The ReMARKables InterViews Vol. 301: Σήμερα μαζί μας η ''δικιά μας'', Αναστασία Κ. Νικολοπούλου... με έναν διαφορετικό, μα όμορφο και σπουδαίο ρόλο! Με το καλό... Επιμέλεια Συνέντευξης και Μπάνερ, Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς

The ReMARKables InterViews Vol. 301: Σήμερα μαζί μας η ''δικιά μας'', Αναστασία Κ. Νικολοπούλου...  

με έναν διαφορετικό, μα όμορφο και σπουδαίο ρόλο! Με το καλό...

Επιμέλεια Συνέντευξης και Μπάνερ, Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς

Ο κόσμος της πόλης και των συνοικιών σου γνωρίζει πάνω κάτω το οικογενειακό, ακαδημαϊκό, εργασιακό, κοινωνικό και πολιτικό προφίλ σου. Θέλω να μου πεις όμως γιατί ένα πολυάσχολο και γεμάτο ευθύνες άτομο όπως εσυ θέτει τον εαυτό του, τον χρόνο του και την ποιότητα του α. στην προεκλογική αναμέτρηση και β. αν και εφόσον αν εκλεγείς με το καλο και το εύχομαι και το θέλω, στις δημοτικές ''μάχες'' στα συμβούλια, συνελεύσεις κλπ; Τι σε κέρδισε χθες και σήμερα, ώστε να στραφείς στο δημοτικό πολιτικό γίγνεσθαι;   

Ασκώ μάχιμη δικηγορία, ένα πολύ απαιτητικό και δύσκολό επάγγελμα τις περισσότερες ώρες της ημέρας μου το περνάω στο γραφείο γράφοντας για διαβάζοντας για τις υποθέσεις που χειρίζομαι και στα δικαστήρια και τις δημόσιες υπηρεσίες. Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι διαφορετικό από το σύνολο των γυναικών της γενιάς μου. Παρόλα αυτά η ενασχόληση με τα κοινά και την πολιτική αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μου. Τα κοινά και η πολιτική ξεκίνησαν να με απασχολούν ήδη από τα εφηβικά μου χρόνια, όταν οι συνθήκες της κρίσης οδήγησαν τη γενιά μου σε μια γρήγορη ενηλικίωση. Έκτοτε ασχολούμαι ενεργά με την πολιτική, με απασχολούν ιδιαίτερα ζητήματα εκπαίδευσης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ζητήματα κοινωνικής ένταξης παιδιών και ευάλωτων πληθυσμών, καθώς και θέματα οικολογίας και πολιτισμού. Θεωρώ ότι η υποψηφιότητα μου μπορεί να λειτουργήσει ως μια νέα, εναλλακτική πρόταση για την πόλη μου, αλλά και ως παράδειγμα και έμπνευση για νέους/-ες, ή ανθρώπους κάθε ηλικίας, που επιθυμούν να αναλάβουν δράση στα κοινά αλλά η πραγματικότητα τους αποθαρρύνει. Η αυτοδιοίκηση, τα σωματεία εργαζομένων, οι επαγγελματικές ενώσεις και η κεντρική πολιτική σκηνή χρειάζονται τη φωνή μας. Τη φωνή μιας γενιάς που βίωσε τα λάθη της προηγούμενης αλλά δε φοβάται να βγει μπροστά με ήθος, εργατικότητα και κοινωνικές ευαισθησίες. Το δημοτικό συμβούλιο είναι η ενασχόληση στην πράξη με τον τόπο σου, το σπίτι σου, την γειτονιά σου. Είναι η προσπάθεια να κάνεις καλύτερη την καθημερινότητα των ανθρώπων σου και την δική σου.

Πες μου το πολύ μεγάλο θετικό του Δήμου σου, της πόλης σου, της γειτονιάς σου, ως δημοτική, γεωγραφική, κοινωνική, οικονομική, πολιτική οντότητα... αλλά και το μεγάλο αρνητικό, παρακαλώ θερμά! Τι άλλαζες αν είχες την δύναμη π.χ. μέσα σε 48 ωρες;  

Ο Βύρωνας για μένα είναι ο τόπος μου, η πόλη μου, το μέρος που έχω περάσει όλη μου την ζωή.  Είναι το μέρος που γεννήθηκα, μεγάλωσα, έπαιξα, ερωτεύτηκα, είναι το μέρος που βγαίνω με τους φίλους μου. Δεν γίνεται να είμαι αντικειμενική , για μένα είναι η ομορφότερη πόλη του κόσμου. Ο Βύρωνας, έχει σημαντική ιστορία αποτελεί τον πρώτο αστικό προσφυγικό συνοικισμό της Ελλάδας. Ενώ κατά τη διάρκεια της Κατοχής ο Βύρωνας, όπως και η γειτονική Καισαριανή, υπήρξε πρωτοπόρος στην αντίσταση ενάντια στον κατακτητή και τα κατοχικά στρατεύματα. Δεκάδες κάτοικοι θυσιάστηκαν στον αντιστασιακό αγώνα, αγωνίστηκαν σε παράνομες οργανώσεις και πολλοί στάλθηκαν στη Γερμανία όμηροι, από όπου δεν επέστρεψαν ποτέ. Αποκορύφωμα του αγώνα υπήρξε το γνωστό «μπλόκο του Βύρωνα» στις 7 Αυγούστου 1944, όταν οι Γερμανοί δολοφόνησαν δώδεκα άνδρες (έντεκα Έλληνες πατριώτες και έναν Ιταλό αντιφασίστα) σε κεντρικό σημείο της πόλης. Η περιοχή του Βύρωνα πρωταγωνίστηκε στα Δεκεμβριανά, καθώς οι κάτοικοι συμμετείχαν ενεργά στις δυνάμεις του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. Ενώ κάτι  που ίσως να μην γνωρίζουν πολλοί αποτελεί κέντρο. δημιουργίας, κοιτίδα της ραπ και της hip hop μουσικής. Το θετικό που κρατώ είν αι ότι η πόλη έχει κρατήσει την ιστορία και τον χαρακτήρα της και το σημαντικότερο η έννοια της γειτονιάς υπάρχει ακόμα στον Βύρωνα. Στα αρνητικά θα έβαζα σίγουρα την καθαριότητα, το ελλιπή φωτισμό, τα προβλήματα οδόστρωμα. 

Σκέψου ότι εχεις απέναντι σου έναν μέσο νεολαίο της γενιάς

μας και της πόλης σου, ας πούμε 29 ετών. Τι της/του λες για το αύριο!  

Οι νέοι άνθρωποι σήμερα είναι απογοητευμένοι και αισθάνονται οργισμένοι τόσο από το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εντάσσονται, όσο και από την απουσία ουσιαστικών λύσεων. Ειδικά μετά το αχανές πολιτικό-κοινωνικό πλαίσιο που διέπει τις κοινωνίες μετά τις αλλαγές που έφερε ο Covid και η περεταίρω χρήση των ηλεκτρονικών μέσων, η νεολαία έχει αποτραβηχτεί από τους θεσμούς και τα κοινά. Η ευαισθητοποίηση των νέων με την τοπική αυτοδιοίκηση, που αποτελεί πυρήνα της κοινωνίας για μια υγιή βάση για τις μελλοντικές γενεές, είναι επιτακτική, χωρίς βέβαια να κομματικοποιούνται αλλά να πολιτικοποιούνται. Η κοινή γνώμη ταυτίζεται λίγο πολύ με την ιδέα ότι η πολιτική είναι κάτι κακό, κάτι διεφθαρμένο, κάτι που δεν είναι για εμάς και κάπου εδώ ξεκινάνε τα προβλήματα. Γιατί όσο δεν ασχολούμαστε εμείς με την πολιτική, ασχολούνται κάποιοι άλλοι  για εμάς. Και ποιοι είναι αυτοί οι άλλοι. Είναι άνθρωποι που κατάγονται από πολιτικά τζάκια, άνθρωποι που έχουν σχέσεις με τα κέντρα λήψης αποφάσεων και εξουσίας ή άνθρωποι με οικονομική επιφάνεια και δύναμη. Γιατί όμως ασχολούνται άλλοι και όχι εμείς οι νέοι, γιατί τους αφήνουμε να το κάνουν, γυρνάμε την πλάτη στην  πολιτική και έτσι τους λέμε στην ουσία κάντε ότι θέλετε εμείς δεν ασχολούμαστε. Όταν όμως δεν ασχολούμαστε και δεν ενημερωνόμαστε δεν μπορούμε να ασκήσουμε εποικοδομητική κριτική. Όμως πρέπει να σκεφτούμε ένας τέτοιος πολιτικός θα ήθελε άραγε οι νέοι  να ασχολούνται οι νέοι με την πολιτική, να τον κρίνουν και να κατεβαίνουν στην κοινωνία ή να αδιαφορούν. Θα έλεγα λοιπόν σε κάθε νέο και νέα να συμμετέχει να ενημερώνεται και να αφήσει πίσω την αδράνειά και την λογική της ανάθεσης. Η πολιτική δεν είναι για τους άλλους είναι για εσένα.

Θέλω πολύ να σε ακουσω... στο μεγάλο και σπουδαίο θέμα; 

Κοπέλα και Γυναίκα στην Πολιτική, κάθε βαθμίδας σε κάθε θεσμό!

Για να απαντήσουμε στην εν λόγω ερώτηση οφείλουμε εκκινήσουμε από το ιστορικό βάρος της πατριαρχίας και ό,τι αυτό συνεπάγεται για την καθημερινότητα των γυναικών. Ότι η γυναίκα δηλαδή γίνεται αντιληπτή ως ένα αντικείμενο η οποία έχει συγκεκριμένους ρόλους να επιτελέσει. Η γυναίκα είναι αυτή η οποία πρέπει να φροντίζει τα του οίκου της, τα παιδιά, το σπίτι, δεν πρέπει να εκτίθεται δημόσια ή το πολύ πολύ να φτάνει μέχρι να έχει την προσωπική της εργασία. Και αυτό το βάρος της πατριαρχικής κουλτούρας είναι που ακόμα δυσκολευόμαστε να ξεπεράσουμε και οφείλουμε να το ξεπεράσουμε οι νέες κυρίως γυναίκες.  Όσο και να μην το θέλουμε μας προσδιορίζει το φύλο μας. Είμαστε υποψήφιες με ισότιμες σπουδές, ισότιμες ικανότητες και δυνατότητες, αν και εφόσον μας δοθούν οι ευκαιρίες. Το ζητούμενο είναι οι ευκαιρίες. Μας δίνονται οι ίδιες με εκείνες των αντρών; Η απάντηση είναι όχι. Οφείλουμε λοιπόν να αγωνιστούμε για να αντιστραφεί η εν λόγω εικόνα και αυτό δεν θα γίνει μένοντας στο σπίτι με τον ρόλο που κάποιοι άλλοι ας θέλουν αλλά με την ενεργό μας συμμετοχή στα κοινά σε κάθε βαθμίδα και σε κάθε πεδίο της πολιτικής. 

Το δημοτικό συμβούλιο είναι σταθμός και βήμα για μετά... 

ή ειναι για σενα λιμανι σταθερο, απανεμο, ήρεμο... αλλά και αγαπημένο; 

Το δημοτικό συμβούλιο θα είναι ευκαιρία να βοηθήσω τον τόπο μου, με νέες καινοτόμες ιδέες, πολύ διάθεση και μεράκι. Ασχολούμαι και θα ασχολούμαι με τα κοινά ως ενεργός πολίτης που δεν πιστεύει στην ανάθεση. Δεν βλέπω σαφώς την πιθανή συμμετοχή μου σε αυτό σαν πρώτο βήμα για πολιτική καριέρα. Το μόνο που με απασχολεί είναι να βοηθήσω στο μέτρο των δυνατοτήτων μου να βελτιώσουμε την ζωή μας.