H ΘΕΣΜΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΩΣ ΛΥΣΗ

...του Ιωάννη Π. Χουντή

 Προέδρου του Κέντρου Αστικής Μεταρρύθμισης

Πολλές φορές πολιτικοί από διάφορα κόμματα μιλούν για την πολιτική κρίση, ως αίτιο της οικονομικής, που μαστίζει την Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, Τω όντι το πολιτικό σύστημα είναι άρρωστο και τρωτό σε αρκετά του σημεία και χρήζει μίας λύσης, ενός φαρμάκου, που θα διορθώσει τις δυσκαμψίες και τις στρεβλώσεις του. Η θεσμική μεταρρύθμιση ξεκινά από την αναγκαία συνταγματική αναθεώρηση, που προκύπτει μέσα από ευρύτερες συναινέσεις εντός του Κοινοβουλίου αλλά οφείλει να έχει έναν πρακτικό προσανατολισμό απέναντι στα προβλήματα και τις μελλοντικές προκλήσεις.

Η ματιά και η ανάλυση πρέπει να είναι ρηξικέλευθη, ανανεωτική και ίσως ‘’αιρετική’’. Το Σύνταγμα της Ελλάδος, ως προιόν μίας παλαιότερης εποχής έχει αρκετά κενά και παραλείψεις. Υπάρχουν ορισμένα καίρια σημεία στα οποία κανείς μπορεί να αναφερθεί επιγραμματικά. Έχει έρθει η στιγμή για την οριστική αναθεώρηση του Άρθρου 16, ώστε να λειτουργήσουν τα ιδιωτικά μη-κερδοσκοπικά πανεπιστημιακά ιδρύματα στην Ελλάδα. Μέτρο, που όχι μόνο θα τονώσει την οικονομία αλλά και θα κρατήσει λαμπρούς νόες και ιδέες εντός των συνόρων προς μελλοντική αξιοποίηση. Οι αριστερές ιδεοληψίες δεν χωρούν σε αυτόν τον τομέα της εκπαίδευσης και της πραγματικής παιδείας της αριστείας.

Το σύστημα οφείλει, επίσης, να λειτουργεί έτσι ώστε να μην επιτρέπεται στην εκάστοτε κυβέρνηση λόγω διαφόρων αδυναμιών να μετατρέπει την έμμεση αντιπροσωπευτική κοινοβουλευτική αστική δημοκρατία σε άμεση δημοκρατία καταφεύγοντας συνεχώς στην λαική βούληση και ετυμηγορία, είτε μέσω εκλογών είτε δια δημοψηφισμάτων για να πάρει την ευθύνη κρισίμων αποφάσεων από τα χέρια της. Κοντά σε αυτά μπορεί κανείς να συμπληρώσει τον οριστικό και αμετάκλητο διαχωρισμό των τριών εξουσιών, που θα αρχίσει με το ασυμβίβαστο υπουργού, δηλαδή της εκτελεστικής εξουσίας και βουλευτή, δηλαδή της νομοθετικής. Η κυβερνώσα κοινοβουλευτική πλειοψηφία οφείλει να νομοθετεί ακόμη και ερήμην της θέλησης του εκάστοτε Υπουργού, σύμφωνα με διάφορα διεθνή μοντέλα ενώ η εκτελεστική εξουσία της Κυβέρνησης μπορεί να υλοποιεί αποφάσεις και να προτείνει τους δικούς της σχεδιασμούς.

Εδώ μπορεί να αναφερθεί και η απο-πολιτικοποίηση της διοίκησης και η δημιουργία σταθερών γραμματέων και υφυπουργών στα διάφορα Υπουργεία, τεχνοκρατών με σταθερή θητεία, ως ανώτατοι δημόσιοι λειτουργοί, οι οποίοι θα μεριμνούν για την διακηρυγμένη συνέχεια του Κράτους και των μηχανισμών του κάθε φορά, που αλλάζει η Κυβέρνηση, για να μην βλέπουμε συνεχώς αποτυχημένους πολιτευτές και κομματικούς παράγοντες σε καίριες θέσεις γενικών γραμματέων της εκτελεστικής εξουσίας. Πρόκειται για απλά, ουσιώδη αλλά και αυτονόητα κεκτημένα για διάφορες ευρωπαικές χώρες, που ήρθε η ώρα να επιτευχθούν και εν Ελλάδι. Η Δεξιά και η Αριστερά οφείλουν να αναζητήσουν έναν minimum συναινέσεων πάνω σε αυτά τα καίρια ζητήματα, για να μην επαναληφθεί το λάθος του 1974, που κατά τη γνώμη του γράφοντος παρήχθη ένα Σύνταγμα χωρίς την ιστορική συναίνεση της Αριστεράς. Όλοι προ των ευθυνών τους.

Το Κέντρο Αστικής Μεταρρύθμισης σύντομα θα παρουσιάσει την πλήρη άποψή του για την Συνταγματική και Πολιτική Μεταρρύθμιση. Ίσως, οι νέοι πολίτες να είναι η πλέον ικανοί και αρμόδιοι για τον καθορισμό του Πολιτεύματος, όπως το οραματιζόμαστε για τις επόμενες δεκαετίες, διότι ποτέ δεν ερωτήθημεν για το υπάρχον.

Υ.Γ. Πριν κανείς σπεύσει να θυμίσει πως τόσο ρηξικέλευθες αλλαγές εμποδίζονται συνταγματικώς θα του υπενθυμίσουμε τα ακόλουθα δεδομένα:

Το έτος 1958, στη Γαλλία υπό την προτροπή του Σ. Ντε Γκώλ, με δημοψηφισματική διαδικασία δημιουργήθηκε το Σύνταγμα της Πέμπτης Δημοκρατίας. Προσφάτως, Ισλανδοί και Τσέχοι άλλαξαν το Σύνταγμά τους με δημοψήφισμα, αλλάζοντας ακόμη και τον κύριο πυλώνα του Πολιτεύματος. Ενώ, το 1974, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, προκήρυξε δημοψήφισμα, με το οποίο καταργήθηκε ο θεσμός της βασιλείας, παρ’ ότι αυτό ήταν απαγορευμένο από το Σύνταγμα του 1952.

Τέλος κανείς μπορεί να θυμηθεί τον αείμνηστο καθηγητή Σαρίπολο, «πατέρα» του ελληνικού συνταγματικού δικαίου, όταν έλεγε «οι διατάξεις που περιορίζουν το δικαίωμα αναθεωρήσεως του Συντάγματος αντίκεινται στη λαϊκή κυριαρχία και στην κοινή λογική»!