ΠΗΓΗ:
rizopoulospost.com
Θα μπορούσε κάνεις σε λίγες γραμμές να αναλύσει την παγκόσμια κατάσταση για το 2017 και να μπορέσει να βγάλει κάποια ουσιώδη συμπεράσματα για το »που πάει το πράγμα»; Μάλλον όχι. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να αναλύσουμε ερωτήματα, τα οποία θα πρέπει κάποιος να απαντήσει, εάν θέλει να κατανοήσει τα βασικά της σημερινής παγκόσμιας κατάστασης.
Το… «καυτό τρίγωνο» ΗΠΑ-Ρωσία-Κίνα: Ποιος μπορεί με σιγουριά να μας πει το ποιος θεωρείται ο αντίπαλος για τον κάθε ένα από τους 3 παγκόσμιους παίκτες; Οι σχέσεις τους είναι πιο περίπλοκες και από εκείνες των 3 αδερφών Lannister!
Οι ‘’αντίζηλοι’’ της Δύσης, ΗΠΑ –Γερμανία: Ποιος μπορεί να μας πει με σιγουριά για το κατά πόσο οι σχέσεις είναι συνεργατικές ή αντιθετικές; Angela VS Donald…Θεός φυλάξοι!
Η διεθνής σκακιέρα θα ανοίξει μπροστά μας στην πραγματική της διάσταση εάν μπορέσουμε να προβάλουμε στο ελάχιστο τις προτεραιότητες των δρώντων: ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, μα και Γερμανίας.
Σε επέκταση το παραπάνω τετράγωνο περιλαμβάνει και ευρύτερους πολιτικο-οικονομικούς, πολιτισμικούς και στρατιωτικούς συνασπισμούς όπως:
ΝΑΤΟ, αγγλοσαξονικό κόσμο, ΕΕ, Σύμφωνο Συνεργασίας της Σαγκάης, τους BRICS καθώς και το Ισλαμιστικό κίνημα είτε με τη μορφή του τζιχαντισμού είτε με τη μορφή του φονταμενταλισμού κ.α.
Είναι κατανοητό ότι όλη αυτή η λίστα συστημικών και υποσυστημικών δρώντων απαιτεί πολλά κιλά μελάνι και εκατοντάδες σελίδες για να αναλυθούν. Η αναφορά γίνεται μόνο και μόνο για να καταδειχτεί η πολυπλοκότητα του σύγχρονου διεθνούς συστήματος στο οποίο θα πρέπει κάποιο κράτος/έθνος να επιβιώσει και να αναπτυχθεί.
Περί της σχέσης ΗΠΑ-Κίνας-Ρωσίας το μέγιστο ερώτημα έχει να κάνει με το ποιον θεωρούν οι ΗΠΑ ως τον βασικό τους αντίπαλο την Κίνα ή τη Ρωσία; Αντίστοιχα και οι άλλες 2 χώρες. Η απάντηση θεωρείται μάλλον εύκολη για τους περισσοτέρους: Για τις ΗΠΑ ο προαιώνιος αντίπαλος είναι η Ρωσία.
Από την πλευρά της, η Κίνα βλέπει ως εχθρό τις ΗΠΑ ενώ η Ρωσία βλέπει και αυτή ως αντίπαλο την Ουάσιγκτον. Υπό την παρούσα αντιμετώπιση τα στρατόπεδα είναι προφανή, οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν έναν συνασπισμό Ρωσίας με Κίνα.
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Αναφορικά με τις ΗΠΑ: Ποιος είναι αυτός που θέτει σε κίνδυνο το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα και την πρωτοκαθεδρία του ‘’λευκού αετού’’ και της Δύσης στον πλανήτη; Από ποιον ακριβώς εξαρτάται οικονομικά η Ουάσιγκτον, και για ποιον λόγο το κέντρο βάρους της στρατιωτικής και διπλωματικής της ισχύος μετακινείται προς τον Ειρηνικό; Τελικά όλα αυτά γίνονται για να αποτραπεί σε οικονομικό και στρατιωτικό επίπεδο η Ρωσία ή μήπως… η Κίνα!
Αναφορικά με τη Ρωσία: Η Μόσχα γιατί ακριβώς ανησυχεί, για την εξάπλωση του ΝΑΤΟ στην ανατολική Ευρώπη και την αντιπυραυλική ασπίδα στα σπλάχνα της ή για την σθεναρή ενδυνάμωση της Κίνας σε όλη τη περιοχή που συνορεύει με την ‘’κόκκινη αρκούδα’’ και την Κεντρική – Νότια Ασία; Αλήθεια, στη Σιβηρία πόσα εκατομμύρια Κινέζοι δουλεύουν, και ποια η πληθυσμιακή και οικονομική ισορροπία στο πλέον ευαίσθητο κομμάτι της ρωσικής γης, την Σιβηρία. Γιατί άραγε υπάρχουν πολλοί στη Ρωσία που από τη δεκαετία του ‘90 έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου αναφορικά με τη μεταφορά στρατιωτικής τεχνογνωσίας στο Πεκίνο;
Από ποιον κινδυνεύει δυνητικά το ρωσικό έδαφος και τα ρώσικα συμφέροντα, από την επίθεση μίας ΝΑΤΟϊκής Βαλτικής για τη »κατάληψη» της Αγίας Πετρούπολης ή από μία εκδικητική Κίνα η οποία για να αποκτήσει ενεργειακή αυτάρκεια και ζωτικό χώρο για τα εκατοντάδες εκατομμύρια των κατοίκων της θα υλοποιούσε το όραμα πολλών στο Πεκίνο εδώ και πολλά χρόνια, δηλαδή την κατάκτηση της Σιβηρίας από την ίδια.
Τα της Κίνας: Ποιον άραγε θα επιλέξει σε μία δυνητική διαμάχη Ρωσίας-ΗΠΑ ως αντίπαλο ο ‘’χρυσός δράκος’’, αυτόν από τον οποίο δεν μπορεί να επιτύχει κανένα εδαφικό όφελος αλλά θα μπορούσε να χτυπήσει οικονομικά ή αυτόν από τον οποίο θα μπορούσε να αποκτήσει τεράστιο εδαφικό όφελος αλλά και να τον ελέγχει εμμέσως οικονομικά με τις συμφωνίες που έχει μαζί του; Τι είναι ποιο σημαντικό για το Πεκίνο η περιοχή του Ντόνιετσκ (Ουκρανία) και η Γάζα ή η Σιβηρία και ο Β. Ειρηνικός;
Επιπροσθέτως, έχει ποτέ αναρωτηθεί κάποιος το πώς οι Κινέζοι θέλουν να απαντήσουν στις ταπεινώσεις που έχουν γνωρίσει τους: 18ο, 19ο και τον 20ο αιώνα από τις αποικιοκρατικές δυνάμεις της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Ρωσίας.
“Όταν η Κίνα ξυπνήσει, ο κόσμος θα τρέμει!”. Τάδε έφη Ναπολέων Βοναπάρτης.
Βάση αυτών των σκέψεων μπορεί να γίνει κατανοητό πως το τρίγωνο ΗΠΑ-Ρωσία-Κίνα μπορεί να φαίνεται ως μία απλή εξίσωση εάν κάποιος λάβει υπόψη του την Ουκρανία, τον Ισλαμικό εξτρεμισμό, την Συρία και τον οικονομικό ανταγωνισμό, μα σε όρους ανοιχτής και βίαιης σύγκρουσης τότε τα ζευγάρια είναι πολύπλοκα και ίσως να μας περιμένουν εκπλήξεις με κυριότερη αυτής της στάσης της Κίνας.
Περί δίπολου ΗΠΑ – Γερμανία: Κατά πόσον η σύμπλευση Ουάσιγκτον και Βερολίνου είναι αγαστή τόσο σε οικονομικά όσο και σε στρατηγικά θέματα όταν είναι εμφανής η διαφορά σε θέματα όπως η Ελλάδα αλλά και η Ουκρανία; H διαφορά αντιμετώπισης του θέματος της Ελλάδας από το ΔΝΤ και τους Ευρωπαίους εταίρους είναι εμφανέστατη. Η βαθιά ενεργειακή συνεργασία Γερμανίας-Ρωσίας είναι εξίσου προφανής.
Ακόμη, πως είναι κάποιος σίγουρος πως οι αμερικάνοι αφού πολέμησαν δύο παγκόσμιους πολέμους για να μη γίνει γερμανική η Ευρώπη θα επιτρέψουν το όνειρο του Βερολίνου να γίνει πραγματικότητα μέσω της επίτευξης της οικονομικής και διπλωματικής επέκτασης στις χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων!
Με βάση τα παραπάνω ερωτήματα – απαντήσεις θαρρώ να έχουμε καταστήσει κατανοητό κατά το δυνατό πως οι επιφανειακές βεβαιότητες με τις οποίες μας κατακλύζουν το τελευταίο διάστημα ίσως και να μην είναι τόσο βέβαιες, ενώ ενδεχομένως, με την περεταίρω εξέλιξη των γεγονότων μέσα στο 2017 να μας περιμένουν εκπλήξεις.
Προσοχή! Δεν κάνουμε προβλέψεις παρά μόνο προβολές του τι μπορεί να γίνει με τα στοιχεία που έχουμε σήμερα, κατά το δυνατόν, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ. Πάντα άλλωστε, η πραγματικότητα είναι πιο φαντασιακή από την πρόβλεψη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου