του Άκη Γιαννούλη
Φοιτητή Νομικής ΑΠΘ
Μέλος ΔΑΠ - ΝΔΦΚ Νομικής ΑΠΘ
Μέλος ΚΕΑΣΜ
Δεν έχουν περάσει αρκετές μέρες από την ημέρα που άρχισαν ξανά οι διαπραγματεύσεις για την επίλυση του ζητήματος της ονομασίας των «Σκοπίων», ενός θέματος που έχει απασχολήσει την Ελληνική Δημοκρατία για περισσότερες από δύο δεκαετίες.
Με αφορμή λοιπόν, την έναρξη των διαπραγματεύσεων ήρθε η ώρα να ειπωθούν κάποιες αλήθειες σχετικά με τη θέση της Ελλάδος για το συγκεκριμένο ζήτημα αλλά και τη διαπραγματευτική της ισχύ.
Αρχικά όσο αφορά τη θέση της Ελλάδος είναι απαραίτητο να σημειωθεί πως στόχος παραμένει να μη συμπεριληφθεί η λέξη «Μακεδονία» ή παράγωγός της στην επίσημη ονομασία του γειτονικού κρατιδίου.
Δυστυχώς όμως τις τελευταίες ημέρες στην Ελλάδα η συγκεκριμένη εθνική γραμμή, που καθορίσθηκε από το συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών το 1992 έχει ξεχαστεί.
Τόσο η κυβέρνηση όσο και ο Τύπος προβάλουν διαρκώς ως πρώτη γραμμή άμυνας της χώρας τη θέση του Βουκουρεστίου για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό που θα ισχύει erga omnes. Ωστόσο η παραπάνω στάση ήταν και πρεπει να συνεχισει να ειναι η τελευταια γραμμη άμυνας.
Η θέση του Βουκουρεστίου ήταν αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων των δύο χωρών σε μία συγκεκριμένη χρονική στιγμή και ήταν ανάλογη της διαπραγματευτικής ισχύς τους. Εφόσον όμως αυτή η θέση δεν έγινε αποδεκτή τότε, αυτό δε σημαίνει πως οι διαπραγματεύσεις είναι ανάγκη να συνεχιστούν από αυτό το σημείο.
Οι συνθήκες ασφαλώς και δεν είναι οι ίδιες.
Άραγε για ποιο λόγο η Ελλάδα να ξεκινήσει τις διαπραγματεύσεις της έχοντας ως αρχικό στόχο τη θέση του Βουκουρεστίου; Η συγκεκριμένη θέση αποτελεί την κόκκινη γραμμή πίσω από την οποία δεν μπορεί να υποχωρήσει η Ελλάδα. Αυτό όμως δε σημαίνει πως αποτελεί και το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.
Στόχος της θα πρέπει να είναι να μην υπάρχει καθόλου ο όρος «Μακεδονία» ή παράγωγός του στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων, θέση με την οποία συντάσσεται και η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.
Επιπλέον, θεωρείται πρέπον να διευκρινιστεί πως ουδέποτε η ελληνική πλευρά αναγνώρισε το γειτονικό κράτος με το όνομα «Μακεδονία» ή με όνομα στο οποίο περιλαμβάνεται παράγωγος του «Μακεδονία» όρος. Το «Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας » είναι προσωρινό όνομα και όχι μόνιμο.
Και αφού παρουσιάστηκε η θέση που θα έπρεπε να ακολουθήσει η Ελλάδα , ήρθε η ώρα να γίνει λόγος για τη διαπραγματευτική ισχύ των δύο κρατών.
Σήμερα τα Σκόπια είναι ένα κράτος που κινδυνεύει με διάλυση. Προσπαθεί διακαώς να κλείσει μέτωπα , τα οποία είναι πολλά. Θεωρεί πως η ένταξή του τόσο στο ΝΑΤΟ όσο και στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα συμβάλει στο να διασφαλιστεί η σταθερότητα στο εσωτερικό.
Είναι, επομένως , ολοφάνερο πως ήρθε η ώρα η Ελλάδα να εκμεταλλευτεί το δικαίωμα βέτο που διαθέτει για την είσοδο οποιουδήποτε νέου κράτους στους συγκεκριμένους οργανισμούς. Το έκανε μία φορά στο Βουκουρέστι και αν δεν ικανοποιηθούν τα δίκαια αιτήματά της οφείλει να το επαναλάβει.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι πλέον και οι ίδιοι οι Σκοπιανοί έχουν συνειδητοποιήσει πως ούτε «μακεδονικό» έθνος υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει. Εντός της γειτονικής χώρας υπάρχουν τρεις εθνικές ομάδες! Η μία εκ των οποίων είναι αλβανική, η άλλη είναι «Μακεδόνες» που νιώθουν και είναι Σλαβο-Βούλγαροι και η τρίτη είναι οι «Μακεδόνες » που νιώθουν ΜΗ Βούλγαροι.
Πού είναι η «Μακεδονική εθνότητα» που ήθελε διακηρυγμένα -με συνταγματική κατοχύρωση μάλιστα - να απελευθερώσει τη Μακεδονία του Αιγαίου από την Ελλάδα και τη Μακεδονία του Πιρίν από τη Βουλγαρία; Πού εξαφανίστηκε το ενιαίο «έθνος των Μακεδόνων»; Η απάντηση είναι απλή. Δεν υπήρξε ποτέ!
Επιπροσθέτως, είναι επιβεβλημένη η ανάγκη να τονιστεί πως η Ελλάδα αποτελεί το δεύτερο σημαντικότερο οικονομικό εταίρο των Σκοπιών. Οι ίδιοι οι Σκοπιανοί έχουν παραδεχτεί πως κατά τη διάρκεια του εμπάργκο που είχε επιβάλει η Ελλάδα το 1995 έχασαν περιπου 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια και πως τους είναι απαραίτητη η δίοδος των εμπορευμάτων μέσω του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.
Τα παραπάνω οικονομικά δεδομένα αποδεικνύουν πως η Ελλάδα αν το ήθελε θα μπορούσε με ένα νέο εμπάργκο να διαλύσει την οικονομία των Σκοπίων. Και είναι πράγματι παράλογο που δυστυχώς ίσως η ελληνική πλευρά ακόμη δεν έχει συνειδητοποιήσει τη δύναμή της.
Αυτή είναι και η βάση στην οποία στηρίζεται και η άποψη πως «Και όλα τα κράτη να αναγνωρίσουν τη γειτονική χώρα με το συνταγματικό της όνομα ,αν δεν τα αναγνωρίσει η Ελλάδα πάλι πρόβλημα θα αντιμετωπίζει. Διότι η Ελλάδα είναι ο γείτονάς της με τον οποίο θέλει δε θέλει είναι αναγκασμένη να συνεργάζεται ».
Η Ελλάδα όμως έχει συμφέροντα από μία πιθανή διάλυση του γειτονικού κρατιδίου;
Η απάντηση είναι ασφαλώς αρνητική, καθώς διάλυση των Σκοπίων θα σήμαινε τη διεύρυνση τόσο της Αλβανίας όσο και της Βουλγαρίας. Ασφαλώς και το κράτος των Σκοπίων είναι ένα ''χρήσιμο μαξιλαράκι'' ανάμεσα στα άλλα δύο κράτη.
Επομένως εφόσον και η Ελλάδα και τα Σκόπια έχουν κοινά συμφέροντα η Ελλάδα θα μπορούσε να βοηθήσει τη γείτονα χώρα, αρκεί και αυτή να λησμονήσει τις αλυτρωτικές βλέψεις σε βάρος των ελληνικών εδαφών και να σταματήσει την απόπειρα καπήλευσης της ελληνικής ιστορίας.
Εν κατακλείδι, είναι αδήριτη ανάγκη η Ελλάδα να μην αφήσει την ευκαιρία να πάει χαμένη. Χρειάζονται ψύχραιμες κινήσεις που θα επιφέρουν τα επιθυμητά αποτελέσματα. Εν πάση περιπτώσει θεωρείται πρέπον να διασφαλιστεί πως οι γείτονες δε θα έχουν περιθώρια μετά την συμφωνία για εδαφικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελληνικής Δημοκρατίας και πως θα αποδεχτούν πως καμία σχέση δεν έχουν με το μεγαλύτερο των Ελλήνων τον Αλέξανδρο.
Οι Έλληνες έχουν χρέος απέναντι στους προγόνους τους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων . Ο Ελ. Κ. Βενιζέλος πριν τους Βαλκανικούς πολέμους είχε υποστηρίξει πως «Η Μακεδονία ανήκει σε αυτόν που θα την πάρει» . Οι Έλληνες θυσίασαν τη ζωή τους και κατάφεραν να απελευθερώσουν τη Μακεδονία! Τώρα δεν πρέπει να επιτρέψουν στους Σλάβους - μα και σε άλλους - να παίζουν παιχνίδια.
«Η Μακεδονία είναι μία και η Μακεδονία αυτή είναι ελληνική»
Κων. Γ. Καραμανλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου