Το ημερολόγιο δείχνει 5 Μαΐου του 2010. Η οδός Σταδίου είναι πλημμυρισμένη από κόσμο που διαδηλώνει σε μια από τις μεγαλύτερες σε όγκο πορείες που έχει γνωρίσει η πρωτεύουσα, ενάντια στην επικείμενη ψήφιση του πρώτου Μνημονίου.Ξαφνικά, μέσα από το πλήθος, ξεπηδά μια ομάδα 12 ατόμων (σύμφωνα με το βούλευμα των δικαστών), η οποία -με καλυμμένα τα χαρακτηριστικά- κατευθύνεται στο βιβλιοπωλείο «Ιανός» και στο υποκατάστημα της τράπεζας «Marfin Bank» στον αριθμό 23. Τρεις από αυτούς σπάνε τις τζαμαρίες και πετούν εντός των καταστημάτων βόμβες μολότοφ.
Στην Marfin, οι 8 υπάλληλοι της τράπεζας εγκλωβίζονται μέσα στο κτίριο που φλέγεται και έχει γεμίσει από καπνούς, καθώς η μόνη τους έξοδος διαφυγής είναι κλειδωμένη. Οι μαρτυρίες ανατριχιάζουν. Οι εγκλωβισμένοι καλούν τους οικείους τους για να τους πουν το τελευταίο «αντίο», ενώ άλλοι προσπαθούν να βρουν έστω ένα παράθυρο για να πηδήξουν στον δρόμο και να γλιτώσουν από την φωτιά και τον καπνό.Κάποιοι από τους υπαλλήλους, πέντε στον αριθμό, καταφέρνουν και διασώζονται από «υπερκείμενους ορόφους», σύμφωνα με την ανακοίνωση της πυροσβεστικής. Δεν έχουν όμως όλοι την ίδια τύχη.
Το τραγικό αποτέλεσμα αυτής της εγκληματικής επίθεσης θα διαπιστωθεί λίγη ώρα αργότερα, όταν οι πυροσβεστικές και αστυνομικές δυνάμεις καταφέρνουν μετά από προσπάθεια να φτάσουν στο σημείο της τραγωδίας. Τρεις νέοι άνθρωποι και ένα αγέννητο παιδί έχουν βρει τον θάνατο. Εκείνη την ημέρα κόβεται το νήμα της ζωής για τον Επαμεινώνδα Τσακάλη (36 ετών), την Παρασκευή Ζούλια (35 ετών) και την εγκυμονούσα Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών) από το Αίγιο.
Τα νέα μεταφέρονται με την ταχύτητα που όλες οι κακές ειδήσεις διαδίδονται. Ο κόσμος που βρίσκεται στους δρόμους παγώνει. Το ίδιο ισχύει και για τα μέλη του Ελληνικού Κοινοβουλίου που ενημερώνονται από τον Πρόεδρο του σώματος για το τραγικό συμβάν. Ο επικεφαλής της Τράπεζας, Ανδρέας Βγενόπουλος φτάνει εσπευσμένα στο υποκατάστημα, όπου γίνεται δεκτός με μπουκάλια και ύβρεις από τους συγκεντρωμένους. Τα ΜΑΤ πραγματοποιούν επέμβαση και αποκλείουν το σημείο. Την ιδία στιγμή, σε άλλα σημεία της πόλης συνεχίζονται οι καταστροφές σε κτίρια και οχήματα. Η κατάσταση στο κέντρο της Αθήνας έχει ξεφύγει εκτός ελέγχου. Σιγά σιγά καταφθάνουν στο σημείο της επίθεσης και οι πρώτοι συγγενείς των αδικοχαμένων ανθρώπων.
Κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως μια παλαιική αντίδραση έχει καταλήξει σε 4 θύματα μέσα από την σάρκα της κοινωνίας. Ιδιωτικοί υπάλληλοι που πασχίζουν να βγάλουν το ψωμί τους, υπό εργασιακές συνθήκες και με μέτρα ασφαλείας που το δικαστήριο έκρινε προβληματικά. Όπως έγινε αργότερα γνωστό, ο άνδρας βρέθηκε νεκρός στο κλιμακοστάσιο μεταξύ πρώτου και δευτέρου ορόφου. Η μία γυναίκα σε γραφείο του δευτέρου ορόφου, ενώ το τρίτο θύμα κοντά στο μπαλκόνι. Σύμφωνα με την ιατροδικαστική έκθεση, τα αίτια του θανάτου των τριών ανθρώπων ήταν η εισπνοή καπνού και τοξικών αερίων. Πολλά έχουν ακουστεί για εκείνη την ημέρα. Από το ότι μέρος των συγκεντρωμένων χειροκροτούσε αρχικά την πυρπόληση, μέχρι ότι η επίθεση ήταν προβοκάτσια παρακρατικών με σκοπό της εξασθένηση του αντιμνημονιακού κινήματος εν τη γενέσει του.
Οι νεκροί της 5ης Μαϊου
Αγγελική Παπαθανασοπούλου, 32 ετών
Η Αγγελική ήταν έγκυος στον 4ο μήνα. «Στο απόγειο της ευτυχίας της. Χαρούμενος άνθρωπος θετικός. Δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία της που να μην γελάει», λένε οι δικοί της άνθρωποι. Εκείνη την ημέρα είχε σκοπό να φύγει νωρίτερα από την τράπεζα..Η αδερφή της, η Σίσσυ, είδε από την τηλεόραση την τράπεζα να καίγεται. Την πήρε τηλέφωνο. Το τηλέφωνο χτυπούσε κανονικά αλλά κανένας δεν το απαντούσε. Όταν ξεκίνησε από την Πάτρα γα την Αθήνα, πίστευε πως κάποιο λάθος έχει συμβεί. Οι δυο αδερφές έμεναν μαζί στα Εξάρχεια, στην Ιπποκράτους, για 10 χρόνια.
Επαμεινώνδας Τσακάλης, 36 ετών
Ο Νώντας έχασε τον πατέρα του νωρίς. Η μητέρα του τον μεγάλωσε μόνη της με τη βοήθεια του αδερφού της. Αμπελόκηποι, Ηλιούπολη, Σκωτία για μεταπτυχιακά και μετά στη Marfin. Δουλειά από το πρωί μέχρι το βράδυ και τα καλοκαίρια στη Λευκάδα. Εκεί τον έθαψαν.Προοδευτικός άνθρωπος, με εφημερίδες και διαβάσματα. ο Νώντας βρέθηκε στις σκάλες ανάμεσα στον πρώτο και τον δεύτερο όροφο.
Παρασκευή Ζούλια, 35 ετών
Η Ελένη, η μητέρα της Παρασκευής φοβόταν τους τρομοκράτες στον υπόγειο του Λονδίνου, και ήθελα η Παρασκευή, η Βίβιαν, όπως την φώναζαν, να γυρίσει πίσω στην Αθήνα. Η Παρασκευή. Η κόρη της Ελένης και του Μανώλη από την Μήλο.Εκείνη την ημέρα, η Βίβιαν τηλεφώνησε στην μητέρα της. Δεν της είπε όμως ότι κινδυνεύει, απλά βιάστηκε να το κλείσει, όπως έκανε κάθε φορά που έμπαινε πελάτης στην τράπεζα. Μετά, βγήκε στο μπαλκόνι για να αναπνεύσει και έγινε γνωστή ως η κοπέλα με τα σομόν γοβάκια που βρέθηκε πεσμένη στο μπαλκόνι.«Όχι στη βία της εξουσίας. Όχι στην εξουσία της βίας», γράφτηκε εκείνες τις ημέρες σε μία προκήρυξη αντεξουσιαστών.
Οι νεκροί όμως ήταν 4. Γιατί η Αγγελική ήταν έγκυος...
ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ 2018
Τρεις ένοχοι για το έγκλημα στη Μαρφίν- Τα μοιραία λάθη και η απόφαση που δικαιώνει τους υπαλλήλους
Η δικαίωση των υπαλλήλων
Οχτώ χρόνια μετά 24 εργαζόμενοι δικαιώνονται! Το Διοικητικό Πρωτοδικείο ύστερα από αγωγή 24 εργαζόμενων για την την αναγνώριση της ηθικής βλάβης που έχουν υποστεί είδε «παραλείψεις» τόσο από την αστυνομία όσο και από την Πυροσβεστική, οι οποίες αν δεν είχαν συντελεστεί θα είχε αποφευχθεί το μοιραίο γεγονός.Όπως αναφέρουν οι δικαστές ευθύνες έχει και η διοίκηση της τράπεζας, ωστόσο, δεν μπορούν να διερευνηθούν από τους ίδιους καθώς οι εργαζόμενοι προσέφυγαν στο δικαστήριο αναζητώντας τις ευθύνες των οργάνων του δημοσίου και ζητώντας αποζημιώσεις για ηθική βλάβη.
Το δικαστήριο κάνοντας δεκτή εν μέρει την αγωγή των εργαζομένων έκρινε:
ότι η Πυροσβεστική δεν διενήργησε όλους εκείνους τους προληπτικούς ελέγχους για την τήρηση των προβλεπόμενων μέσων πυροπροστασίας στο υποκατάστημα και πως υπήρξε παράλειψη των αρμόδιων αστυνομικών οργάνων να εκδώσουν απόφαση – το πολύ μέχρι τα τέλη Ιουνίου του 2009 – επιβάλλοντας στην διοίκηση της τράπεζας να τοποθετήσει ρολά από συμπαγές υλικό και άθραυστους υαλοπίνακες μεγάλου πάχους, όπως όριζε υπουργική απόφαση εκείνης της εποχής.
Μαρφίν: Οι αποζημιώσεις
Με αυτό το διά ταύτα το δικαστήριο επιδικάζει αποζημίωση σε καθέναν από τους 24 εργαζόμενους από 25.000 έως 60.000 ευρώ κρίνοντας ότι πρέπει α ικανοποιηθούν για την αποκατάσταση της βλάβης που υπέστησαν «από το κίνδυνο ζωής που διέτρεξαν, από την παρεπόμενη σωματική τους ταλαιπωρία, τα απότοκα προβλήματα υγείας και όλη την ψυχική πίεση με την οποία επιβαρύνθηκαν από την κρίσιμη μέρα και εφεξής».
Με το ίδιο σκεπτικό το δικαστήριο επιδικάζει αποζημίωση και στον σύζυγο και τους γονείς της άτυχης Αγγελικής η οποία κυμαίνεται από 210.000 – 300.000 ευρώ.
Κι άλλες ελλείψεις
Σύμφωνα με τους δικαστές το μοιραίο υποκατάστημα της τράπεζας το οποίο στεγαζόταν στο ισόγειο και τον ημιώροφο του κτιρίου δεν διέθετε: πυροσβεστικό ερμάριο με εύκαμπτο σωλήνα με ακροφύσιο, δυο εξόδους κινδύνου προς κοινόχρηστη οδό ή πόρτες προς διάδρομο ή άλλους χώρους που να οδηγούν από διαφορετικές κατευθύνσεις σε δυο ανεξάρτητες οδούς διαφυγής, παρά μόνο μία στο ισόγειο κατάστημα. Και αυτή δεν άνοιγε με μία απλή ώθηση από μέσα προς τα έξω, αλλά μόνο με τηλεχειριστήριο που κρατούσε η διευθύντρια. Επιπλέον το πατάρι έπρεπε να διαθέτει έξοδο κινδύνου την οποία δε είχε όπως άλλωστε δεν είχε αντιβανδαλικά τζάμια.
Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες! «Προσπαθούσαν να γλιτώσουν»
Μέσα από έγγραφα και τις μαρτυρικές καταθέσεις οι δικαστές περιγράφουν τις κρίσιμες ώρες που πέρασαν οι εργαζόμενοι. «Καταφέροντας 3 – 4 χτυπήματα κατόρθωσαν να θραύσουν την τζαμαρία, να εκσφενδονίσουν εντός του καταστήματος εύφλεκτο υγρό όσο και βόμβες μολότοφ (…). Οι περισσότεροι υπάλληλοι στοιβάχτηκαν στον μικρό φωταγωγό που επικοινωνούσε μέσω πλέγματος με την ταράτσα (…). Ένας εξ αυτών κατάφερε και έσπασε το πλέγμα της οροφής του φωταγωγού με συνέπεια ένα κύμα αέρα να εισέλθει στο κτίριο και να δώσει παράταση ζωής στους εκεί συγκεντρωμένους υπαλλήλους, οι οποίοι αναρριχήθηκαν στην στέγη από όπου υποχρεώθηκαν και πήδηξαν (…) σε κτίριο που στεγαζόταν κατάστημα, την τζαμαρία του οποίου έσπασαν με καδρόνι (…) για να κατέβουν στην οδό Σταδίου.Ωστόσο δεν είχαν την ίδια τύχη όλοι οι υπάλληλοι. Ειδικότερα, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία διένυε τον τέταρτο μήνα της κυήσεως και λόγω της κατάστασης αυτής δεν μπορούσε ή δεν αποτόλμησε να βγει από το κτιριο από τα εξωτερικά μπαλκόνια (…) με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί εκεί και να πεθάνει λόγω δηλητηρίασης (…). Περαιτέρω η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης δεν κατόρθωσαν να βγουν από το κτίριο καθώς υπέστησαν δηλητηρίαση λογω εισπνοής καπνού και τοξινών αερίων».
Οι μαρτυρίες που ακούστηκαν στις ακροαματικές διαδικασίες σοκάρουν.
Υπάλληλος του βιβλιοπωλείου αναφέρει ότι όταν είπε στους δράστες ότι υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εντός των καταστημάτων, αυτοί του απάντησαν κυνικά «θα σας κάψουμε όλους». Επιβάτης του Μετρό καταθέτει ότι συμμετέχοντες στην επίθεση συζητούσαν μεταξύ τους μετά το συμβάν οι «έπρεπε απλά να τους τρομάξουν και όχι να τους κάψουν». Άλλοι παρευρισκόμενοι διηγούνται ότι μέρος των διαδηλωτών φώναζε «κάψτε τους πλούσιους».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου