Επαγγέλλομαι πολιτικός...

...της Άρτεμις Γεωργίου
(Γλωσσολόγος Ε.Κ.Π.Α., Δικηγόρος) 



«Επαγγέλομαι πολιτικός. Ασκώ το κέντρο των δραστηριοτήτων μου εντός της Βουλής κατά βάση. Λαμβάνω μισθό, τη γνωστή ως βουλευτική αποζημίωση. Είμαι κάτοχος της συγκεκριμένης καρέκλας, στην οποία κάθομαι καθ΄υπόδειξιν και ομιλώ και εκδηλώνω ρητώς την πολιτική μου άποψη όποτε μου ζητηθεί ‘ συχνά εντός περιορισμένου τηλεοπτικού ή εντός του Κοινοβουλίου χρόνο. 

Το βιογραφικό μου έχει σοβαρές ελλείψεις, καθόσον οργανώθηκα ήδη από τα μικράτα μου στο αντίστοιχο κόμμα το οποίο πρεσβεύω εντός του Πανεπιστημιακού χώρου. Έβαλα σκόπο της ζωής μου να γίνω πολιτικός, να κυβερνώ κάποια στιγμή της ιστορίας, να έχω εξουσίες και άπλετη δύναμη. 

Και έγινα. 

Τη λάτρεψα την καρέκλα αυτή, ιδίως τα χερούλια αυτά που ακουμπώ τα χέρια μου.

Με «βόλεψαν»... 

Είπε ο πολιτικός και χαμογέλασε. 

«Σας κάνω για τη δουλειά που διάβασα στην αγγελία;» 

Εγώ γέλασα με την ψυχή μου! Προφανώς δεν μου έκανε!

Σκεφτόμουν για ώρες, τι σημαίνει «επαγγέλομαι πολιτικός». 

Είναι η πολιτική επάγγελμα; Μέχρι τώρα γνώριζα πολλά είδη επαγγελμάτων αλλά επάγγελμα- πολιτικός πρώτη φορά άκουγα. Και όμως τελικά υπάρχει, το βλέπω πλέον με τα δικά μου μάτια. Εξάλλου υπήρξα αυτήκοος μάρτυρ. Ποιός θα αμφισβητήσει την αντίληψη των ώτων μου. Ποιός θα τολμήσει.

Το «επαγγέλομαι πολιτικός», κρύβει μέσα του το ορέγεσθαι του πολιτικού ζην και βεβαίως του πολιτικού ευ ζην, το εξουσιάζειν, το αποφασίζειν και προδήλως το μηδέν πράττειν. Κρύβει μέσα του την ουδεμία ύπαρξη όντως επαγγελματικής εμπειρίας από ένα κλασικό επάγγελμα καθώς και την παντελή έλλειψη ενός προικισμένου βιογραφικού. Επομένως, «επαγγέλομαι πολιτικός» σημαίνει: απέτυχα σε όλα τα άλλα ή χειρότερα δεν προσπάθησα για τίποτε άλλο. 

Αυτό το επαγγέλομαι πολιτικός, το βίωσα στο πετσί μου που λέμε, ιδίως με την απερχόμενη Κυβέρνηση. Και τρόμαξα δε θα το κρύψω! Αποτελεί στοιχείο της προσωπικής μου αυτοεκτίμησης και του αυτοσεβασμού, το γεγονός οτι επιθυμώ και κρίνω πως ο ασκών την πολιτική εξουσία πρέπει να φέρει εφόδια στοιχειώδη: γνώσεις νομικής βασικώς, όπως και οικονομικών καθώς και πολιτικής, όπως λόγου χάρη εξωτερική πολιτική καθώς και τη γνώση ξένων γλωσσών. Εξάλλου είναι εκείνος που αποφασίζει για μένα και με εκπροσωπεί. 

Πώς θα αντιληφθεί και θα φτιάξει ζητήματα που αφορούν στον κρατικό μηχανισμό αν δεν γνωρίζει πώς αυτός λειτουργει, αν δεν ξέρει το Σύνταγμα. Πώς θα αντιληφθεί το μόχθο των μισθωτών και το γήρας των συνταξιούχων αν ο ίδιος δεν έχει υπάρξει εργαζόμενος. Επομένως, δε διανοούμαι να κυβερνώμαι από άτομα που όχι μόνο δεν έχουν τις γνώσεις τις προναφερθείσες αλλά δεν διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη γνώση. 

Υπάρχουν όμως ωστόσο πολιτικοί, που επαγγέλονταν κάτι άλλο πριν απο την εκλογή τους και μετά το πέρας αυτής θα έχουν ένα επάγγελμα- κανονικό- στο οποίο θα επιστρέψουν. Υπάρχουν και εκείνοι στα βιογραφικά των οποίων μπορείς να υποκλιθείς και να αναγνωρίσεις το τεράστιο γνωσιακό υπόβαθρο. Υπάρχουν και αυτοί που δεν επαγγέλονται πολιτικοί.

Κι αν πλέον έχω πειστεί οτι η ιδανική πολιτεία του Πλάτωνα δεν υπάρχει, οτι αδέκαστοι και πεπαιδευμένοι πολιτικοί εκλείπουν, παρ’όλα αυτά υπάρχουν ακόμη άνθρωποι αξιόλογοι που αξίζουν την ψήφο μας!