Σαλβάνου Αγαθή Χριστιάνα | Η χώρα μας έχει ανάγκη από ιδέες και πράξεις. Όχι άλλες αμπελοφιλοσοφίες

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 

Κατάγομαι από την Κέρκυρα, αλλά σπουδάζω Φιλοσοφία και Παιδαγωγική στην Θεσσαλονίκη. Επαγγελματικά δραστηριοποιούμαι τα καλοκαίρια στην οικογενειακή επιχείρηση και βοηθάω τους γονείς μου, όσο μπορω. Στον ελεύθερο χρόνο μου διαβάζω βιβλία και άρθρα και προσπαθώ να μένω συντονισμένη με την επικαιρότητα. Εκτός αυτών, ασχολούμαι με τα βίντεο μου, τον χορό και το θέατρο. Για εμένα επίσης, η οικογένεια και οι φίλοι μου αποτελούν σημαντικό κομμάτι στη ζωή μου, ιδίως αυτοί με τους οποίους μεγάλωσα και δόξα τω Θεώ, εξακολουθούν να αποτελούν στήριγμά μου.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 

Αυτή την περίοδο προσπαθώ να ενισχύσω την οικογενειακή επιχείρηση και να εξελιχθώ στην διαδικτυακή της προώθηση. Εκτός αυτού κάνω περιστασιακά, ενισχυτική κατ'οίκον διδασκαλία σε παιδιά. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου μου βέβαια, το εξαντλώ σε συλλογή πληροφοριών για τα βίντεο και τη σελίδα μου, στο γύρισμα των βίντεο και στην επεξεργασία τους. Αυτό το καλοκαίρι προσπαθώ να συνδυάσω την εργασία, με τα βίντεο και τις διακοπές μου. Σκέφτομαι να προχωρήσω στη δημιουργία ενός προσωπικού ιστολογίου (blog), αλλά αυτο απαιτεί ακόμη περισσότερο χρόνο, επομένως δεσμεύομαι για μελλοντική εξέλιξή του. 

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.

Θεωρώ πως υπάρχει ένα ξεκάθαρο χάσμα γενεών, το οποίο λόγω της ραγδαίας τεχνολογικής εξέλιξης των τελευταίων 20 ετών, είναι δύσκολο να γεφυρωθεί. Επομένως σίγουρα η αποδοχή των νέων από τους μεγαλύτερους, είναι κάτι που χρειάζεται πρόοδο και προσπάθεια αμφοτέρων των πλευρών. Σίγουρα όμως, δεν είναι ακατόρθωτο αρκεί να υπάρχει θέληση. Για να αλλάξει η κατάσταση, οφείλουμε πρώτα απ'όλα να αλλάξουμε εμέις οι ίδιοι και να αποκτήσουμε κατανόηση και σεβασμό προς τον συνάνθρωπο.

Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Φυσικά! Θεωρώ πως εάν θέλουμε να λεγόμαστε άνθρωποι, είναι υποχρέωση μας να ασχολούμαστε με αυτούς τους τομείς. Η κοινωνία, η πολιτική, οι σχέσεις μεταξύ των κρατών, το περιβάλλον μας...είμαστε εμεις! Εάν αφαιρέσουμε αυτά απο τον άνθρωπο, αλλάζει αυτομάτως υπόσταση και μεταμορφώνεται σε ένα όν που δεν γνωρίζει πώς και πού να λειτουργήσει. Επομένως είναι επιτακτική η ανάγκη να δραστηριοποιούμαστε υπέρ της προστασίας της κοινωνίας μας και όλων των τομέων που την περικυκλώνουν. Άλλωστε, εάν πραγματικά αγαπάει κανείς τον εαυτό του, δεν μπορεί παρά να αγαπά και την κοινωνία ή το έθνος του για παράδειγμα, καθώς ο ίδιος αποτελεί μέρος τους.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Το παράπονο μου από τη γενιά μας είναι ότι δέχεται χωρίς δεύτερες σκέψεις όλα τα ερεθίσματα που λαμβάνει και δεν τα αξιολογεί. Ζούμε στην εποχή της μαζικής πληροφόρησης. Τόνοι ειδήσεων και πληροφοριών κατακλύζουν καθημερινά τον νού μας κι όμως εμείς είμαστε ανήμποροι να διακρίνουμε τις ωφέλιμες από τις βλαβερές. Με ενοχλεί λοιπόν που ενώ υπάρχει η δυνατότητα ελέγχου της αξιοπιστίας μιας πληροφορίας, οι νέοι βολεύονται στην ασφάλεια της απάθειας και προτιμούν να ζούν μιαν αδρανή ζωή, παρά μια ενεργητική. Παρόλα αυτά μπορώ να πω πως ναι, βλεπώ σημάδια βελτιωσης, καθώς ιδίως το τελευταίο χρονικό διάστημα γνωρίζω ολοένα και περισσότερα ευαισθητοποιημένα άτομα, με γνώσεις και διάθεση για αλλαγή! Κατ'εμέ το πρόβλημα εντοπίζεται στην λανθασμένη διαπαιδαγώγησή μας, η οποία εστιάζει στην δημιουργία του λεγόμενου ανθρώπου "φωτοτυπίας" και όχι σε πλήρη και γνήσια διαμόρφωση και ανάπτυξη μιας προσωπικότητας. Επικρατεί η μετριότητα και όχι η αριστεία και φυσικά δεν αναφέρομαι στους βαθμούς, αλλά στο ήθος! Μια καλή πρόταση για να αλλάξει αυτή η κατάσταση, θα ήταν να δώσουμε όλοι έμφαση στην αναμόρφωση της ελληνικής εκπαίδευσης και να εστιάσουμε στην κλίση της εκάστοτε προσωπικότητας και στο πώς μπορεί ο καθένας να εξελιχθέι πνευματικά και να συνεισφέρει μελλοντικά στο κοινωνικό σύνολο. 

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 11 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Η οικονομική κρίση μου έχει δημιουργήσει ανασφάλεια για την επόμενη ημέρα που θα αντικρίσω ως απόφοιτη της φιλοσοφικής σχολής. Δεν είναι κι εύκολο ένας νέος άνθρωπος να κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα, σε μια χώρα όπως η Ελλάδα. Για παράδειγμα εγώ τελειώνοντας την σχολή μου, θα ήθελα ιδανικά να κάνω ένα μεταπτυχιακό. Όμως αυτό δεν μπορεί να γίνει εάν δεν δουλεύω παράλληλα, καθώς δεν θέλω να είμαι αύριο μεθάυριο 23 χρονών και να με συντηρούν οι γονείς μου. Βλέπω καθημερινά συνομιλήκους μου να δουλέυουν πολύ σκληρά, για να έχουν τη δυνατότητα να πληρώνουν το ενοίκιο στην πόλη που σπουδάζουν. Εγώ τα εκτιμώ πολύ αυτά τα παιδιά! Ο καθένας έχει τη δυνατότητα να "ξεφύγει" από την δύσκολη κατάσταση και να πάει στο εξωτερικό, όπως πολλοί νέοι κάνουν, να συνεχίσει τις σπουδές του και μάλιστα πολλές φορές με κρατικά επιδόματα ή χορηγίες από την εκάστοτε χώρα. Όσοι επιλέγουν να μέινουν εδώ παρά τις δυσκολίες, είναι άξιοι σεβασμού. Είμαι υπέρ της άποψης ότι οι νέοι πρέπει να ανεξαρτητοποιούμαστε όσο πιο σύντομα γίνεται, γιατί μόνο έτσι θα ζήσουμε κάτω από ρεαλιστικές συνθήκες και ενδεχομένως σε μερικά χρόνια, η δημιουργία οικογένειας δεν θα ακούγεται το ίδιο ακατόρθωτη. Από την άλλη μεριά, η πολιτική κρίση έχει δημιουργήσει μια μαζική ανασφάλεια στον λαό. Δεν ξέρουμε τί μας ξημερώνει με άλλα λόγια. Κανένα κράτος δεν ορθοπόδησε κατα τη διάρκεια πολιτικής κρίσης και αυτό συμβαίνει επειδή η πολιτική κατάσταση της κάθε χώρας, αντικατοπτρίζει και την κοινωνική της κατάσταση. Προσωπικά έχω εξάγει το συμπέρασμα πως ο κόσμος έχει κουραστεί και απογοητευτεί από τις αλεπάλληλες πολιτικές ήττες στη χώρας μας και ψάχνει απεγνωσμένα την ελπίδα, που με τόση μανία προσπαθούν να του κλέψουν.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Εάν αλλάξουμε εμέις οι νέοι, θα αλλάξουν όλοι! Ας γίνουμε οι ηγέτες των ονείρων μας. Ας ενσαρκώσουμε τον ήρωα που κρύβουμε μέσα μας. Πρέπει να βρούμε ένα ιδανικό, όπως έλεγε και ο Ίων Δραγούμης. Η χώρα μας έχει ανάγκη από ιδέες και πράξεις. Όχι άλλες αμπελοφιλοσοφίες χωρίς κανένα όραμα και καμία προοπτική. Γίνε ο ηγέτης που θα ήθελες να σε κυβερνά, αυτό είναι το μότο μου. Μέσα σε αυτό, κρύβονται όλα όσα χρειάζομαι για να συνεχίσω την αέναη προσπάθεια βελτίωσης του εσωτερικού εαυτού μου και της κοινωνίας μέσα στην οποία ζω. Εμείς οι Έλληνες βολευόμαστε στην αίγλη της ιστορίας και των προγόνων μας. Αντ' αυτού προτείνω να μελετούμε την ελληνική ιστορία με σκοπό να αναπτυσσόμαστε πνευματικά, αλλά και πολιτικά, κοινωνικά, οικονομικά. Να μαθαίνουμε από τα ανδραγαθήματα των προγόνων μας, αλλά να αποφεύγουμε και τα λάθη τους. Αυτη η διαδικασία θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στην ανάπτυξη. Ας γράψουμε ιστορία και πάλι!