Υπογράφουν οι: Βόσσου Μαγδαληνή, Φοιτήτρια Αγγλικής Γλώσσας και Φιλολογίας στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος και Μεταπτυχιακός Φοιτητής Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας
Μάλλον δεν υπάρχουν αντικειμενικά αριθμητικά στοιχεία, αλλά το 45% περίπου των πολεμιστών στην ευρύτερη περιοχή που ονομάζουμε Κουρδιστάν (Εδαφικά τμήματα Συρίας, Ιράκ, Ιράν, Αρμενίας, Αζερμπαϊτζάν και Τουρκίας) είναι γυναίκες. Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στη Συρία στον 21ο αιώνα, το 2011, οι εικόνες γυναικών μαχητριών άρχισαν να κατακλύζουν το αμερικάνικό και ευρωπαϊκό τύπο. Έγιναν εμβληματικές, σχεδόν μυθικές φιγούρες, σύμβολα ενός λαού που δεν απέκτησε ποτέ κράτος, αλλά είχε πάντα πολλούς εχθρούς. Το γεγονός ότι πολλές από αυτές ήταν πολύ νέες και εξαιρετικά όμορφες βοήθησε στη στοιχειοθέτηση της μυθολογίας αυτής και οι ιστορίες τους που ήταν γεμάτες από ηρωικές δηλώσεις και ακόμα πιο ηρωικές πράξεις έγιναν πρωτοσέλιδα.
Το διεθνές κοινό σχεδόν σταμάτησε να βλέπει τις γυναίκες πίσω από τις στολές και τα όπλα: Ήταν δημοκρατικές εθνικές μάχιμες ομάδες, επίλεκτα σώματα που η δική τους υπερδύναμη ήταν το φύλο τους. Ή μάλλον η εντυπωσιακή αντίθεση ανάμεσα στην αδυναμία (!) του φύλου τους και τη δυναμικότητα που φέρει ο επίκτητος ρόλος τους, αυτός του πολεμιστή. Κι εκεί ακριβώς κρύβεται ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες του Κουρδιστάν παίρνουν μαζικά τα όπλα. Θέλουν να κερδίσουν την ελευθερία όχι μόνο της πατρίδας και του λαού τους, αλλά και του φύλου τους. Στον πλανήτη υπάρχουν αρκετές χώρες που στρατολογούν γυναίκες και μάλιστα με όρους ίσους με εκείνους των αντρών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και το Ισραήλ είναι 3 πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα. Σε καμία άλλη χώρα-περιοχή όμως, οι γυναίκες δεν αποτελούν ξεχωριστό σώμα και μάλιστα σε εμπόλεμη κατάσταση. Στη Συρία, τα ένοπλα τμήματα του ''Κόμματος της Δημοκρατικής Ενότητας των Κούρδων'' είναι δύο: Οι ''Λαϊκές Μονάδες Προστασίας'' και οι ''Γυναικείες Μονάδες Προστασίας''. Στην Τουρκία, η αντίστοιχη μονάδα του PKK, είναι οι ''YJA Star'', οι ''Μονάδες των Ελεύθερων Γυναικών''.
Το διεθνές κοινό σχεδόν σταμάτησε να βλέπει τις γυναίκες πίσω από τις στολές και τα όπλα: Ήταν δημοκρατικές εθνικές μάχιμες ομάδες, επίλεκτα σώματα που η δική τους υπερδύναμη ήταν το φύλο τους. Ή μάλλον η εντυπωσιακή αντίθεση ανάμεσα στην αδυναμία (!) του φύλου τους και τη δυναμικότητα που φέρει ο επίκτητος ρόλος τους, αυτός του πολεμιστή. Κι εκεί ακριβώς κρύβεται ο λόγος για τον οποίο οι γυναίκες του Κουρδιστάν παίρνουν μαζικά τα όπλα. Θέλουν να κερδίσουν την ελευθερία όχι μόνο της πατρίδας και του λαού τους, αλλά και του φύλου τους. Στον πλανήτη υπάρχουν αρκετές χώρες που στρατολογούν γυναίκες και μάλιστα με όρους ίσους με εκείνους των αντρών. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Κίνα και το Ισραήλ είναι 3 πολύ χαρακτηριστικά παραδείγματα. Σε καμία άλλη χώρα-περιοχή όμως, οι γυναίκες δεν αποτελούν ξεχωριστό σώμα και μάλιστα σε εμπόλεμη κατάσταση. Στη Συρία, τα ένοπλα τμήματα του ''Κόμματος της Δημοκρατικής Ενότητας των Κούρδων'' είναι δύο: Οι ''Λαϊκές Μονάδες Προστασίας'' και οι ''Γυναικείες Μονάδες Προστασίας''. Στην Τουρκία, η αντίστοιχη μονάδα του PKK, είναι οι ''YJA Star'', οι ''Μονάδες των Ελεύθερων Γυναικών''.
Οι περισσότερες από τις γυναίκες είναι σε μετεφηβική ηλικία όταν κατατάσσονται στο στρατό. Και πηγαίνουν να πολεμήσουν είτε με τη συγκατάθεση των γονιών τους, είτε παρά τη θέλησή της οικογένειας, φεύγοντας από τα σπίτι τους. Επίσης, αρκετές εφόσον σπουδάσουν, αν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά, στην ΕΕ ή τις ΗΠΑ. Οι Κούρδοι πολεμάνε εδώ και περισσότερα από 200 χρόνια για να αποκτήσουν ένα κράτος. Για την αυτονομία τους. Για το δικαίωμα στην ειρηνική αυθυπαρξία και την εθνική αυτοδιάθεση. Για τις Κούρδισες, όμως, η μάχη είναι πολύ πιο σύνθετη. Μέσα από τη μάχη τους για μια πατρίδα, πολεμούν και την πατριαρχία, με το αρνητικό πρόσωπο της. Μια εμβληματική μορφή-πρότυπο είναι η Ρότζντα Φελάτ. Γυναίκα αξιωματικός που διοικεί 15 χιλιάδες στρατιωτικούς. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ανήκει σε εκείνη την κατηγορία με τις πιο δυναμικές γυναίκες. Ένα παράδειγμα για την ισότητα των φύλων και για την αστείρευτη δύναμη όλων των γυναικών
Παρατηρώντας κανείς τις περήφανες Κούρδισες στα όπλα, θα περίμενε ότι για τους Κούρδους ο φεμινισμός είναι αυτονόητος. Τον διακηρύσσει εξάλλου και το Δημοκρατικό Κόμμα της Ενότητας. Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική... Οι γυναίκες στο Κουρδιστάν παντρεύονται συνήθως σε μικρή ηλικία. Για πολλές, η κατάταξή τους στο στρατό, σήμανε την πρώτη τους πραγματική γεύση από ελευθερία. Κι έτσι, μπαίνοντας σε παραδοσιακά αντρικούς ρόλους, προσπαθούν να αλλάξουν τις αντιλήψεις, να αποδείξουν ότι δικαιούνται την ισότητα που διεκδικούν.
Στην ιδρυτική διακήρυξη της ημι-αυτόνομης Συριακής Ομοσπονδίας του Κουρδιστάν ορίζεται ότι τουλάχιστον το 40-45% των κρατικών και κυβερνητικών θέσεων πρέπει να καταλαμβάνονται από γυναίκες. Και κάθε κυβερνητικός οργανισμός πρέπει να έχει δύο Προέδρους: Έναν άντρα και μια γυναίκα!!! Τα ίδια πάνω-κάτω και στο ημι-ελευθερο ιρακινό Κουρδιστάν, (Ελλάδα, ακούς;;;;;) Όλα αυτά ακούγονται πολύ ωραία και είναι, αλλά η μεγάλα τμήματα από την κοινωνία δεν είναι πάντα σύμφωνα. Οι άγνωστοι θάνατοι γυναικών από ενδοοικογενειακή βία, τα περιστατικά κρυφών δολοφονιών επειδή μια γυναίκα πρόσβαλε την τιμή του άντρα της, αλλά και σκοτεινές πρακτικές όπως η κλειτοριδεκτομή, δεν λείπουν από το συριακό Κουρδιστάν. Ο δίκαιος αγώνας, των Αμαζόνων από το Κουρδιστάν, συνεχίζεται.
Σε μια περιοχή γεμάτη σκοτάδι και απειλές -επιθέσεις Τούρκων, τρομοκρατία ISIS και θρησκευτικός-κοινωνικός ακραίος αυταρχισμός- νέες και μεγαλύτερες γυναίκες του ευρύτερου Κουρδιστάν πολεμούν για τη ζωή τους και την ελευθερία τους. Και αυτά τα δυο είναι ένα, πολλές φορές... «Η χώρα δεν μπορεί να είναι ελεύθερη αν δεν είναι ελεύθερες οι γυναίκες!»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου