Ζούμε σε μια τόσο ανταγωνιστική και συνάμα χαοτική κοινωνία, όπου καθένας από εμάς, επιθυμεί να διεκδικήσει,όχι τόσο το αδύνατο, αλλά το μη διαθέσιμο. Για σκεφτείτε, επιθυμούμε τις πλείστες φορές κάτι που δεν έχουμε και ευχόμαστε να είχαμε.
Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος; η ζήλια; ο εγωισμός; τα πραγματικά θέλω και μπορώ; ή μήπως άλλη μία επίτευξη ότι όντως τα έχεις καταφέρει;
Όπως λέει μια φίλη όποιος θέλει, το δείχνει, το ίδιο και αυτός που δεν θέλει, ειδικά αυτός και εάν το δείχνει ξεκάθαρα, αυτά του τύπου, σε θέλει μωρέ απλά έτσι κάνει για να κολλήσεις, δεν λέω ότι δεν μπορεί να μην ισχύει, αλλά αυτός και αυτή που θέλει το δείχνει, όλα τα άλλα είναι δικαιολογίες που θέλουμε να πιστεύουμε.
Αξιολογούμε συμπεριφορές ως αδικαιολόγητες, επέτρεψε μου, να αλλάξουμε αυτή την λέξη αδικαιολόγητες και να τις δικαιολογίσουμε, ως πραγματικές πράξεις δήθεν είτε ψευδείς.
Με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουμε από τα λάθη, τις κινήσεις μας, τα θέλω μας, τα μη, τα όχι και ναι, αποφασίζοντας να δράσουμε προς μια κατεύθυνση και να τις διεκδικήσουμε.
Ας προσεγγίσουμε το θέμα, υπό μια άλλη οπτική γωνία υπάρχουν στιγμές που σωπαίνουμε, όχι επειδή η σιωπή είναι θησαυρός, απλά επειδή είμαστε εγωιστές, μάθαμε να ρίχνουμε την μπάλα στην απέναντι πλευρά, χωρίς να μας νοιάζει η τελική αναμέτρηση.
Αδιεκδίκητοι καταντήσαμε, θέλουμε τα σίγουρα και αυτά που τάχα μας κρατάνε, το σχοινί όμως το κρατάνε πάντα δύο, όταν μείνει ο ένας τότε εκεί αρχίζει η μονόπλευρη διεκδίκηση.
Δύσκολη μάχη να θες να πετύχεις, ένα στόχο σου, όποιος και αν είναι αυτός, ωστόσο όταν μάθεις πως να πετύχεις μικρά βήματα, μέσα από τις επίμονες προσπάθειες σου, τότε η διεκδίκηση συνεχίζεται, δεν χάνεται και δεν παραμένει σιωπηλή.
Οι διεκδικήσεις είναι συνήθως έντονες, δεν μπορούν να κρυφτούν για πολύ, είναι προφανές, δεν παραμένουν σιωπηλές, αυτό που γίνεται είναι μια μικρή αναστάτωση τόσο στο μυαλό όσο και στις πράξεις και δεν μιλάμε για μεγάλα βήματα, για τις βασικές μιλάμε, τις απλές.
“Ψάχνεις το τέλειο, όμορφο, και τοξικό χάνοντας το απλό, αληθινό και ρομαντικό!”
Αυτό που διεκδικείς, το επιθυμείς, το θες πριν και μετά, όχι μέχρι να το κατακτήσεις.Λυπάμαι αλλά μετά δεν σου ανήκει, δεν είμαστε δεδομένα, είτε αυτό είναι δουλεία ή μια σχέση (φιλική/ ερωτική/ συγγενική), εάν δεν το ζείτε, προσπαθείτε και πολεμάτε και οι δύο πλευρές τότε θα ξανά γυρίσουν όλα στην αρχική σας φάση.
Δύο γνωστοί, να μην πούμε ξένοι γιατί με τους ξένους καταλήγουμε να δενόμαστε περισσότερο από τους γνωστούς που γνωρίζουμε.
Διεκδίκησε αυτό που πραγματικά επιθυμείς, τόσο εγκεφαλικά όσο και συναισθηματικά, άσε εγωισμούς, απωθημένα και ανεκπλήρωτα σενάρια, με απαντήσεις που δεν τις χρειάζεται.
Ειρήνη Αρτάκα
Columnst Off The Record News
Κατηγορία: Ανθρώπινες Σχέσεις (Ρομαντικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου