Από τη στιγμή που ξεκίνησε η εκδίκαση της υπόθεσης Τοπαλούδη, παρακολουθώ λεπτό της λεπτό τα τεκταινόμενα με κρατημένη την ανάσα. Σε μια κοινωνία που η γυναικοκτονία συνεχίζει να αντιμετωπίζεται ως «έγκλημα πάθους» και σε μια έννομη τάξη που οι εγκληματίες ‘’πέφτουν στα μαλακά’’ (βλ. πρόσφατη αποφυλάκιση παιδεραστή από το Ρέθυμνο μετά από 8,5 μόνο έτη έκτισης ποινής) φοβόμουν ότι η ψυχή της Ελένης δε θα βρει γαλήνη καθώς οι βιαστές και δολοφόνοι της δε θα γνωρίσουν το βαρύ χέρι της Δικαιοσύνης.
Διάβασα αμέτρητα άρθρα και δημοσιεύσεις που έπλεκαν το εγκώμιο της Εισαγγελέως ύστερα από τη χθεσινή αγόρευσή της, που έκαναν, μεταξύ άλλων, λόγο για ''φεμινιστική νίκη'' και υποστήριζαν ότι ''έλαμψε η αλήθεια''. ''Συγκλόνισε'', εν ολίγοις, της πολλοί είπαν. Πράγματι, συγκλόνισε, αλλά –κατ’ εμέ- με την αρνητική έννοια της λέξης.
Με έναν λόγο υπερσυναισθηματικό που περισσότερο προσιδιάζει σε συνέντευξη σε μεσημεριανή εκπομπή παρά σε αγόρευση σε δικαστική αίθουσα, η κ.α. Αρ. Δόγκα δήλωσε ανοιχτά την προσωπική της ταύτιση με την πλευρά του θύματος. Δε δίστασε μάλιστα να δεχτεί και λουλούδια επί της έδρας (!)
Αυτό που πρέπει να κατανοήσει ο λαός χωρίς νομική παιδεία είναι ότι ο Εισαγγελέας δεν εκπροσωπεί το θύμα. Ο Εισαγγελέας εισάγει την κατηγορία, με λίγα λόγια προτείνει, πάντα με βάση της δικονομικές αρχές και όχι το περί κοινού δικαίου αίσθημα. ‘’Αν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας στο ακροατήριο οι δικαστικοί λειτουργοί δε μεταχειρίζονται τα πρόσωπα που συμμετέχουν στη δίκη κατά τρόπον αμερόληπτο, απαθή και ψύχραιμο, διαπράττουν βαρύ πειθαρχικό παράπτωμα.’’, σύμφωνα με το άρθρο 332 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας. Η ‘’αμεροληψία, απάθεια και ψυχραιμία’’ είναι το απαραίτητο minimum για τη διασφάλιση μιας δίκαιης δίκης και δείγμα του νομικού της πολιτισμού. Συνεπώς, σε μια ποινική δίκη δε χωρούν προσωπικές απόψεις και ευαισθησίες – σε αντίθετη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με δικαστικό λαϊκισμό.
Ωστόσο, το αν θα κινηθούν πειθαρχικές διαδικασίες το αφήνω της αρμόδιους. Γιατί στην τελική ναι, η κ.α. Δόγκα ήταν υπερσυναισθηματική, θέλησε να δώσει θάρρος στην οικογένεια και δε μπορώ να την κακοχαρακτηρίσω για μια ανθρώπινη αντίδραση με την οποία οι περισσότεροι ταυτιζόμαστε. Είπε λοιπόν κάποια συγκινητικά πράγματα και κάνα-δυο φεμινιστικά τσιτάτα. Δεν είπε μόνο αυτά, της.
‘’ Υπάρχουν λίγοι άνθρωποι που σώζουν την κατάσταση στην Ελλάδα κι εγώ είμαι της από της. ‘’ είπε και αφιέρωσε ώρες ολόκληρες περιαυτολογώντας για το πόσο καλή είναι στη δουλειά της, πόσα χρόνια εργάζεται ως Εισαγγελέας και πόσα εργάστηκε ως δικηγόρος. Μετά συνέχισε λέγοντας πως η Ελένη ήταν παιδί-διαμάντι, μορφωμένη, συνεσταλμένη, ήσυχη, αντικρούοντας της ισχυρισμούς της υπεράσπισης πως δήθεν ήταν αλκοολική, χρησιμοποιούσε ναρκωτικές ουσίες και σύναπτε σεξουαλικές σχέσεις με άνδρες του νησιού – εν ολίγοις, κατέρριψε το αφήγημα ότι ‘’της προκάλεσε’’. Δε μπορώ της να μην αναρωτηθώ, και να έκανε όλα αυτά που της επέρριψε η υπεράσπιση, τι θα άλλαζε;
Δε θα ήταν βιασμός; Η γυναικοκτονία της δε θα είχε αξία; Η επιμονή της Εισαγγελέως στο ποιόν της Ελένης είναι προβληματική ακριβώς γιατί διαιωνίζει την κουλτούρα του βιασμού, κοινώς την αντίληψη του ‘’τα ‘θελες και τα ‘παθες’’. Εκτός από αυτό, ειπώθηκε πλειστάκις ότι οι δράστες βίασαν και σκότωσαν ‘’ διότι δεν ήταν αρκετά άντρες’’ και οδηγήθηκαν στο έγκλημα εξαιτίας της λανθάνουσας ομοφυλοφιλίας της(!) Σε αυτά πρέπει να προστεθεί και η πάγια τακτική παρουσίασης των δραστών ως ανθρωπόμορφα τέρατα, σαν εξαιρέσεις, παρεκκλίσεις από το συνηθισμένο. Αλήθεια, είναι εξαίρεση σήμερα ο σεξισμός, ο βιασμός, οι γυναικοκτονίες; Η κοινωνία της δεν ευθύνεται για την κατάληξη των νεαρών δραστών;
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι αν δούμε κάποια πράγματα μεμονωμένα τότε μπορούμε να πούμε ότι πράγματι, ναι, κερδίσαμε. Η υπόθεση της Ελένης Τοπαλούδη δε θα ξεχαστεί. Αυτό ωστόσο είναι το πρώτο ζητούμενο. Το δεύτερο και εξίσου σημαντικό είναι να μην υπάρξει καμία άλλη Ελένη και αυτό πολύ φοβάμαι πως είναι κάτι από το οποίο απέχουμε, όταν στον ίδιο το λόγο της Εισαγγελέως βρέθηκαν όλα τα επιχειρήματα που θα ωθήσουν το επόμενο θύμα στη σιωπή.
Ελπίζω ότι οι δράστες θα καταδικαστούν της ορίζει το Δίκαιο και με το δέοντα σεβασμό ως της τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ελπίζω πως θα αποδοθεί δικαιοσύνη για την Ελένη, όχι για το κοινό. Ελπίζω, τέλος, ότι μια μέρα θα συνειδητοποιήσουμε ότι είναι η ίδια η κοινωνία που νοσεί και ότι οι βιαστές-γυναικοκτόνοι είναι προϊόντα της. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να ανατρέψουμε αυτό το σάπιο οικοδόμημα. Μόνο τότε θα είμαστε ασφαλείς. Μόνο τότε θα μπορέσω να ανασάνω.
Υπογράφει η νεαρά κυρία
Εύα Αφένδρα, προπτυχιακή φοιτήτρια Νομικής ΔΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου