“Στην Ελλάδα η Αριστερά συμπονεί όλους τους λαούς που πολεμούν για μια πατρίδα. Φτάνει αυτή η πατρίδα να μην είναι η Ελλάδα”

Με τους παλιούς συντροφους ήρθε σε συγκρουση στο facebook, η Αφροδίτη Μάνου,μια από τις πιο συμπαθείς περιπτωσεις πολιτικού τραγουδιού της δεκαετίας  του 70 και τραγουδοποιού της δεκαετίας του 80.

Στην ανάρτηση της  θυμίζει ότι το διεθνιστικό πνεύμα της Ελληνικής Αριστεράς μέσα από τον πατριωτισμό, όπως όφειλε αλλά ισχύει μόνο για άλλους. Αλλιώς για την αριστερά, αυτοί  είναι “φασίστες, εθνικιστές, γελοίοι παλιάτσοι με περικεφαλαίες, γραφικά απομεινάρια των παραμυθιών και των θρύλων” 

Δεν είναι η πρωτη φορά που η Αφροδίτη Μάνου έρχεται σε σύγκρουση με τους συντρόφους της Όταν αποφάσισε να μιλήσει στο συλαλλητήριο για την Μακεδονία , οι άνθρωποι που μέχρι τότε την στήριζαν , την αποκαλούσαν “χρυσαυγίτισσα” 

Όμως φαίνεται ότι η τραγουδίστρια που ταυτίσθηκε με την “Καντάτα για την Μακρόνησο” του Μικρούτσικου η τα “Ανεπίδοτα Γράμματα” του Μιχάλη Γρηγορίου έχει πολλά κότσια Και θυμίζει ότι την χρυσή σελίδα η Αριστερά την έγραψε επί Κατοχής εκφράζοντας εξαναγκαστικά ίσως ένα πατριωτισμό δεξιών και αριστερών Και αν ξεχάσει τους πατριώτες η Αριστερά θα μείνει μόνη της 

Σας αφήνουμε να απολαύσετε το κείμενο της στο facebook 

“Στην Ελλάδα η Αριστερά, δείχνει μεγάλη συμπόνοια για τους λαούς που πολεμούν για μια πατρίδα ή για να σταματήσει ο πόλεμος που σκοτώνει αθώους και καταστρέφει πολιτισμούς.

Να μιλήσει κανείς για την Παλαιστίνη;
Για τους αδερφούς Κούρδους;

Μόνο εγώ, έχω τραγουδήσει σε καμιά 50αριά εκδηλώσεις τέλη της 10ετίας του ’70 για συμπαράσταση στους αγώνες Παλαιστινίων και Κούρδων. 

Ο ΠΕΤΡΟΣ ΠΑΝΔΗΣ, Η ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ, Ο ΜΙΚΗΣ, Η ΜΑΡΙΑ ΦΑΡΑΝΤΟΥΡΗ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΤΟ 1973

Πόσες Κυριακές πρωΐ, σε παγωμένους συνοικιακούς κινηματογράφους, με τις γροθιές σηκωμένες και θυμωμένα πρόσωπα, εγώ, η Μαίρη, ο Θάνος, ο Βασίλης, ο Θωμαΐδης, ο Ρασούλης, ξενυχτισμένοι, χωρίς έναν καφέ ή λίγο νερό, με μια μικροφωνική που κουβαλούσαν ο Μποφιλιάκης με τον Αλέκο
στους ώμους, πάντα γελαστοί.

Πρόσφατα διάβαζα ότι εθελοντές Έλληνες “αναρχικοί” πήγαν στη Ροζάβα να πολεμήσουν στο πλευρό των Κούρδων. (Εξαγωγή επανάστασης θα λέγαμε εμείς παλιά στο ΕΚΚΕ και θα τους σνομπάραμε …)

Αμ’ για τη Συρία;
Πόσες διαμαρτυρίες για την καταστροφή της Παλμύρας και τόσων
μνημείων αρχαίου πολιτισμού, για τα σκοτωμένα παιδιά, για τον
ξεριζωμό τόσων ανθρώπων; Πόσα διαδικτυακά δάκρυα;

Οι Σύριοι απεργοί πείνας στο Σύνταγμα, πόση αριστερή συμπαράσταση
κι ύστερα τα αλλεπάλληλα κύματα θαλασσοδαρμένων Σύριων προσφύγων,
με πόση αγάπη έγιναν δεκτά από αφελείς “νομπελίστες” ακρίτες
νησιώτες μας, που άνοιξαν σπίτια και αγκαλιές να τους υποδεχτούν …

Δίχως ερωτήσεις.
Δίχως αστερίσκους.

Πώς τόσοι άνθρωποι διέσχισαν τόση στεριά και θάλασσα για
να βρεθούν εδώ, χιλιάδες χιλιόμετρα από τις εστίες τους, κανένας
δεν ρωτούσε.

Μάς φαινόταν φυσικό. Φεύγουν από τον πόλεμο κι έρχονται στην Ελλάδα που έχουμε και αριστερή κυβέρνηση. Μέχρι που ο (ανεκδιήγητος) υπουργός Δημήτρης Μάρδας μάς είπε ότι οι πρόσφυγες από τη Συρία θα επένδυαν τις καταθέσεις τους στην Ελλάδα και θα συμβιώναμε όλοι μαζί κι αγαπημένα, στο ελληνικό θαύμα της Αριστεράς στην εξουσία.

ΔΑΚΡΥΓΟΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ

Τέτοια συμπόνοια, τέτοια διεθνιστική αλληλεγγύη.
Να μην αναφερθώ στους λαούς της Αφρικής και της όχι και τόσο εγγύς
Ανατολής.

Α, όλα κι όλα …

Στην Ελλάδα η Αριστερά, δείχνει μεγάλη συμπόνοια για τους λαούς που πολεμούν για μια πατρίδα. Αρκεί αυτή η πατρίδα να μην είναι η δική τους. Η Ελλάδα. Όταν οι Ελληνες αγωνίζονται να κρατήσουν την πατρίδα τους ακέραια, όπως την παρέλαβαν λίγο πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, με τα νησιά και τις τραγουδισμένες θαλασσινές σπηλιές της, με τη Φτώχεια και την Ποίηση, με τις παράγκες και τη νοσταλγία των χαμένων πατρίδων, με τα σπασμένα μάρμαρα και τις ανεξίτηλες γραφές, με τη Γοργόνα να ρωτάει για
τον Αλέξανδρο και τον Μίκη να τον αναζητά από τα ορυχεία της Χιλής
ως το Κρεμλίνο, μήπως και καταφέρει να ενώσει τις δυο Ελλάδες, τον Παύλο και το Νικολιό, τότε οι Έλληνες είναι φασίστες, εθνικιστές, γελοίοι παλιάτσοι με περικεφαλαίες, γραφικά απομεινάρια των παραμυθιών και των θρύλων.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΦΡΟΔΙΤΗ ΜΑΝΟΥ ΤΟ ΕΑΜ ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟ ΔΕΞΙΩΝ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ

Στην Ελλάδα η Αριστερά, συμπαραστέκεται σε όλους τους λαούς του κόσμου που πολεμούν για εθνική ανεξαρτησία και εδαφική ακεραιότητα. Εκτός απ’ το δικό της το λαό.

Γι’ αυτό και πάντα αυτές οι δύο έννοιες θα είναι ασύμβατες, όπως είναι 100 χρόνια τώρα, με μοναδική εξαίρεση την Εθνική Αντίσταση στην Κατοχή, όταν η Αριστερά, για λίγο, εξαναγκασμένη από το υψηλό εθνικό φρόνημα του ελληνικού λαού, αριστερών ή δεξιών πεποιθήσεων, αφέθηκε να παρασυρθεί, στις ωραιότερες σελίδες της ιστορίας της.

Στην Ελλάδα η Αριστερά, ευαίσθητη και ετοιμοπόλεμη μόνο
για τους άλλους. Ποτέ για τον ελληνικό λαό και την Ελλάδα …
Οι αριστεροί όμως;

Πάμε στοίχημα πώς αν έρθει η ώρα, η Αριστερά, θα μείνει για μια ακόμα φορά, χωρίς τους… αριστερούς της;

Γιατί οι Έλληνες, ΑΚΟΜΑ, πάνω απ’ όλα είμαστε Έλληνες

ΥΓ.
Η ζωγραφιά
Νίκου Εγγονόπουλου, Μέγας Αλέξανδρος και Παύλος Μελάς, 1977

Μοιραστείτε