Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητέ κυριε Χρήστο: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Η καταγωγή μου είναι από τις Σέρρες, αλλά από το 1981 διαμένω μόνιμα στο Κιλκίς με την οικογένειά μου. Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο στις Σέρρες και μετά φοίτησα στην Παιδαγωγική Ακαδημία Θεσσαλονίκης. Για μια διετία φοίτησα στο Μαράσλειο Διδασκαλείο Μετεκπαίδευσης Δασκάλων στην Αθήνα. Από το 1978 υπηρέτησα σε σχολεία του ν. Κιλκίς και στη συνέχεια διετέλεσα για 1 χρόνο Προϊστάμενος Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ν. Κιλκίς και επί 14 χρόνια Σχολικός Σύμβουλος στην 1η Περιφέρεια Π.Ε. Ν. Κιλκίς. Στα χόμπι μου περιλαμβάνονται το διάβασμα, η συγγραφή και ο κινηματογράφος.
Γιατί διατριβή, αναφορά, πάθος για το κυπριακό ζήτημα; Τι σε τράβηξε σε αυτό;
Το τελευταίο μου βιβλίο «Κύπρος 1945-1974. Κρυφές Πικρές Αλήθειες», αποτελεί το επιστέγασμα του συναισθηματικού δεσίματος μου με τον αγώνα της Κύπρου από τα μαθητικά μου χρόνια , όπου συμμετείχαμε σε συλλαλητήρια για την Κύπρο, από τη συνεχή μελέτη μου για το Κυπριακό και με την διαπίστωσή μου, μετά από συνεχείς επισκέψεις, για την τραγική κατάσταση που βίωσαν κατά και μετά την εισβολή οι Κύπριοι, γεγονότα που αποσιωπώνται στο βωμό των πολιτικών και προσωπικών σκοπιμοτήτων.
Η πιο συγκινητική στιγμή εφόσον κυκλοφόρησε το νέο σου βιβλίο; Κάτι που σε έκανε να βουρκώσεις.
Να βουρκώσω όχι, γιατί αν επισκεφθείς τα πεδία των μαχών στην Κύπρο και διαπιστώσεις το τι αίμα χύθηκε εκεί συγκλονίζεσαι τόσο πολύ που όλα τα επόμενα… φαντάζουν απόμακρα! Συγκινήθηκα όμως πολλές φορές όταν συμπολίτες μου και φίλοι μου εκτός Κιλκίς, μου περιέγραφαν τα συναισθήματα που ένιωσαν και τις γνώσεις που απέκτησαν διαβάζοντας το βιβλίο.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Ναι. Γι’ αυτό και σαν δάσκαλος και αργότερα σαν Σχολικός Σύμβουλος στόχευα στην κοινωνικοποίηση των μαθητών μέσα από την καθημερινή ενασχόληση τους στο σχολικό περιβάλλον. Ασχολήθηκα με τον συνδικαλισμό (διετέλεσα πρόεδρος του Διδασκαλικού Συλλόγου Κιλκίς). Δίνω ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτική, προωθώντας την ιδεολογία μου και τις θέσεις μου με βάση τον πολιτικό μας πολιτισμό και όχι με ακρότητες, εμπάθεια κ.λπ. Επιστέγασμα αυτών υπήρξε ένα βιβλίο μου, με τίτλο: «Σοσιαλισμός. Μύθος και πραγματικότητα», που κυκλοφορεί σε ψηφιακή έκδοση.
Πως κρίνεις την σχέση μας, την συνολική πορεία εν έτη 2020 της πατρίδας μας με την Τουρκία;
Έχω βιώσει αυτές τις σχέσεις, επειδή προέρχομαι από προσφυγική οικογένεια (από πλευράς της μητέρας μου κι έγραψα σχετικό βιβλίο γι’ αυτό). Εκτός αυτού έχω μελετήσει πολλά συγγράματα τουρκικής προέλευσης μέσω του διαδικτύου, επειδή το απαιτούσε η συγγραφή του βιβλίου μου για το Κυπριακό. Με λίγα λόγια : Οι Τούρκοι δεν μπορούν ακόμα να αποδεχθούν την συρρίκνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και την απώλεια οικονομικών και γεωπολιτικών ωφελειών και έτσι δημιουργούν συνέχεια πολιτικά αφηγήματα και σενάρια για να διατηρούν τις όποιες ελπίδες τους, αλλά και να έχουν σε «εγρήγορση» τα πολυπολιτισμικά και αμαθή κοινωνικά στρώματα της χώρας τους για πελατειακές σχέσεις. Από πλευράς Ελλάδας δεν υπάρχει ενιαία πολιτική γραμμή τόσο για την Κύπρο όσο και για τα διάφορα ζητήματα με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να εκμεταλλεύονται προς όφελός τους τα όποια πολιτικά μας λάθη. Παράδειγμα η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο , που είχαν παράλληλα…και την επιδοκιμασία του 99% της παγκόσμιας κοινής γνώμης!
Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Με την έναρξη της κρίσης το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων έγιναν αναλυτές, κριτές κ.λπ., ενώ οι ίδιοι απάλλαξαν τον εαυτό τους από τις ευθύνες τους και «απέδειξαν» ότι για όλα φταίνε οι ξένοι (όχι ότι δεν φταίνε κι αυτοί). Εγώ έχω αρχή στη ζωή μου, για κάθε συμβάν να κρίνω αυστηρά πρώτα τις δικές μου ενέργειες και τα λάθη μου και μετά τις πράξεις των άλλων. Θεωρώ ότι δεν είμαι «πρόβατο» κι ότι μπορώ με τις σωστές κινήσεις να μεταβάλω και την στάση των άλλων απέναντί μου. Όταν συνέχεια επαιτώ θα έχω και την ανάλογη αντιμετώπιση. Νομίζω ότι υπήρξα σαφής.
Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;
Για τον κορωναϊό πιστεύω ότι καλύτερη αντιμετώπιση είναι η αυτοπροστασία μας. Η κρίση και ο κορωναϊός δεν άφησαν ανέγγυχτο κανέναν Έλληνα οικονομικά, ψυχολογικά και κοινωνικά. Υπάρχουν τραγικές ανθρώπινες περιπτώσεις. Αδυνατώ να αντιληφθώ τι μπορεί να επακολουθήσει αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση.
Ποια τα επόμενα βήματα σε ότι αφορά το παρόν βιβλίο αλλά και το... επόμενο!
Είμαι πλέον 73 ετών. Άρχισε η κόπωση του γήρατος! Το επόμενο βήμα μου είναι η διατήρηση της υγείας μου κι εκείνο που… έμαθα να κάνω, δηλ. διάβασμα!
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Η μόνη ελπίδα και σωτηρία μας είναι η Παιδεία μας. Και σ’ αυτήν δεν ομονοούμε! Κάθε κυβέρνηση γκρεμίζει ότι δημιούργησε η προηγούμενη. Εύχομαι κάποτε να ομονοήσουμε στο χώρο της Παιδείας και τότε πιστεύω, όπως λέει και το τραγούδι, «ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου