Εγώ ήμουν η μία... Έτσι δεν μου έλεγες?

Η ζωή πολλές φόρες παίζει διάφορα παιχνίδια και εμείς καλούμαστε να αγωνιστούμε στις διαφορετικές δοκιμασίες που μας δίνει. 

Ειλικρινά πολλές φόρες έχουμε αναρωτηθεί "γιατί να τυχαίνει αυτό τωρα σε εμένα"?

ή "πάλι σε εμένα όλα"?

Όπως και να την έχουμε διατυπώσει αυτήν την ερώτησή, έχει ακριβώς την ίδια σημασία για όλους μας .

Πολλές φόρες, λοιπόν, καλούμαστε να διαχειριστούμε πολλές καταστάσεις μαζί, άλλοτε ευχάριστες και άλλοτε δυσάρεστες. 

Συγκεκριμένα μια δυσάρεστη κατάσταση που οφείλουμε να διαχειριστούμε είναι μετά τον χωρισμό που αντιλαμβανόμαστε ότι κάνεις δεν είναι αναντικατάστατος.

Χτυπά η ίδια σκέψη στο μυαλό...

"Εγώ δεν ήμουν η μία...Έτσι δεν έλεγες"?

Και όμως φίλε αναγνώστη, εγώ είμαι εδώ, να σου ανατρέψω όλη σου την κοσμοθεωρία. 

Ναι καλά κατάλαβες, όλη σου τη κοσμοθεωρία ,χωρίς καμία έκπτωση .

Μεγαλώνοντας συνειδητοποίησα πως δεν υπάρχει το άλλο μας μισό εκεί έξω , που από μικροί πασχίζουμε με αγωνία να βρούμε. 

Υπάρχει ο άνθρωπος όμως που θα έρθει και θα μας ολοκληρώσει, που μαζί του θα ξεχάσουμε το εγώ και θα αποκτήσουμε το εμείς. 

Που μαζί του θα μπορέσουμε να χτίσουμε μια ζωή, κοινή, τη ζωή μας .

Που μαζί του θα κανουμε όνειρα,σχέδια. 

Δεν υπάρχουν άνθρωποι μισοί ,αλλά άνθρωποι ανολοκλήρωτοι .

Και κάπως έτσι, ίσως συνειδητοποιήσεις και εσύ, τον λόγο ύπαρξης σου σε τούτη την ζωή. 

Δεν είμαι σίγουρη ποιος είναι ακριβώς ,ούτε θα μάθω και ποτέ. 

Ένα όμως ξέρω, ότι αγαπάω και αγαπιέμαι.

Και είμαι σίγουρη ότι το ίδιο συμβαίνει και σε εσένα και αν όχι θα συμβεί!

Συμφωνείτε μαζί μου?

PS.Το be continued...

Σας φιλώ, 

Μαγδαληνή