Ο Κωνσταντίνος Ηλιακόπουλος μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητέ Κωνσταντίνε: 

Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 

Αξιότιμε κύριε Μαρκόπουλε, αγαπητέ φίλε μου από τα παλιά Θωμά, ευχαριστώ για την πολύ ευγενική πρόσκληση για αυτήν την κουβέντα. Είμαι γέννημα θρέμμα Αθηναίος. Ξεκίνησα τις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη ως στρατιωτικός ιατρός. Ολοκλήρωσα τις σπουδές μου στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Πλέον είμαι ειδικευόμενος χειρουργικής σε μεγάλο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της Αθήνας. Μου αρέσουν οι δραστηριότητες ειδικά όταν αυτές συνδυάζουν την επαφή με τη φύση και ο αθλητισμός. 

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; 

Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Ήταν και είναι επιλογή μου να μείνω και να εργαστώ στον τόπο μου. Αυτό αποτελεί ευλογία και κατάρα. Στα άσχημα περιλαμβάνονται οι περιορισμοί στην εργασία μιας και η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει για τα καλά την υγεία. Στο εξωτερικό οι ευκαιρίες απασχόλησης και ανέλιξης είναι περισσότερες, όπως και η έρευνα η οποία στη χώρα μας έχει πέσει σε μαρασμό. Στα θετικά βέβαια είναι η η διατήρηση των οικογενειακών και κοινωνικών δεσμών και η προσφορά στον τόπο που σε εκπαίδευσε.  

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Η γενιά αυτή αποτελεί τη γενιά των γονέων μας. Μια γενιά η οποία έφτιαξε την Ελλάδα του σήμερα, με τα καλά και τα κακά της. Είναι πολύ εύκολο λόγω των δυσκολιών που περνάμε την τελευταία δεκαετία να τη δαιμονοποιήσουμε, να σταθούμε πεσιμιστικά μόνο στα όσα μας στέρησε. Όντας φύσει και θέσει αισιόδοξος άνθρωπος προτιμώ να στέκομαι στο τι μας δίδαξε αυτή η γενιά και από τα πόσο χειρότερα πράγματα μας προφύλαξε. Είναι πολύ εύκολο να κρίνεις, το πραγματικά δύσκολο είναι να ακούς και να κατανοείς.  Η γενιά των γονέων μας είναι μια γενιά με εμπειρία. Η δική μας γενιά αποτελεί μια γενιά καταρτισμένη, αδικημένη με ζέση να προσφέρει. Θεωρώ πως και οι δύο γενιές είναι πλέον έτοιμες για την αλλαγή της σκυτάλης. 

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; 

Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Το παράπονό μου από τη γενιά μας είναι η αποστασιοποίηση. Η απάθεια προς τη γνώση των πραγμάτων που καθορίζουν τις ζωές μας και η αδιαφορία πίεσης προς τα κέντρα λήψης αποφάσεων μας καθιστούν έρμαια. Εμείς ως νέα γενιά θα έπρεπε να έχουμε πολύ πιο δραστήρια παρουσία και ισχυρή φωνή σε ό,τι αφορά τις ζωές και το μέλλον μας. Αλλά δεν το κάνουμε. Ρόλο βέβαια σε αυτό παίζει και η μεγάλη φυγή νέων, υψηλά καταρτισμένων και παραγωγικών ατόμων στο εξωτερικό. Ένα πολύ αξιόλογο και ελπιδοφόρο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας που θα μπορούσε να αποτελέσει εφαλτήριο αλλαγής διαβιεί αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό.

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα 

μας εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Όπως τη βιώνουν όλοι οι Έλληνες. Τα άτομα της ηλικίας μου έχουμε την ατυχία να έχουμε βιώσει όλη την ενήλικη ζωή μας κατά τη διάρκεια αυτής της ύφεσης. Ανεργία των νέων, μισθοί που με το ζόρι σου επιτρέπουν να συνητηρήσεις τον εαυτό σου και στέκονται τροχοπέδη στη δημιουργία οικογένειας. Όλοι μας πια έχουμε αρκετά άτομα του στενού μας περιβάλλοντος που βρίσκονται στο εξωτερικό για εργασία. Οι φίλοι, οι συγγενείς ή παλιοί μας συμμαθητές ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. 

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του; 

Ως γιατρός το βιώνω από πολύ κοντά. Το νοσοκομείο μου δεν αποτελεί νοσοκομείο αναφοράς, οπότε δε νοσηλεύονται (ακόμα τουλάχιστον) επιβεβαιωμένα περιστατικά. Παρόλα αυτά η ιατρική καθημερινότητα έχει αλλάξει κατά πολύ, πολύ αυστηροί έλεγχοι, καινούργια μέτρα προστασίας, πρωτόκολλα ασφαλείας, νέες πτέρυγες. Το χειρότερο όμως είναι το άγχος που έχουμε όλοι οι υγειονομικοί για τα άτομα που μένουν μαζί μας. Κατά τη διάρκεια της 1ης καραντίνας πολλοί από εμάς απομονωθήκαμε. Φύγαμε από τα σπίτια μας ώστε σε περίπτωση που έρθουμε σε επαφή με τον ιό να μην κινδυνεύσουν οι οικείοι μας. Τα κοινωνικά αποτελέσματα του Covid είναι πολλά και θα αργήσουν να διορθωθούν πλήρως. Ένα πολύ βασικό είναι η ανεργία που δημιούργησε σε συγκεκριμένες κατηγορίες επαγγελματιών οι οποίες χρειάζονται στήριξη μέχρι να βγούμε από αυτήν την κατάσταση. Ένα εξίσου σημαντικό και ύπουλο είναι οι κοινωνικές αποστάσεις. Η αναγκαιότητα τήρησης αποστάσεων για να προφυλαχθούμε και η κοινωνική απομόνωση λειτουργεί κόντρα στη φύση μας. Ο κορωνοϊός δοκιμάζει την ανθρώπινη επαφή, το φλέρτ, τις συναντήσεις με φίλους, τα κοινωνικά γεγονότα που θες να μοιραστείς με τους αγαπημένους σου. Φοβάμαι πως η επόμενη ημέρα θα μας βρει όλους αμήχανους παλεύοντας να αποτινάξουμε τις συνήθειες που μας άφησε η εποχή του ιού.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις; 

Ένα εμβόλιο και μια αποτελεσματικη θεραπεία σύντομα. Να καταφέρνω να κοιμάμαι περισσότερο. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 

Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Άδραξε τη μέρα. Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται έχει ήδη χάσει.