Η Στέλλα Δαρδακούλη μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ. 

Γεννήθηκα στη Βέροια, και έχω καταγωγή από ένα χωριό των Γρεβενών. Είμαι 19 ετών και σπουδάζω στο τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας. Τον ελεύθερο μου χρόνο μου αρέσει να τον  περνάω με την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τα ζωάκια μου αλλά και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμη, μου αρέσει να ασχολούμαι με την παράδοση μας , γι αυτό και  είμαι μέλος σε παραδοσιακούς  συλλόγους.  Η καθημερινότητα μου είναι απλή, παρακολουθώ τα μαθήματα της σχολής μου, διαβάζω,  επισκέπτομαι τους συγγενείς μου, και περνάω χρόνο με την αδελφή μου.

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Μένω μόνιμα στην Ελλάδα και με αφορμή ένα ταξίδι μου στη Γερμανία, μεσω προγραμματος Erasmus, αποφάσισα πως δεν θα ήθελα να εγκαταλείψω αυτόν τον τόπο, επομένως αν κάποια στιγμή στο μέλλον τύχαινε για επαγγελματικούς λόγους να το κάνω, σίγουρα θα γυρνούσα πίσω. Αυτό που πιστεύω πως θα με κανει  να γυρίσω πίσω, εκτός από την οικογένεια μου, είναι η φιλοξενία,  η ζεστή καρδιά των ανθρώπων εδώ, η φυσική ομορφιά του τόπου, και οι παραδόσεις μας, γενικώς η κουλτούρα του Έλληνα.

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχτούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Πιστεύω πως τα άτομα αυτής της ηλικίας είναι αρκετά συντηρητικά και αυστηρά ακόμα  προς την νέα γενιά (φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις) και έχουν πολλές προσδοκίες από εμάς σαν γενιά του αύριο.   

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; 

Με προβληματίζει και με στεναχωρεί αρκετά το γεγονός πως η πλειονότητα της γενιάς μας δεν γνωρίζει και ακόμη περισσότερο  δεν  ενδιαφέρεται  για  την ιστορία μας! Αντιθέτως νοιάζεται αποκλειστικά  για το τώρα, ομως δεν αντιλαμβάνεται οτι  για αυτό το τώρα χρειάστηκαν αγώνες και πρέπει να είμαστε ευγνώμονες για αυτό. Εξάλλου λαός που ξεχνά την ιστορία του, είναι καταδικασμένος να την ξαναζήσει. 

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Τι σε ταλαιπωρεί; Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.

Σίγουρα είναι από τις πιο άσχημες περιόδους που έχει περάσει και περνάει η χώρα μας. Προσωπικά,  δεν το βίωσα άμεσα διότι ήμουν  μικρότερη όταν ξεκίνησε  αυτή η κατάσταση. Βέβαια, όσον αφορά την οικογένεια μου, οι μισθοί μειώθηκαν με αποτέλεσμα να ελαχιστοποιηθούν κάποιες ανέσεις , όμως σήμερα δεν μπορώ να πω πως η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια αλλά μάλλον λίγο καλύτερη.

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Η αλήθεια είναι πως στη περιοχή που μένω δεν υπήρχαν πολλά κρούσματα συγκριτικά με άλλες γειτονικές περιοχές. Ευτυχώς κανείς από το κοντινό μου περιβάλλον δεν νόσησε καθώς όλοι  τηρούσαν  τα απαραίτητα μέτρα. Σίγουρα όμως ο covid-19 έχει επηρεάσει την καθημερινότητα μου και όλου του κόσμου. Οι προσωπικές μας επαφές μειώθηκαν κατα πολύ, η αγορά όπως και η διασκέδαση σταμάτησαν,και ως φοιτήτρια, οι παραδόσεις των μαθημάτων γίνονται ηλεκτρονικά, κάτι το οποίο είναι φυσικά μια λύση όμως τίποτα δεν αντικαθιστά την δια ζώσης εκπαίδευση. Εν τέλει αυτός ο  εγκλεισμός μας στο σπίτι σίγουρα συμβαίνει για το καλό μας, όμως αρχίζει και προκαλεί μια εσωτερική φθορά, κούραση και αγανάκτηση. 

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;

Συχνά την θεωρούμε δεδομένη όμως δεν είναι, η Υγεία όλου του  κόσμου και των οικείων μου   είναι η πρώτη ευχή που θα έκανα. Η δεύτερη ευχή θα ήταν να έχω αυτούς που αγαπώ πάντα δίπλα μου και η τρίτη θα ήταν η παγκόσμια ειρήνη και αγάπη.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Ευελπιστώ η νέα χρονιά  να μας δώσει ό,τι δεν μας έδωσε η φετινή. Θέλω να πιστεύω πως βαδίζουμε προς κάτι καλύτερο και ένα πιο αισιόδοξο μέλλον, με περισσότερες χαρές! Το προσωπικό μου μότο είναι το ΄΄ζήσε το τώρα΄΄. Μόνο έτσι αντιλαμβανόμαστε την αξία κάθε στιγμής και αποκτάμε αναμνήσεις και εμπειρίες που θα μας κάνουν πιο δυνατούς.