Υπογράφει η νεαρά κυρία και δραστήρια πολιτική επιστήμονας, Δήμητρα - Κλόντια Ζόγκα
Ξεκινάς και ξεθωριάζεις μέσα μου. Έκπληξη αποτελεί για εμένα αυτό. Δεν μπορούσα να το φανταστώ. Και όμως συμβαίνει. Κάποιες αναμνήσεις είναι μόνο χαραγμένες. Κάποιες άλλες φορές είναι το βλέμμα σου, κάποιες άλλες στιγμές είναι η όψη και η σκιά σου. Κάποιες άλλες γίνεσαι θόρυβος και άλλοτε γίνεσαι σιωπή. Ξεκινάς και ξεθωριάζεις. Εάν αντικαθίστασαι, δεν το γνωρίζω. Το μόνο που ξέρω είναι ότι δεν είσαι πλέον απαραίτητη ανάγκη, δεν είσαι προτεραιότητα, δεν είσαι καν καθημερινότητα, ούτε καν μια τυπική καλημέρα. Δεν είσαι ούτε φίλος, δεν είσαι καν γνωστός, δεν είσαι πρωταγωνιστής, ούτε καν κομπάρσος.
Ήταν 12 Φλεβάρη, έδινα το τελευταίο μάθημα της εξεταστικής. Ήμουν στα Starbucks στο στέκι των πρώτων χρόνων της σχολής. Χτυπάει το τηλέφωνο, μου λες «καλημέρα», φωτίζει η γη εκείνη την στιγμή για εμένα, χάνομαι στον διάλογο μας, ξεχνάω τόπο, χρόνο, εξεταστική και μου λες έκανα τα ψώνια για το μαγαζί και πήρα και το δώρο σου. Λέω τι δώρο, ε! μου λες για του Αγίου Βαλέντινου. Την περάσαμε μαζί εκείνη την μέρα, όπως και άλλες μέρες, μήνες, χρόνια. Εκείνο το άρωμα διαχρονικό, όποτε το βλέπω στα καταστήματα σκέφτομαι την στιγμή που είχες πει η ζωή είναι όμορφη και εγώ είχα πει μαζί σου, όπως εκείνο το άρωμα. Δεν το ξαναγόρασα ποτέ. Πες το αδυναμία, πες το δύναμη, πες το ότι η ζωή πέρα από όμορφη, είναι και γεμάτη εκπλήξεις, είναι όλες οι εποχές. Μεγαλώνοντας έμαθα ότι δεν μπορείς να αγαπάς μια εποχή, ούτε να ζεις με μια εποχή στο μυαλό σου, οφείλεις να τις ζεις και να τις εκτιμάς όλες.
Έρχεται πάλι 14 Φλεβάρη, δεν πιστεύω σε αυτή την γιορτή, πιστεύω στον έρωτα και στους ερωτευμένους όμως. Υμνώ τον έρωτα, με κυριεύει, του υποτάσσομαι και με ταξιδεύει. Αγαπώ το κόκκινο χρώμα, αλλά όχι τα κόκκινα τριαντάφυλλα που σου προσφέρουν εκείνη την μέρα. Αγαπώ το άρωμα του έρωτα αλλά όχι στα μπουκαλάκια με τα αρώματα που τον συνοδεύουν. Αγαπώ τις γεύσεις του έρωτα αλλά όχι εκείνα τα μεγαλεπήβολα τραπέζια που τον συντροφεύουν εκείνη την μέρα. Αγαπώ το πρόσωπο του έρωτα, αλλά όχι τις κάρτες με τα ονόματα που μπερδεύονται εκείνη την μέρα. Αγαπώ το βλέμμα των ανθρώπων, αλλά δεν πιστεύω μόνο στα μάτια τους, θέλω να πιστεύω στα μάτια της ψυχής τους. Εκεί μέσα να προσπαθείς να μπεις και είναι το πιο αξέχαστο, συναρπαστικό ταξίδι. Δεν το επιτρέπουν όλες οι ψυχές αυτό, γιατί κάποιοι φοβούνται τα ταξίδια.
Σήμερα, πρόσφερα σοκολατάκια. Έτσι, χωρίς λόγο και αφορμή, είχα ξεχάσει ότι πλησιάζει αυτή η μέρα των «Ερωτευμένων.» Σκέφτηκα, είναι όμορφο να προσφέρεις χωρίς λόγο, χωρίς να σε νοιάζει για το εάν θα πάρεις πίσω. Θα πάρεις όμως ένα χαμόγελο, ένα ευχαριστώ, μια ολιγοδευτερόλεπτη χαρά. Εκεί, κάποιος ρώτησε ρητορικά «Ποιος είναι ερωτευμένος και γιορτάζει σήμερα;» Δεν απάντησα, απλά αφουγκράστηκα την ερώτηση του. Εκεί απάντησα μέσα μου κάνεις. Εγώ σίγουρα όχι! Πόσο μου έχει λείψει το αίσθημα του ερωτευμένου. Εκεί δεν σε σκέφτηκα, εκεί σκέφτηκα ότι ξεθωριάζεις, ότι χάνεσαι, ότι στην γεύση από τα σοκολατάκια, άλλη γεύση ήθελα να γευτώ. Εκεί χάρηκα και ναι γιορτάζω 14 Φλεβάρη, γιορτάζω την ελευθερία, γιορτάζω τα νέα ταξίδια που θα έρθουν, γιορτάζω εκείνα τα σοκολατάκια που μου πρόσφεραν άλλη γεύση, που ήταν σαν αφύπνιση.
Ο έρωτας μάτια μου δεν είναι μια μέρα ορισμένη, ο έρωτας είναι μέρες απροσδιόριστες, είναι εποχές που δεν φανταζόσουν ότι θα γίνουν οι αγαπημένες σου, είναι η προσμονή να δεις εκείνη την όψη, που τότε ξεκινάει και κινείται η γη για εσένα, είναι ο καφές που τον μοιράζεσαι και θυμάσαι πως τον πίνει από την πρώτη κιόλας συνάντηση, είναι το κρασί που όσο ωριμάζει γίνεται πιο έντονο και πιο παθιασμένο, είναι η έξαψη που νιώθεις μόνο όταν τον βλέπεις και ακούς την φωνή του, είναι η έλλειψη εάν σε μια καληνύχτα δεν είναι κουμπωμένη η αγκαλιά του, είναι το ξαφνικό δώρο και το χαμόγελο του που κάνεις χίλια ταξίδια με τον νου και δεν χρειάζεται να πολυσυζητάτε για τον προορισμό γιατί απλά δεν χρειάζεται συνεννόηση για να είναι ο κοινός, είναι ο έντονος τσακωμός που καταλήγει με ένα φιλί και μια συγγνώμη, είναι το εμείς μπροστά από το εγώ.
Δεν πιστεύουν όλοι στον έρωτα και καλά κάνουν, γιατί ο έρωτας δεν είναι για όλους. Ο έρωτας έρχεται αλλά δεν μπορούν να τον νιώσουν όλοι, ούτε να καταλήξουν όλοι μαζί του. Ο έρωτας είναι για την αλήθεια, είναι για τους τολμηρούς και τους γενναίους. Ο έρωτας είναι.. Κάτσε για μια στιγμή και σκέψου τι είναι για εσένα ο έρωτας εκεί ανάμεσα στις ταινίες, στα τριαντάφυλλά, στα σοκολατάκια, στους ψίθυρους που θα ακούς, τί είναι για εσένα λοιπόν;
Ωστόσο, μην ψάχνεις για τον ιδανικό έρωτα, ψάξε για τον έρωτα με ιδανικά και αρχές, κλείστου το μάτι και πάνε μια βόλτα μαζί του, ίσως τον συναντήσεις και αποκτήσετε κοινό σημείο αναφοράς!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου