Υπογράφουν οι κ.κ.:
- Χρυσή - Ουρανία Παπαδοπούλου, Business Management, London Metropolitan University / Επιχειρηματίας
- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, ΠΜΣ Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας, Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος
Με φόντο μία πλειάδα ειδεχθών εγκλημάτων κατά γυναικών, είναι πασιφανές ότι η κοινωνία πλήττεται βαριά από την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο. Μέχρι πότε θα ανατρέφουν οι οικογένειες και η κοινωνία συναισθηματικά ανάπηρους, κτητικούς και εγωπαθείς ανθρώπους; Το οξύμωρο είναι ότι όλοι έχουν τους ίδιους προβληματισμούς, αλλά δεν υπάρχει καμία ουσιαστική αλλαγή. Έχουμε μάθει να επιρρίπτουμε ευθύνες στην νομοθεσία και όχι στην αδιαφορία της κοινωνίας μας, με αποτέλεσμα να ενθαρρύνουμε τα πρότυπα βίας και εγκληματικότητας. Δυστυχώς, όλα ξεκινούν από την τοξικότητα και την έλλειψη ουσιαστικής παιδείας των γονέων. Όταν από μικροί, οι μελλοντικοί δολοφόνοι, εκτίθενται σε παραβατικές συμπεριφορές, ή σε ένα ιδιαίτερα αυστηρό περιβάλλον στο σπίτι, είναι αρκετά πιθανό όταν ενηλικιωθούν να προβούν σε νοσηρές ενέργειες.
Αναγκαία λοιπόν καθίστανται δραστικές στρατηγικές για την πρόληψη της σωματικής, σεξουαλικής, λεκτικής, ψυχολογικής, και οικονομικής βίας κατά των γυναικών. Συνεπώς, αν ο καθένας μας κάνει την αλλαγή που μας αναλογεί, να διαπαιδαγωγήσουμε σωστούς άνδρες με αγάπη, ηθικές αξίες και πνευματική ισορροπία, ίσως να καταφέρουμε να γίνει ο κόσμος μας ένα πιο δίκαιο μέρος. Πάρα πολλές υποθέσεις δολοφονιών προς γυναίκες κάθε ηλικίας έφεραν στο προσκήνιο τον όρο Γυναικοκτονία. Κοινό στοιχείο τους ήταν ότι το θύμα ήταν και είναι γυναίκα και ο καθ’ ομολογία δράστης άνδρας, που είχε προσωπική, στενή ή και όχι τόσο στενή σχέση με το θύμα. Η λογική κοινωνική αγανάκτηση για τη εξαιρετικά βίαιη αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής οδήγησε στον χαρακτηρισμό αυτών των εγκλημάτων από αρκετούς ως γυναικοκτονιών. Πρόκειται για όρο που χρησιμοποιείται μεν διεθνώς, από ακτιβιστές και πολλούς κοινωνικούς επιστήμονες, αλλά είναι άγνωστος στην ποινική μας νομοθεσία (ακόμη). Κεντρική αντίληψη της ποινικής μας νομοθεσίας είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής. Αυτή αποτυπώνεται και στο πλαίσιο της προβλεπόμενης ποινής, ισόβια κάθειρξη ή πρόσκαιρη κάθειρξη τουλάχιστον αρκετών ετών. Στην κατεύθυνση αυτή, κινούνται οι οδηγίες της ΕΕ όπως έχουν ενσωματωθεί στην ελληνική νομοθεσία. Το νομοθετικό αυτό πλαίσιο μπορεί να εμπλουτισθεί.
Ακόμη, οι ποικίλες δομές κοινωνικής υποστήριξης και οι κάθε βαθμίδας εκπαιδευτικές δομές θα πρέπει να ενισχυθούν, καθώς μπορούν ενίοτε να αποτρέψουν ή να μειώσουν τέτοιες αξιόποινες συμπεριφορές πριν ''γεννηθούν'' μέσα σε ένα άρρωστο νου. Η ανθρωποκτονία και γυναικοκτονια, με δόλο και κάθε απάνθρωπο λόγο ή σκοπό, θα παραμείνει πάντως τμήμα της κοινωνικής μας πραγματικότητας δυστυχώς, που θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σκληρά ποινικά ως αυτό που είναι: στέρηση του ύψιστου αγαθού, της Ζωής. Τα προφανή, κοινωνικά και κάθε λογής Δικαιώματα της Γυναίκας, είναι πάνω απ' όλα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Αξίζει να θυμόμαστε, ότι εκ της αρχής της Ανθρωπότητας, σε κάθε χρονική στιγμή, πολιτισμό, παράδοση, λαό και θρησκεία η Γυναίκα σήμαινε την Ζωή και την Γέννηση αυτής! Ως σημερινή κοινωνία των πολιτών, είμαστε τυχεροί, που η Γυναίκα ζητά Ισότητα και Δικαιοσύνη και όχι Εκδίκηση.
ΠΗΓΗ: Εφημερίδα Το ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ (Σαββατοκύριακο 23-24/10/21)
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου