... Της Αναστασίας K. Νικολοπούλου
Απόφοιτης Νομικής Σχολής
Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημιου Αθηνών
Ασκούμενης Δικηγόρου
και Wannabe Αρθρογράφος
«Ξέρεις τι μου αρέσει σε σένα; Το χαμόγελο που μου δίνεις κάθε μέρα και η ευγένεια με την οποία μιλάς».
Τα λόγια του υπαλλήλου σε εκδοτήριο εισιτηρίων με αιφνιδίασαν ευχάριστα και με έβαλαν σε σκέψεις για τον τρόπο που φερόμαστε και το ύφος που έχουμε όταν απευθυνόμαστε σε ανθρώπους που δε γνωρίζουμε.
Το να κρατήσεις μια πόρτα ανοιχτή σε κάποιον που βλέπεις να έρχεται, το νεύμα που θα κάνεις σε αυτόν που θα σου δώσει προτεραιότητα στο δρόμο, η «καλημέρα» που θα πεις στον οδηγό του λεωφορείου ή του ΚΤΕΛ και άλλα τόσα είναι παραδείγματα ευγένειας και τρόπων που δυστυχώς δεν έχει πολύς κόσμος. Από την εργασιακή μου εμπειρία, καθημερινά αντιμετωπίζω σε υπηρεσίες και γραμματείες δικαστηρίων, ανθρώπους σκυθρωπούς. Δε θέλω να αναφέρω τη τετριμμένη άποψη ότι οι περισσότεροι από αυτούς είναι αμίλητοι ή αγενείς, αλλά να δώσω μια άλλη οπτική στην κατάσταση.
Ειδικότερα:
Έχουμε αναρωτηθεί πόσο κόσμο εξυπηρετούν και αυτοί; Ότι δεν είναι όλοι τους ευγενικοί, χαμογελαστοί, αλλά θέλουν να εξυπηρετηθούν πρώτοι, να κάνουν τη δουλειά τους, χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι παράλληλα με εκείνον, οι υπάλληλοι έχουν και τόσες άλλες εκκρεμότητες να «τρέχουν»; Θεωρώ πως χρειάζεται και εμείς, του συναφιού να τους απευθυνόμαστε με τρόπο τέτοιο, αναλογιζόμενοι ενίοτε και το έργο που έχουν να φέρουν εις πέρας.
Ακόμα ένα παράδειγμα έρχεται από τον χώρο της Υγείας. Εκεί, όταν έτυχε να ευχαριστήσω γιατρό (δημόσιου) νοσοκομείου για την άμεση ανταπόκρισή του αλλά και για την συνολική του προσφορά, εκείνος έμεινε έκπληκτος ενημερώνοντάς με με μια κάποια πικρία πως αυτό δεν του είχε ξανατύχει. Γιατρός, με εφημερίες, φορέας της ύψιστης λειτουργίας που έχει υπό την ευθύνη του τόσα άτομα.
Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι υπέρμαχος καμίας «αστικής» ευγένειας, ή δήθεν savoir vivre. Το να μάθουμε , όμως ,να απευθυνόμαστε στον υπάλληλο του σουπερ μαρκετ ή του εστιατορίου στον πληθυντικό, να ευχαριστούμε τον οδηγό που μας άνοιξε παράτυπα την πόρτα για να μην περιμένουμε το επόμενο, είναι δείγματα πως εκτιμάμε το άτομο που έχουμε απέναντί μας και του το εκφράζουμε κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο.
Και μπορεί το χαμόγελό μας ή η καλή κουβέντα που θα πούμε να φτιάξει την ημέρα κάποιου συνανθρώπου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου