The ReMARKables... κονεύουμε τις 75 συνεντεύξεις!
Μια από τις ωραιότερες γυναίκες της Ελλάδος και πιο ένα από τα πιο γλυκά και πλατιά χαμόγελα μιας εποχής μακρινής και πολύ κοντινής συνάμα. Που την θυμούμαστε όλες και όλοι με νοσταλγία και εξαιρετικά καλή διάθεση. Μια γνήσια κυρία, που εχει υψος σωματικό αλλά κυρίως, ηθικό και συναισθηματικό. Μια μοντέρνα μαχήτρια, μια κάποια άλλη πριγκίπισσα των Αμαζόνων, σίγουρα όμως ένας μικρός ''Οδυσσέας''. Εχει ασχοληθεί με τόσα στην ζωή της, μα πάντα με χαμόγελο και θάρρος. Χώρος του μόντελινκ, τηλεόραση, θέατρο, λίγο με την πολιτική και τώρα, εδώ και κάποια χρόνια, με κάτι πολύ δικό της και αρκετά διαφορετικό, ιδιαίτερο. Και το κάνει καλά, το χαίρεται πολύ.
Η κυριά Μαρίνα Τσιντικίδου λοιπόν, Αρχιτέκτονας Τοπίου, πρ. Μοντέλο, πρ. Παρουσιάστρια μιλά στους Νικολοπούλου Κ. Αναστασία και Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
*** Φωτογραφίες κα. Μαρία Χατζηωαννίδου, Μαλλιά-Μακιγιαζ, κος. Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος, Styling κα. Μαρία Τρουμπούκη, Από το περιοδικό "You"
Αρχικά θα μας πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Μαρίνα:
Καταγωγή, Οικογένεια, Επάγγελμα, Σπουδές, Χόμπι, τρέχουσα Καθημερινότητα.
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι μοναχοπαίδι. Οι γονείς μου χωρίσανε πολύ νωρίς και περιπλανήθηκα με τη μητέρα μου σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας αφού εκείνη, ήταν νεοδιορισμένη εκπαιδευτικός. Ἐτσι “εκπαιδεύτηκα” κι εγώ να ταιριάζω σε καινούργια περιβάλλοντα και να κάνω πολύ συχνά νέες γνωριμίες, χάνοντας τις προηγούμενες… Αυτό με έκανε ένα μάλλον μοναχικό παιδί που καταβρόχθιζε τόνους παιδικής λογοτεχνίας και χανόταν στα ταξίδια της φαντασίας του! Λάτρευα τα μαθήματα μπαλέτου, έκανα στίβο, ζωγραφική, κιθάρα, γαλλικά, δε μου έμενε πολύς χρόνος για φίλους.
Τελειώνοντας το σχολείο και μην έχοντας καταλήξει στο τι ακριβώς θέλω να γίνω όταν μεγαλώσω, επέστρεψα στη Θεσσαλονίκη, γράφτηκα σε κάποιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο στο κομμάτι Business Αdministration εργαζόμενη παράλληλα σε διάφορες δουλειές όπως σερβιτόρα, bartender, πωλήτρια σε μαγαζί με αθλητικά, ρεσεψιόν σε εταιρία κ.α.
Κάπου εκεί ήρθε ο διαγωνισμός ομορφιάς του Antenna το 1992 και εμπνεύστηκα για ένα περιπετειώδες ταξίδι στην Αθήνα. Δίχως προσδοκίες, με τεράστια άγνοια κινδύνου και άγνοια γενικότερα… τα υπόλοιπα ανήκουν στην αρχαία ιστορία... κάποιοι μεγαλύτεροι ίσως και να θυμούνται!
Δεν παντρεύτηκα ποτέ, επειδή δεν βρήκα ποτέ το λόγο... Χρειάζομαι τη συντροφικότητα, την τελετή του γάμου, όχι.-προσωπική άποψη. Ὀχι δεν το μετάνιωσα. Λατρεύω τα παιδιά όμως δικά μου δεν ήθελα να έχω. Ξεκάθαρα. Από μικρή. Με τρόμαζε αυτός ο κόσμος. Όχι δεν το μετάνιωσα, αντιθέτως δικαιώνομαι – ο κόσμος αυτός τρέχει εκτός ελέγχου Προσωπική άποψη.
Μετά από τόση περιπλάνηση - κυριολεκτικά και μεταφορικά – φτάνουμε, αισίως στο σήμερα, που ζω τη ζωή που συνειδητά επέλεξα μέσα από μακρές και δύσκολες -εσωτερικές και μη, διαδρομές-κάνω το επάγγελμα που λατρεύω και τον χρόνο που μου απομένει τον επενδύω σε ότι αγαπώ. Περπάτημα για φωτογραφία στη φύση, γυμναστική, μαγειρική, ταινίες, τα φυτά μου, τις δύο γάτες μου, τους ανθρώπους μου! Όχι απαραίτητα με αυτή τη σειρά...
