Ντόμπρα και τσαμπουκαλού, γυναικά με τύπο και αέρα ευρωπαϊκό. Αλλά, αντράκι! Δεν κολλάει να σου την πει. Παντα φυσικα με επιχειρηματα και τεκμηρια. Υπερ-Δραστήρια και αεικίνητη. Την γνωρίζω χρονια. Δεν κάναμε παρεα ποτε. Επισης διαφέρουμε πολιτικά και... κομματικά. Όμως υπαρχει σεβασμος. Ίσως ετσι και να συμβαινει παντα. Γιατί ''Οι Ιδεολογίες και οι Πολιτικές Μας Χωρίζουν. Τα Όνειρα, όμως, και Οι Αγωνίες Μας Ενώνουν. '' όπως δεκαετίες πριν είχε πει κάποιος και ατομικα σαν Θωμάς το πιστεύω κάργα... Για να δούμε λοιπόν τι μου είπε η Ιωάννα Καραμητρούση.
Ιωάννα, πες μας τα βασικά για σένα:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας κλπ.
Κατάγομαι από την Θεσσαλονίκη. Είμαι ντόπια, Θεσσαλονικιά ως το κόκκαλο! Ανέκαθεν ονειρευόμουν να ασχοληθώ με την πολιτική και από τα μαθητικά μου ήδη χρόνια αποφάσισα πως θα σπουδάσω πολιτική επιστήμη. Με μπαμπά δημοσιογράφο, έναν άνθρωπο πολύ καλλιεργημένο, με γνώση και εμπειρία στα κοινά, νομίζω πως γεννήθηκα για να εντρυφήσω στο επάγγελμα αυτό. Κατά τη διάρκεια των σπουδών μου ταξίδεψα πολύ. Παρακολουθούσα συνέδρια σε Ελλάδα και Ευρώπη, πήρα την προπτυχιακή υποτροφία του ΙΚΥ ως η φοιτήτρια με τον μεγαλύτερο μέσο όρο στο έτος, είμαι alumni της Olympia Summer Academy, πέρασα ένα εξάμηνο στο Πανεπιστήμιο του Northampton στην Αγγλία, συμμετέχοντας στο πρόγραμμα Erasmus και το τελευταίο εξάμηνο των σπουδών μου το ολοκλήρωσα κάνοντας την πρακτική μου στο Γενικό Πρωτόκολλο της Βουλής των Ελλήνων, στην Αθήνα. Ωστόσο, κατάφερα να πάρω το πτυχίο μου στα 4 χρόνια με βαθμό 9 και διάβασα τον όρκο κατά την τελετή αποφοίτησης, ανάμεσα στους 114 συμφοιτητές μου. Στη συνέχεια, πήρα μεταπτυχιακή υποτροφία από το Ίδρυμα Λάτση και έφυγα για το Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ, όπου έκανα το μάστερ μου στον τομέα Conflict Resolution and Governance. Αγαπώ την γυμναστική. Το αγαπημένο μου είναι το Pilates. Με ξεκουράζει και με χαλαρώνει μετά από μια γεμάτη εβδομάδα. Υπήρχαν περίοδοι που πήγαινα στο γυμναστήριο 6 μέρες την εβδομάδα. Όταν παθιάζομαι με κάτι, δίνω το 100% μου σε αυτό, το ίδιο έκανα με όσα ασχολούμουν ως τώρα. Έχω μέσα μου το σύνδρομο της τελειομανίας.
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό;
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς;
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Αυτό το διάστημα δουλεύω ασταμάτητα. Νιώθω πως διανύω την πιο δημιουργική περίοδο της ζωής μου. Όπως όλα τα πράγματα γίνονται για κάποιο λόγο, έτσι συνέβη και στην δική μου περίπτωση. Ασχολούμαι με το PR σε μια εταιρεία επικοινωνίας. Θεωρώ πως είμαι τρομερά τυχερή που συνεργάζομαι ήδη με μεγάλους πελάτες της Ελληνικής και Διεθνούς αγοράς αλλά έχω αναλάβει και τις δημόσιες σχέσεις πολιτικών προσώπων. Ως άνθρωπος είμαι ιδιαίτερα επικοινωνιακή και έχω την τύχη να δουλεύω πάνω σε κάτι που νιώθω “δικό μου”- “κτήμα μου”. Όπως καταλαβαίνετε προσαρμόστηκα σχεδόν απευθείας στις απαιτήσεις της δουλειάς μου. Επιπλέον, αποφάσισα να ξεκινήσω το διδακτορικό μου και είμαι σε συζητήσεις με καθηγητές μου για να συγγράψω ένα πρώτο draft του PhD proposal. Είναι κάτι που ήθελα από την πρώτη μέρα στο Πανεπιστήμιο, ένας ακόμη στόχος που είχα θέσει και θέλω να πραγματοποιήσω. Όντας 25, νιώθω πιο κατασταλαγμένη και έτοιμη από ποτέ για να ξεκινήσω το μεγάλο αυτό βήμα.
Ως δραστήρια και δυναμική γυναίκα και μάλιστα νέα και ανερχόμενη στον επαγγελματικό και κοινωνικό στίβο βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ στον εργασιακό σου χώρο;
Έχω την τύχη να συνεργάζομαι με ανθρώπους που με σέβονται και με εκτιμούν. Εκτιμούν την δουλειά μου, ζητάνε την γνώμη μου και την λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν και ναι, είμαι πολύ τυχερή γιατί αυτό δεν είναι δεδομένο πως συμβαίνει παντού. Υπόκειμαι όμως bullying σε άλλα ζητήματα. Χαρακτηριστικά θυμάμαι το βλέμμα φίλων και συναδέλφων όταν τους λέω πως κάθε Σάββατο περνάω το σπίτι μου από γενική καθαριότητα με την φράση: “Δε μπορούμε να σε φανταστούμε να κάνεις δουλειές ‘η όταν φτιάχνω ένα νόστιμο γεύμα και δεν μπορούν να πιστέψουν πως το μαγείρεψα εγώ. Έχω υποστεί bullying επίσης πρόσφατα σε παρέα γνωστών οπού αναλύοντας τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα- και επειδή προφανώς δεν τους άρεσαν όσα έλεγα- εφόσον δεν είχαν άλλα επιχειρήματα να με αντικρούσουν, μου απάντησαν με το κορυφαίο: “Ιωάννα πήγαινε για ψώνια και άσε το ποδόσφαιρο” (Δεν έλαβαν υπόψη τους ότι είμαι κόρη ενός από τους μεγαλύτερους αθλητικογράφους της Ελλάδας και άρα προφανώς είχα πολλή μεγαλύτερη ενασχόληση με το ποδόσφαιρο από ότι εκείνοι)! Δυστυχώς ακόμη και στις μέρες μας τα πρότυπα σεξισμού έχουν περάσει υποσυνείδητα μέσα μας και τα θεωρούμε “φυσιολογικά” ενώ δεν είναι. Κρύβουν μέσα τους ανισότητα και αδικία και σε καταστάσεις που υποβόσκουν αυτές οι δύο έννοιες εγώ εξεγείρομαι.
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά,
διεθνή, περιβαλλοντικά, πολιτικά ζητήματα;
Ζεις ενεργά το σήμερα;
Ήμουν ανέκαθεν ευαισθητοποιημένη κοινωνικά και πολιτικά. Αυτή μου η ευαισθησία ενισχύθηκε με τις κοινωνικές και πολιτικές μου σπουδές που είχαν πάντα ανθρωποκεντρική προσέγγιση αλλά και τις κοινωνικές αδικίες που κατά καιρούς παρατηρούσα γύρω μου και με κινητοποιούσαν. Έχω την τύχη στην δουλειά μου να συνεργάζομαι με το Άσυλο Ανιάτων, ένα φιλανθρωπικό σωματείο, το οποίο παρακολουθώ στενά και με συγκινεί το έργο και η προσφορά του - με τη δημιουργία της νέας πτέρυγας του θεραπευτηρίου που είναι κάτι φοβερά αξιόλογο. Κατά τη διάρκεια του fieldwork μου, είχα ασχοληθεί με ζητήματα μετανάστευσης για τη συγγραφή της μεταπτυχιακής μου διπλωματικής, και είχα βοηθήσει εθελοντικά στον μη κερδοσκοπικό οργανισμό Agape, οπού συμμετείχα σε δημιουργικές δραστηριότητες με παιδάκια από την Συρία. Ως άνθρωποι, έχουμε ευθύνη απέναντι στο κοινωνικό περιβάλλον και πρέπει να φροντίζουμε να παραμένουμε ευαισθητοποιημένοι απέναντι στα κοινωνικά ζητήματα. Θα ήθελα πολύ, αν μου δινόταν η ευκαιρία, να πήγαινα για εθελοντισμό σε κάποια χώρα της Αφρικής ή της Ασίας, οπού τα προβλήματα σε είδη πρώτης ανάγκης είναι ακόμη μεγάλα. Το όνειρο μου είναι κάποια στιγμή να δουλέψω για τον ΟΗΕ. Πολιτικά, εννοείται και υποχρεούμαι να έχω άποψη. Είμαι άνθρωπος που και λόγω του επαγγέλματος μου βρίσκομαι συνεχώς ενημερωμένη με τις εξελίξεις. Ήμουν εκπρόσωπος του Student Board κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού μου και θέλω συνεχώς να βρίσκομαι “ενεργοποιημένη”. Ακριβώς επειδή η πολιτική είναι λειτούργημα και όχι επάγγελμα, αν ποτέ ασχοληθώ, θα το κάνω επειδή θεωρώ πως έχω πράγματα να μεταλαμπαδεύσω στην κοινωνία και όχι εξαιτίας προσωπικών ή άλλων κινήτρων. Γι’ αυτό τον λόγο πιστεύω πως πρέπει να δουλέψω πολύ, να μάθω, να αποκτήσω εργασιακή εμπειρία και να φτάσω σε ένα κορυφαίο επίπεδο επαγγελματικά ώστε να μπορώ να βοηθήσω, να “δώσω τα φώτα μου” στην κοινωνία και την χώρα μου.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38); Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις φως;
Τι οφείλουμε σαν νέα γενιά προς την Ελλάδα;
Με ενοχλεί η μιζέρια, με ενοχλεί να βλέπουμε ευκαιρίες και να μην τις αρπάζουμε. Από την φύση μου είμαι έναν πολύ θετικός άνθρωπος και στηρίζω την άποψη ότι όλα στη ζωή συμβαίνουν για κάποιο λόγο, οπότε όταν έχω κάποια αποτυχία, το βλέπω ως έναν τρόπο να μάθω από αυτό. Δεν το βάζω ποτέ, μα ποτέ κάτω, όμως. Με ενοχλεί να βλέπω ανθρώπους να λυγίζουν, να τα παρατάνε. Πρέπει όλοι να μάθουμε πως οι αποτυχίες είναι κομμάτι της ζωής μας και να συμφιλιωθούμε με αυτές. Επίσης με ενοχλεί η αγένεια. Δεν μ’ αρέσει να προσβάλουν ανθρώπους μπροστά μου και κάθε φορά που συμβαίνει δεν μπορώ να μην παρέμβω. Το θεωρώ χρέος μου. Πιστεύω πως οι άνθρωποι πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματα τους και να μην επιτρέπουν σε κανέναν και σε καμία περίπτωση να τους συμπεριφέρεται με τρόπο αγενές και προσβλητικό, με τρόπο που τους θίγει. Πιστεύω πως όλα είναι ζήτημα παιδείας και πως πάσχουμε από έλλειμμα παιδείας.
Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας;
Τι λες σε έναν νέο/μια νέα που έφυγε ή ετοιμάζεται να φύγει έξω;
Έχω φύγει στο εξωτερικό και θα το έκανα είτε η πατρίδα μας βίωνε οικονομική κρίση, είτε όχι. Πιστεύω πως το να ζήσεις κάποιο διάστημα της ζωής σου στο εξωτερικό σου δίνει έναν άλλο τρόπο προσέγγισης των πραγμάτων, σου διευρύνει τους πνευματικούς ορίζοντες. Αγαπώ την χώρα μου, αλλά σίγουρα είχα εγώ, όπως και πολλοί νέοι της ηλικίας μου την απορία του πώς είναι να ζεις σε μια νέα χώρα, με διαφορετική κουλτούρα. Στηρίζω λοιπόν 100% τους νέους που θέλουν να φύγουν έξω γιατί πιστεύω πως δεν υπάρχουν όρια στην πραγματοποίηση των ονείρων μας και κάθε προσπάθεια που θα μας βοηθήσει να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά σε αυτό, πρέπει να επικροτείται. Οι νέοι λοιπόν που φεύγουν έξω αποτελούν ένα ανθρώπινο δυναμικό που δύναται να επιστρέψει στην Ελλάδα μελλοντικά, με μεγαλύτερη τεχνογνωσία και εξειδίκευση στον κλάδο και εν τέλει να βοηθήσει εις διπλούν τη χώρα του. Θα τους συμβούλευα να μη φοβούνται το άγνωστο, να αγωνίζονται να πετύχουν και να αντιμετωπίζουν με σθένος οποιαδήποτε δυσκολία. Επίσης να έχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους οτι η χώρα τους είναι εδώ και τους περιμένει.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί.
Μια εικόνα που φέρνεις στο νου σου και σου δίνει δύναμη.
Όπως προανέφερα είμαι ένας ιδιαίτερα θετικός και αισιόδοξος άνθρωπος - σε βαθμό που θεωρούσα πως σπούδαζα πολιτική επιστήμη σε μια περίοδο οπού είχα “την τύχη” να παρατηρήσω γύρω μου σημαντικές κοινωνικοοικονομικές εξελίξεις που έως τότε διάβαζα μόνο στα βιβλία. Σε κάθε περίπτωση θεωρώ πως η χώρα μας έχει μπει σε τροχιά ανάπτυξης και σταδιακά τα σημαντικά προβλήματα της οικονομίας έχουν τεθεί προς επίλυση. Το μότο μου είναι: “Το μυστικό για να πετύχεις ό,τι επιθυμείς στη ζωή είναι να το επιθυμείς με την ίδια ένταση που επιθυμούσες τον αέρα όση ώρα βρισκόσουν κάτω από το νερό”. Αναφορικά με την εικόνα που μου έδινε δύναμη και με παρακινούσε, ήταν η εικόνα του booklet με το πανεπιστήμιο που έκανα το μεταπτυχιακό μου, το οποίο το έβλεπα κάθε πρωί που ξυπνούσα και μου θύμιζε τον στόχο μου - το μεγάλο που με περίμενε αργότερα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου