΄Το ξανθο γενος που δεν βοήθησε ΠΟΤΕ! Σήμερα θα αναφερθώ στην σύλληψη και στην δημιουργία του Μακεδονικού, ενός ζητήματος που ταλανίζει την Ελλάδα και την ευρύτερη περιοχή, ως τις μέρες μας. Για να καταλάβουμε, ότι μετά τον Κριμαϊκό Πόλεμο του 19ου αιώνα, η Ρωσία, είτε τσαρική/ιμπεριαλιστική είτε κομμουνιστική/σοσιαλιστική, είτε μετακομμουνιστική και καπιταλιστική, είναι σταθερά και αταλάντευτα κατά της Ελλάδας και συνολικά του Οικουμενικού Ελληνισμού. Αν και το Μακεδονικό είναι από τα ζητήματα διεθνούς ενδιαφέροντος, που έχουν έντονα συνδεθεί με το κομμουνιστικό κίνημα του 20ου αιώνα, ο «Μακεδονισμός» των Σλάβων επινοήθηκε από την τσαρική παλαιά Ρωσία, στο πλαίσιο του Πανσλαβισμού, προκειμένου να αποκτήσει (η μαμά Ρωσία) πρόσβαση στις «θερμές θάλασσες» (Αιγαίο-Ιονιο-Μεσόγειος), μέσω της «αδελφής» της (τότε...) Βουλγαρίας.
Στο σημείο αυτό ανοίγω μια παρένθεση. Οι Βούλγαροι δεν είναι μόνο Σλάβοι κατά την καταγωγή, αλλά παλαιοί Μογγόλοι (όπως και οι Τούρκοι), που το 679 μ.Χ. περίπου, ήρθαν στην σημερινή Βουλγαρία από την περιοχή του Βόλγα, όπου κατοικούσαν μέχρι τότε και εκσλαβίστηκαν και έγιναν Χριστιανοί, μέσω της γλώσσας και της θρησκείας στην τεράστια ειρηνική και πολεμική επαφή τους με την Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, μα και την Σερβία. Εδώ κλείνει η παρένθεση! Η αρχή έγινε περίπου το 1867, με τον διορισμό του στρατηγού Νικολάι Παύλοβιτς Ιγνάτιεφ, ως πρεσβευτή της Ρωσίας στην Κωνσταντινούπολη. Κατόπιν ενεργειών του... πανούργου αυτού ανθρώπου, ο Σουλτάνος Αβδούλ Αζίζ υπέγραψε φιρμάνι για την ίδρυση αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας (Εξαρχίας) στην Βουλγαρία, μη υπαγόμενης στο Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως.
Το 1878, με πρωτοβουλία του Ιγνάτιεφ, υπογράφηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, μεταξύ Ρωσσίας και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σύμφωνα με την οποία η «Μεγάλη Βουλγαρία» θα περιελάμβανε την περιοχή Ξάνθης από την Θράκη, τις περισσότερες περιοχές της μετέπειτα ελληνικής Μακεδονίας, το σημερινό κράτος των Σκοπίων, ακόμα και την περιοχή της Κορυτσάς! Ευτυχώς, χάρη στην σφοδρή αντίδραση των Ελλήνων και Σέρβων της Μακεδονίας, αλλά και των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής -κυρίως του σπουδαίου Γερμανού Καγκελάριου, Οττο Φον Μπίσμαρκ- η Συνθήκη ανατράπηκε με μερικές υπογραφές και ίσχυσε η νέα Συνθήκη του Βερολίνου και μια μικρή (κανονική) Βουλγαρία. Παρά την αποτυχία των σχεδίων τους, οι πανσλαβιστές επέστρεψαν δριμύτεροι το 1893, με την ίδρυση της μυστικής αυτονομιστικής οργάνωσης Β.Μ.Ρ.Ο. (Ε.Μ.Ε.Ο. ''Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση''), επικεφαλής της οποίας ήταν Βούλγαροι αξιωματικοί. Αυτοί την φορά, οι Βούλγαροι και οι Ρώσοι, ήταν πιο προσεκτικοί, καθώς χρησιμοποίησαν το σύνθημα «Η Μακεδονία στους Μακεδόνες», με αρχικό σκοπό την δημιουργία μιας αυτόνομης Μακεδονίας, η οποία μελλοντικά θα ενσωματωνόταν στην Βουλγαρία...
Μα η Ελλάδα υπό τον Μεγάλο Εθνάρχη Ελευθέριο Κ. Βενιζελο έφτασε ως την Θεσσαλονίκη και την Αλεξανδρούπολη το 1910-1920, τι να κανουμε. Η ανατροπή του ιμπεριαλιστικού τσαρισμού το 1918 και η επικράτηση των Μπολσεβίκων του Λένιν, σήμανε την εγκατάλειψη του πανσλαβισμού, καθώς ο Λένιν ήταν αντίθετος με τον «μεγαλορώσσικο σωβινισμό» και ως εκ τούτου, με τον πανσλαβισμό. Ωστόσο, η λενινιστική περίοδος δεν διήρκεσε πολύ και αμέσως μετά την επικράτηση του Στάλιν, επέστρεψε και ο πανσλαβισμός, αυτή την φορά υπό κομμουνιστικό μανδύα. Έτσι, το 1924, η Κομιντέρν υποχρέωσε το Κ.Κ.Ε. να πάρει επίσημη θέση υπέρ της ανεξαρτησίας της Μακεδονίας και της Θράκης, που στην πράξη εξυπηρετούσε τα σχέδια της «Μεγάλης Βουλγαρίας». Κι αυτό, διότι η Μόσχα πόνταρε πολλά στο Κ.Κ. Βουλγαρίας, που ήταν το ισχυρότερο των Βαλκανίων. Τόσο, που το 1923 είχε επιχειρήσει (ανεπιτυχώς) να καταλάβει πραξικοπηματικά την εξουσία. Ωστόσο, το Κ.Κ. Βουλγαρίας δεν ανταποκρίθηκε στις υψηλές προσδοκίες της Μόσχας και η υποστήριξη των βουλγαρικών σχεδίων για την Μακεδονία έληξε επισήμως στις αρχές του 1934, με ψήφισμα της Κομιντέρν, στο οποίο αναγνωριζόταν η ύπαρξη χωριστού ''Μακεδονικού Έθνους'' και ''Μακεδονικής Γλώσσας''. Αυτό ήταν το Plan B της Μόσχας, που πλέον πόνταρε στην νεαρά Γιουγκοσλαβία. Βάσει αυτού του σχεδίου, δημιουργήθηκε το 1944 από τον Στρατάρχη Τίτο η (Γιουγκοσλαβική) «Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Μακεδονίας» και επιχειρήθηκε η απόσπαση της Μακεδονίας από την Ελλάδα, την περιοσο1946-1949. Χωρίς καμία μα καμία επιτυχία! Καπου εκεί και η Γιουγκοσλαβία τα παράτησε... μα και ο Στάλιν και οι Ρώσοι, κομμουνιστές και μετά καπιταλιστές, επίσης.
Από το 1949 έως το 1992 ολα ήταν κάπως ήρεμα και κάπως καλά, από το 1992 έως και σήμερα τα γνωρίζουμε λίγο πολύ όλες και όλοι και τα βλέπουμε, τα ζούμε... Στις μέρες μας, η κοκκινο-μπλέ αρκούδα, Ρωσία δεν μπορεί να ανακινήσει εκ νέου το «Μακεδονικό Ζήτημα», διότι αφενός μεν τα δύο πουλέν της Σκόπια και Βουλγαρία ανήκουν πλέον στην Δύση (ΕΕ, Σένκεν, ΝΑΤΟ κλπ), η Σερβία είναι εξαιρετικά ''εγκλωβισμένη'' και αφετέρου, δεν είναι καθόλου ευνοϊκές οι διεθνείς συνθήκες για την ''μαμάκα'' Ρωσία. Αλλά, είναι σίγουρο πως θα το κάνει, αν βρει την κατάλληλη ευκαιρία στο μέλλον! Πάντα ρίχνει ένα ζηλόφθονο βλέμμα προς την Κωνσταντινούπολη, την Μακεδονία και το Αιγαίο... Ίσως για αυτό και να ελέγχει, γενικά το γράφω αυτό, ορισμένες Μ.Κ.Ο., καποια Κόμματα και μερικες δεκάδες Βουλευτές από Βελιγράδι έως Θεσσαλονίκη και από Ιωάννινα έως Κωνσταντινούπολη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου