Ανησυχία στην κυβέρνηση για τις παρενέργειες στο ελληνικό πρόγραμμα

Ανησυχία στην κυβέρνηση για τις παρενέργειες στο ελληνικό πρόγραμμα

Το τηλεφώνημα του κύπριου προέδρου Νίκου Αναστασιάδη στον έλληνα πρωθυπουργό κ. Αντώνη Σαμαρά σήμερα τα ξημερώματα έδωσε τέλος στη διάχυτη αγωνία της Αθήνας για το εξαιρετικά ορατό, μέχρι χθες, ενδεχόμενο ενός ντόμινο εξελίξεων σε περίπτωση ναυαγίου στις διαπραγματεύσεις των Βρυξελλών.

Ωστόσο, η αμηχανία αλλά και η ανησυχία για την «ωμότητα» και τη σφοδρότητα των πιέσεων  των δανειστών προς τη Λευκωσία - όσο κι αν διευκολύνει πολιτικά την κυβέρνηση Σαμαρά στη διαχείριση του εσωτερικού τοπίου -ρίχνει πλέον βαρειά τη σκιά της και στην Αθήνα, η οποία, γνωρίζει πέραν πάσης αμφιβολίας ότι δεν υπάρχουν περιθώρια παρέκλισης από τα συμπεφωνημένα για τη διάσωση της ελληνικής οικονομίας.

Ο πρωθυπουργός, ο οποίος βρισκόταν όλες τις ώρες σε ανοικτή γραμμή με τον Κύπριο πρόεδρο αλλά και με τον υπουργό Οικονομικών κ. Γιάννη Στουρνάρα ευχήθηκε «καλη δύναμη» στον Νικ. Αναστασιάδη, γνωρίζοντας καλά ότι η λύση που δόθηκε στην Κύπρο τη διασώζει μεν από την άμεση χρεοκοπία, αλλά δεν αποτελεί παρά την αρχή μιας εξαιρετικά επώδυνης περιόδου για τη Μεγαλόνησο, η οποία, σε κάθε περίπτωση, αλλάζει ρότα πλεύσης.

Αλλωστε, και η ίδια η κυπριακή ηγεσία αναγνωρίζει ότι η λύση στην οποία κατέληξαν ΔΝΤ και Ε.Ε και επικύρωσε το Eurogroup και που προβλέπει εκκαθάριση της Λαϊκής Τράπεζας και ανακεφαλαιποίηση της Τράπεζας Κύπρου με «κούρεμα» των καταθέσεων στη δεύτερη  άνω των 100.000 σε ποσοστό πιθανότατα 30%, κινείται στον αντίποδα όσων επιδίωξε τα προηγούμενα δραματικά εικοσιτετράωρα.

Με νωπή την κυπριακή ηγεσία, η τρικομματική κυβέρνηση της Αθήνας μπαίνει τώρα στην τελική ευθεία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, οι επικεφαλής της οποίας θα επισκεφτούν εκ νέου τη χώρα μας πιθανότατα στις 4 Απριλίου.

«Οι εξελίξεις στην Κύπρο δικαίωσαν την επιλογή του Αντ. Σαμαρά να μεταβάλλει στάση και να στηρίξει τη συμφωνία της χώρας με τους δανειστές» σημειώνουν οι συνεργάτες τουπρωθυπουργού, ενώ ο ίδιος ο κ. Σαμαράς έχει λόγους να αισθάνεται δικαιωμένος και για έναν επιπρόσθετο λόγο: Διότι ήταν ο μόνος - ή έστω από τους λίγους - στην κυβερνητική πλειοψηφία που αντιμετώπιζε με μεγάλη περίσκεψη την επιχειρηματολογία αρκετών βουλευτών αλλά και των δύο κυβερνητικών του εταίρων ότι ήρθε η ώρα «να πιέσει η Αθήνα για χαλάρωση του προγράμματος».

Η γεύση της δικαίωσης, ωστόσο, είναι στυφή και πικρή, καθώς ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλά ότι ο πραγματικός αντίπαλος της κυβέρνησης σε αυτή τη φάση δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά η ανέχεια της κοινωνίας και η ανεργία που παίρνει απειλητικές διαστάσεις.

"Αν το κυπριακό "όχι" είχε μεταβάλλει τις ισορροπίες προς όφελος της Λευκωσίας, τότε θα είχαμε περιέλθει σε δεινή θέση πολιτικά" παραδέχονται κυβερνητικά στελέχη, χωρίς πάντως να παραγνωρίζουν τις εφεξής δυσκολίες της Αθήνας.

Παρότι στην τελευταία εν κρυπτώ σύσκεψη των τριών κυβερνητικών εταίρων στο σπίτι του πρωθυπουργού την περασμένη Πέμπτη συμφωνήθηκε να μην διαρρεύσει ο κορμός όσων συμφωνήθηκαν μεταξύ των κ. Σαμαρά, Βενιζέλου και Κουβέλη, είναι μάλλον σαφές ότι και οι τρεις ομονούν στην ανάγκη να γίνουν σεβαστές οι συμφωνίες της χώρας.

Στη λογική αυτή πρέπει να ερμηνευτεί και η διαφαινόμενη πρόθεση του υπουργού Διοικητικής Μεταρρύθμισης κ. Μανιτάκη να προχωρήσει σε «συμβιβασμό» με την τρόικα, προκειμένου να μην ναυαγήσει ο νέος κύκλος των συνομιλιών.

Κάτι, που, σύμφωνα με αρκετά κυβερνητικά στελέχη, προοιωνίζεται νέα αναβολή του ανασχηματισμού, αφού ο πρωθυπουργός δεν έχει λόγο να προβεί σε αλλαγές υπουργών πριν κατακάτσει ο "κυπριακός κουρνιαχτός" και αποτιμηθεί σε έκταση και βάθος  το τοπίο που διαμορφώνεται μετά το μπρά ντε φερ Λευκωσίας-δανειστών.

Στο ερώτημα αν και προς ποια κατεύθυνση θα επηρεάσει η κυπριακή κρίση τη  στάση του Βερολίνου και του ΔΝΤ έναντι του ελληνικού προγράμματος, η πρώτη αντίδραση των κυβερνητικών στελεχών προκρίνει την αισιόδοξη εκδοχή: Οτι, δηλαδή, οι δανειστές θα στηρίξουν έμπρακτα την τρικομματική κυβέρνηση, υπό την προϋπόθεση, βεβαίως, ότι θα αποδειχθεί συνεπής προς τις δεσμεύσεις της.

Και οι πλέον αισιόδοξοι, πάντως, αναγνωρίζουν ότι κάτι τέτοιο δεν μπορεί εύκολα να συμβεί πριν τις γερμανικές εκλογές για αυτονόητους λόγους που αφορούν τη στρατηγική της γερμανίδας Καγκελαρίου Μέρκελ.