Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ''ΛΑΟ''

...του Ιωάννη Π. Χουντή, 

Προέδρου του Κέντρου Αστικής Μεταρρύθμισης

Η Ελλάδα μετά τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στην ανάγκη να μεταρρυθμιστεί οικονομικά, θεσμικά, κοινωνικά και ιδεολογικά αλλιώς, δυστυχώς, η Πατρίδα μας δεν θα επιβιώσει. Περισσότερο από ποτέ η Χώρα μας βρίσκεται στην ανάγκη ο Λαός να μετασχηματιστεί σε ένα σύνολο Πολιτών. Υπάρχει ένα βαθύ χάσμα ανάμεσα στις δύο έννοιες, που ήρθε η ώρα να θίξουμε.

Ο Λαός είναι το κυβερνώμενο τμήμα ενός κράτους, σε αντίθεση με τους άρχοντες, αλλά και το τμήμα αυτό από το οποίο, όταν υπάρχει Δημοκρατία, απορρέουν όλες οι εξουσίες. Πολλές φορές ειδικά τα αριστερά κόμματα ευαγγελίζονται και μιλούν εξ’ ονόματος του Λαού θεωρώντας τον δικό τους κτήμα. Ουσιαστικά η ίδια η έννοια, όπως χρησιμοποιείται στις περισσότερες περιπτώσεις αποκτά ένα πατερναλιστικό και προστατευτικό χρώμα, λες και ο Λαός πρέπει να έχει έναν κηδεμόνα...έναν πατερούλη. 

Πρόκειται δε για ένα ανομοιογενές σύνολο ανθρώπων με διαφορετικές φιλοδοξίες και στοχεύσεις. Ελάχιστη επίσης συμμετοχή του επιφυλάσσουν οι πάντες. Επιπροσθέτως, η αριστερή σκέψη χρησιμοποιεί τον όρο ''Λαός'' σύμφωνα με την ρωμαική αντίληψη των πληβείων, της κατώτερης τάξης και όχι του συνόλου των πολιτών.

Ο Πολίτης από την άλλη, με την αρχαία ελληνική σημασία της λέξης αποτελεί μία μονάδα, έναν άνθρωπο με Ελευθερίες, που δεν ψάχνει κάποιον προστάτη, δεν θέλει να ανήκει σε ένα καθοδηγούμενο σύνολο αλλά με όπλο την κριτική σκέψη και την δυνατότητα της Επιλογής διαλέγει τους άρχοντες και συμμετέχει με τρόπο ενεργό και παρεμβατικά στα δημόσια κοινά της χώρας του. Η Ελλάδα χρειάζεται Πολίτες, άτομα με ικανότητες και όχι ομογενοποιημένα άβουλα σύνολα για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις, που ορθώνονται μπροστά μας.

Εδώ διακρίνεται η αστική και η σοσιαλιστική/κομμουνιστική ιδεολογία. Η μία θέλει ελεύθερους, ενεργούς και δημιουργικούς Πολίτες με άποψη ενώ η έτερη επιθυμεί ένα σύνολο υπό την ανάγκη της καθοδήγησης και του ετεροπροσδιορισμού.

Πλέον γινόμαστε Πολίτες, υπεύθυνοι για το Μέλλον μας αναλογιζόμενοι το παρελθόν μας και τα λάθη όλων μας.