Δεν υπογράφει τη συμφωνία των Πρεσπών καθώς δεν έχει τη λαϊκή εντολή να πράξει κάτι τέτοιο, ανακοίνωσε ο πρρόεδρος των Σκοπίων Γκιόργκι Ιβάνοφ. Όπως ισχυρίστηκε, ένα από τα κεντρικά σημεία της προεκλογικής του εκστρατείας το 2014 ήταν να μην δεχτεί αλλαγή του συνταγματικού ονόματος της χώρας και παράλληλα σημείωσε ότι η συμφωνία των Πρεσπών υπερβαίνει το πλαίσιο των δύο ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για την ονομασία.
Σε επιστολή του σημειώνει συγκεκριμένα ότι «η Συμφωνία καθιστά τη «Μακεδονία» εξαρτώμενη από μία άλλη χώρας και συγκεκριμένα την Ελλάδα» επισημαίνοντας πως ο ποινικός κώδικας προβλέπει τουλάχιστον πενταετή φυλάκιση σε οποιονδήποτε θέτει τη χώρα σε μια τέτοια θέση. Ο πρωθυπουργός Ζόραν Ζάεφ έχει προειδοποιήσει τον Γκιόργκι Ιβάνοφ ότι αν αρνηθεί εκ νέου να κυρώσει τη συμφωνία, τότε η Βουλή θα κινήσει τις διαδικασίες για την αποπομπή του.
«Γλάστρα», «πλοίαρχος» και «πλοίαρχος τρανζίστορ». Αυτά είναι μόνο μερικά από τα αιχμηρά επίθετα που χρησιμοποιούν στα Σκόπια προκειμένου να περιγράψουν τον ρόλο που παίζει ο πρόεδρος Γκιόργκε Ιβάνοφ στην πολιτική σκηνή. Πολλές φορές μάλιστα μετατρέπουν το όνομα του σε Jorge (Χόρχε), παρομοιάζοντας τον έτσι με ένα μικρό και ασήμαντο χαρακτήρα από μια φτηνή ισπανική σειρά που προβάλλεται στην γειτονική χώρα.
Αυτή η εικόνα οφείλεται πιθανώς στην καθόλου πειστική δημόσια εμφάνισή του και ακόμη περισσότερο στην εντύπωση που συχνά δείχνει πως είναι ένας κατευθυνόμενος αρχηγός κράτους. Ο Γκιόργκε Ιβάνοφ κινείται αποκλειστικά κατά μήκος της τροχιάς του κόμματος που τον ανέβασε στο ...θρόνο και δεν δείχνει κανένα σημάδι ότι τουλάχιστον κάποιες φορές κινείται με βάση τα δικά του πιστεύω. «Πρόκειται για τον άνθρωπο που απειλεί να τινάξει στον αέρα τη συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και πΓΔΜ για το ονοματολογικό, εκτελώντας ουσιαστικά τις εντολές του πρώην πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι» λένε τα γειτονικά ΜΜΕ.
Τη στιγμή που όλοι οι πολίτες της χώρας του περιμένουν την αντίδραση του εκείνος δεν δείχνει προσηλωμένος στο έργο του, αλλά στη μοίρα του VMRO-DPMNE, που ως έναν βαθμό φαίνεται να εξαρτάται από αυτόν. Ο Ιβάνοφ δείχνει να καταθέτει ακόμη τα διαπιστευτήριά του, όπως έκανε κι όταν αρνήθηκε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης στον νυν Πρωθυπουργό Ζόραν Ζάεφ. Είναι όμως πραγματικά έτσι; Είναι ένα «πιόνι» στα χέρια του πρώην πρωθυπουργού ή μήπως πρόκειται για έναν άνθρωπο που είχε ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής στη πΓΔΜ τα τελευταία χρόνια;
Πολλοί υποστηρίζουν όμως πως η επιρροή δεν αφορούσε μόνο την πλευρά του Γκρουέφσκι προς τον Ιβάνοφ αλλά πως και ο νυν πρόεδρος των Σκοπίων έπαιξε σημαντικό ρόλο στον τρόπο με τον οποίο κατανοήθηκε η δημοκρατία από τον πρώην πρωθυπουργό και γενικά από την πολιτική στην πΓΔΜ. Αφού ο Γκρουέφσκι ανέλαβε το VMRO-DPMNE, προσπάθησε να μεταρρυθμιστεί το κόμμα σύμφωνα με τα πρότυπα της Δυτικής Ευρώπης, αλλά, όπως υποστηρίζουν πολλοί, ο Ιβάνοφ του δίδαξε κάτι εντελώς διαφορετικό.
Ως καθηγητής στη Νομική Σχολή ο Γκιόργκε Ιβάνοφ διατύπωνε κάποιες αρκετά αμφιλεγόμενες θέσεις. Σημείωνε πως μέσα στο κόμμα που κυβερνά δεν πρέπει να υπάρχουν «δημοκρατικές φωνές», σημειώνοντας πως πρέπει να λειτουργεί «με σιδερένια πειθαρχία, με μια αδιαμφισβήτητη ιεραρχία, έναν αδιαμφισβήτητο ηγέτη και ένα σκοπό». Αυτή η δήλωση περιπλανιόταν στον αέρα ως αντίληψη κάποιου αγνώστου, μέχρι που αποδείχτηκε ότι ήταν ο Ιβανόφ εκείνος που, πριν από μια δεκαετία, έ«φύτεψε» στον αρχηγό της VMRO-DPMNE την ιδέα πως η ιδανική διακυβέρνηση είναι αυτή που ασκεί ο Βλάντιμιρ Πούτιν.
Μόλις ένα μήνα μετά την άνοδο του Γκρουέφσκι στην εξουσία το 2006, στην εβδομαδιαία έκδοση της εφημερίδας «Vreme», εμφανίστηκε ένα κείμενο από τον καθηγητή Γκιόργκε Ιβάνοφ, μια στήλη που, τη σημερινή εποχή, μοιάζει με επιστολή «συμβουλής ιδεολογίας». Στο άρθρο «Διαβάστε για τη Ρωσία, γράψτε για τη Μακεδονία», ο Ιβάνοφ συγκρίνει τη πΓΔΜ με τη Ρωσία κατά τη μεταβατική περίοδο και ισχυρίζεται ότι η διαφορά έγινε από την διακυβέρνηση Πούτιν. Ο καθηγητής Iβάνοφ υποστηρίζει ότι ο Βλάντιμιρ Πούτιν δημιούργησε ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο ορισμένοι αποκαλούν ελεγχόμενη δημοκρατία.
«Δηλαδή, θα πρέπει να υπάρξει τόση δημοκρατία όσο το επιτρέπει το επίπεδο ανάπτυξης της κοινωνίας. Αυτό που δεν μπορεί να επιλυθεί μέσω δημοκρατικών θεσμών και δημοκρατικών διαδικασιών δεν πρέπει να απορριφθεί. Όλα αυτά επιλύονται εξουσιαστικά, αλλά με μέγιστο ανθρωπισμό και φιλελευθερισμό», γράφει ο Ιβάνοφ, ενώ λίγο αργότερα στο κείμενο, υποστηρίζει ότι με αυτή την πολιτική «το πλοίο (η Ρωσία), το οποίο είχε 99 τρύπες και σταδιακά βυθίζεται, αρχίζει ξαφνικά να πλέει και πάλι».
Η συμβολή του στην ιδεολογία του σημερινού VMRO-DPMNE αποδίδεται και στην αντικαθεστωτική και σταθερή προσέγγιση της διαφωνίας ονόματος με την Ελλάδα. Φαίνεται ότι ο ρόλος του ήταν μεγαλύτερος και πιο σημαντικός από ό, τι νομίζαμε. Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Είναι ίσως λάθος να απεικονίζουμε τον Ιβάνοφ ως συνήθη υπάλληλο, ο οποίος οφείλει στον Γκρουέφσκι την πολιτική του σταδιοδρομία και ότι η χρησιμότητα του είναι μόνο να ακολουθεί εντολές όταν το κόμμα του το χρειάζεται.
Ήταν άλλωστε συνεργός του Γκρουέφσκι σε πολλές από τις πολιτικές του αποφάσεις. Και τον στήριξε στις δύσκολες στιγμές. Υποστηρικτές της αντιπολίτευσης έκαιγαν αφίσες του στους δρόμους μετά την αμνηστία που έδωσε για τα εγκλήματα εξουσίας και υπεροχής του Νικολά Γκρουέφσκι. Παρά το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ αναλάβει δημόσιο αξίωμα τον Απρίλιο του 2009 επιλέχθηκε από το τότε κυβερνών κόμμα των Σκοπίων ως υποψήφιος για τη θέση του προέδρου.
Ο καθηγητής Ιβάνοφ έκανε προεκλογική εκστρατεία υπό το σύνθημα «Ένας για όλους» υποστηρίζοντας πως η σημαντική ομαδική εργασία, η οικοδόμηση συναίνεσης και η εξωτερική υποστήριξη - ειδικά από τις Ηνωμένες Πολιτείες - θα ήταν απαραίτητες για να μπορέσει να διευθετήσει τη διαμάχη με την Ελλάδα για το «δικαίωμα της πΓΔΜ στο επιλεγμένο όνομα της». Το θέμα της ονομασίας βρίσκονταν και πάλι στο επίκεντρο το 2009 και ο Ιβάνοφ ξεκίνησε τη θητεία του στην θέση του προέδρου των Σκοπίων υποστηρίζοντας πως η ΕΕ θα έπρεπε να πιέσει την Ελλάδα προκειμένου να γίνει δεκτή η ονομασία «Μακεδονία».
Στην εννιάχρονη θητεία του υπήρξαν πολλές φορές που καταφέρθηκε εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακόμα και κατά τη διάρκεια των πρόσφατων συνομιλιών μεταξύ Ελλάδας και Σκοπίων ο Ιβάνοφ έδειξε ενοχλημένος με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τη στάση της. Στα τέλη του Απρίλη είχε καλέσει τους ηγέτες της ΕΕ να ανοίξουν τις συνομιλίες ένταξης, ενώ συνεχίζονταν οι διαπραγματεύσεις με την Ελλάδα.
«Εάν η επίλυση της διαφωνίας ονόματος με την Ελλάδα τεθεί ως προϋπόθεση (για την έναρξη των συνομιλιών) στερούμαστε ουσιαστικά από το βασικό μας δικαίωμα να γίνουμε Ευρωπαίοι», είχε δηλώσει ο Ιβάνοφ στους δημοσιογράφους. Ο Ιβάνοφ γεννήθηκε στο Βαλαντόβo, στις 2 Μαΐου 1960. Το 1988 άρχισε την επταετή καριέρα του ως δημοσιογράφος στον εθνικό ραδιοτηλεοπτικό φορέα «Μακεδονική Ραδιοφωνία», όπου τελικά προήχθη στη θέση του διευθυντή του Τρίτου Προγράμματος.
Το 1999 διορίστηκε Επισκέπτης Καθηγητής στο Πρόγραμμα Νοτιοανατολικής Ευρώπης στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Έχοντας επίγνωση του γεγονότος ότι το άνοιγμα της πΓΔΜ στη Δύση θα είναι μια διαδικασία που απαιτεί προσπάθειες αρκετών επερχόμενων γενεών, ο καθηγητής Ιβάνοφ έγινε ενεργός στο Πρόγραμμα TEMPUS της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την πΓΔΜ, εισάγοντας μεταρρυθμίσεις στο πρόγραμμα σπουδών και τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα στην Αγγλική γλώσσα.
Ως καθηγητής, έμεινε και έδωσε διαλέξεις σε πολλά ξένα πανεπιστήμια και συμμετείχε σε πολλά διεθνή προγράμματα. Διετέλεσε Επικεφαλής του Τμήματος Πολιτικών Σπουδών και της Νομικής Σχολής του Iustinianus Primus στα Σκόπια.
Κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του ως πρόεδρος, διατήρησε ένα ρεκόρ διπλωματικής ατζέντας. Παράλληλα έδωσε διαλέξεις όχι μόνο σε όλα τα δημόσια πανεπιστήμια της πΓΔΜ, αλλά και σε κορυφαία ξένα πανεπιστήμια στο πλαίσιο πολλών από τις επίσημες επισκέψεις του. Στις προεδρικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν τον Απρίλιο του 2014, ο Ιβάνοφ επανεξελέγη για νέα πενταετή θητεία. Είναι παντρεμένος με την Μάγια Ιβάνοβα και έχει έναν γιο τον Ιβάν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου