Ρία Τσίγα: Σκέφτομαι το σήμερα σαν ευκαιρία να γίνει καλύτερο το αύριο παρά το να ζω σε μια ουτοπική κατάσταση

Αγαπητή Ρία, αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, οικογένεια, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας κλπ. 

Κατάγομαι από τον υπέροχο Άγιο Νικόλαο Κρήτης όπου γεννήθηκα, μεγάλωσα και διατηρώ τις καλύτερες αναμνήσεις από τα παιδικά μου χρόνια. Ήμουν πολύ τυχερή που η μετάβασή μου στην Αθήνα –ενήλικη πια- με  βρήκε στο Mega δίπλα σε σπουδαίους ανθρώπους που με βοήθησαν να σταθώ, επαγγελματικά, στα πόδια μου. Έκανα κάποια χρόνια τηλεόραση, ασχολήθηκα με το μόντελινγκ (μέσω του οποίου ταξίδεψα στον κόσμο) και θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο που είχα τις ευκαιρίες να κάνω πράγματα που μου άρεσαν. Η οικογένειά μου με στήριξε σε κάθε βήμα και αποτελεί το σημαντικότερο κεφάλαιο της ζωής μου. Στον ελεύθερό μου χρόνο περνάω ώρες με τον αγαπημένο μου σκυλάκο, ταξιδεύω και γενικά κάνω πράγματα που με χαλαρώνουν και με ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; Τι πραγματεύεσαι; 

Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί αυτό το διάστημα προετοιμάζω  το δικό μου life style blog με πράγματα που λατρεύω στην προσωπική μου ζωή όπως τα ταξίδια, το καλό φαγητό κτλ. Ήταν πάντα όνειρό μου να το κάνω και χαίρομαι πάρα πολύ που τώρα παίρνει σάρκα και οστά.  Επίσης ετοιμάζω και κάτι άλλο, που όμως δεν είμαι ακόμα έτοιμη να αποκαλύψω…



Eχεις δεχθεί κάποιας μορφής μπουλινκ ως νεαρή γυναίκα και ως διάσημη περσονα; Στον επαγγελματικό σου χώρο ή στην καθημερινότητα γενικά. Τι σε ενοχλεί; 

Θα έλεγα ότι στο κομμάτι του bullying στάθηκα τυχερή σε σχέση με άλλα άτομα του χώρου και ειδικά γυναίκες.  Αν μπορώ να θυμηθώ κάτι που με είχε επηρεάσει στο παρελθόν, ήταν όταν κάποιο διαταραγμένο άτομο, με κάποιο τρόπο, βρήκε τα προσωπικά μου τηλέφωνα, μου έστελνε δεκάδες μηνύματα, με ακολουθούσε παντού και είχε γίνει σκιά μου. Ευτυχώς, χωρίς να γίνει κάτι περισσότερο, το λύσαμε και τώρα το έχω αφήσει πίσω μου.




Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38); Τι σε προβληματιζει; 

Δεν θα έλεγα ότι έχω κάποιο παράπονο από τη γενιά μου. Ίσα ίσα που πρόκειται για την πιο καταρτισμένη και μορφωμένη γενιά, που βρήκε μια πολύ δύσκολη κατάσταση, χωρίς όμως να έχει συμμετοχή στην δημιουργία της.  Είναι πολύ στενάχωρο να βλέπεις νέα παιδιά, που σπούδασαν στα ελληνικά πανεπιστήμια, να φεύγουν στο εξωτερικό μη έχοντας άλλη επιλογή.  Τη δεκαετία του ’50 και του ’60 έφευγαν από τη χώρα –ως επί το πλείστον- ανειδίκευτοι εργάτες, ενώ σήμερα φεύγουν επιστήμονες, γιατροί και άλλοι που θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην ανάκαμψη της χώρας. Αυτό είναι το παράπονό μου. Θα ήθελα οι νέοι άνθρωποι να έχουν τις ευκαιρίες και την στήριξη για να παραμείνουν στη χώρα τους.

Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας; Σε έχει χαράξει; 

Δεν θα έλεγα ότι η κρίση είναι μόνο οικονομική ή πολιτική. Τα τελευταία χρόνια βιώνουμε μια κρίση πολιτισμική, θεσμική, μια κρίση αξιών που σε πολλές περιπτώσεις οδηγεί σε εθνικό διχασμό. Η μνημονιακή συγκυρία αντί να δώσει το έναυσμα να ξαναγνωριστούμε και να αλλάξουμε τρόπο αντίληψης  του ρόλου μας στην κοινωνία ως πολίτες, έφερε στην επιφάνεια  τον χειρότερο εαυτό μας.  Έχουμε την ευκαιρία να αλλάξουμε το μοντέλο που μας οδήγησε στην χρεωκοπία αν αλλάξουμε τρόπο σκέψης στο πως βλέπουμε το κράτος σαν πολίτες. Προσωπικά υφίσταμαι όπως όλοι τις συνέπειες της ύφεσης , εντούτοις είναι κάπως φαιδρό να το διατυμπανίζω, καθώς υπάρχουν συνάνθρωποί μας  με πολλά περισσότερα προβλήματα.  Εγώ προσπαθώ να δημιουργώ μέσα από τη δουλειά μου τις συνθήκες για ένα πιο αισιόδοξο μέλλον.



Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο, ατομικά και συνολικά;

Μου αρέσει πάντα να βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο. Προτιμώ να σκέφτομαι το σήμερα σαν ευκαιρία να γίνει καλύτερο το αύριο παρά να ζω σε μια ουτοπική κατάσταση που δεν κάνω τίποτα και περιμένω ένα καλύτερο κόσμο.  Ελπίζω σε ένα αύριο που δεν θα υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν στα σκουπίδια ή αδέσποτα που κακομεταχειρίζονται από ασυνείδητους. 



Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί. Που σου δίνει ίσως δύναμη! 

Οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου από το τραγούδι ‘Πόρτο Ρίκο’, ‘’Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει’’ θα έλεγα ότι είναι το μότο μου και ο τρόπος που έχω επιλέξει να ζω τη ζωή μου. Να μη φοβάσαι να ακολουθήσεις τα όνειρά σου και ακόμα και αν μερικές φορές δε σου έρχονται όπως θέλεις τα πράγματα θα ξέρεις ότι έχεις προσπαθήσει. Και αυτό στο τέλος της ημέρας σε γεμίζει και σου δίνει μια ηθική ικανοποίηση που δεν αγοράζεται με τίποτα.



Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου Ρία!

Να είσαι καλά φίλε Θωμά.