Σαλονικιά... ΠΑΜΑΚάκι και ΔΕΣ... ''αντράκι'' και καπάτσα...
Τι μου είπε η Δαφνη για τις σπουδές στην Γαλλία, την γενιά μας και τι της έμαθε η μαμά της...
Αρχικά αγαπητή μου φίλη Δάφνη θα μου πεις τα βασικά: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας κλπ.
Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη, ολοκληρώνοντας τις σπουδές μου στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας στο τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών σπουδών. Παράλληλα, εργάστηκα 6 χρόνια σε κέντρο επαγγελματικού προσανατολισμού και 3 χρόνια εθελοντικά στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης στην παιδική ογκολογική πτέρυγα ως διοργανώτρια εκδηλώσεων για τα παιδιά.
Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Αυτή τη στιγμή συνεχίζω τις μεταπτυχιακές μου σπουδές στη Διεθνή Άμυνα και Ασφάλεια με ειδίκευση στις στρατιωτικές επιχειρήσεις και τις Μυστικές Υπηρεσίες στο Παρίσι της Γαλλίας και ταυτόχρονα είμαι πολιτική αναλύτρια στον τομέα της τρομοκρατίας, της στρατηγικής και των στρατιωτικών επιχειρήσεων σε 2 επιστημονικά site. Τα πλάνα μου είναι να ολοκληρώσω τις σπουδές μου και να ασχοληθώ επαγγελματικά σε κάποιο διεθνή οργανισμό πάνω στον κλάδο που έχω επιλέξει.
Ως γυναίκα και μάλιστα νέα βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ στον επαγγελματικό σου χώρο; Πως το αντεμετώπισες αν και εφόσον συνέβη;
Αν και ο χώρος που έχω επιλέξει να δραστηριοποιηθώ είναι κυρίως ανδροκρατούμενος, δεν έχω βιώσει κάποιο είδος διάκρισης ή μπούλινκ έως τώρα. Η αλήθεια είναι ότι η πλειοψηφία των φοιτητών και των επαγγελματιών που συναναστρέφομαι στον χώρο μου είναι αντρική, παρόλα αυτά έχω βιώσει μεγάλο σεβασμό και ισότητα σε όλα τα επίπεδα.
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη;
Όσο το επιτρέπει ο χρόνος και οι υποχρεώσεις, ναι, φροντίζω να ενημερώνομαι και να κοινωνικοποιούμαι με συνέδρια και διαλέξεις όσο μπορώ.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38);
Η παραίτηση και ο εφησυχασμός. Ίσως λόγω και της κοινωνικο-οικονομικής κρίσης που βιώνει η χώρα, έχω παρατηρήσει όλο και περισσότεροι νέοι άνθρωποι να παρατούν την προσπάθεια για κάτι καλύτερο για τον εαυτό τους και να συμβιβάζονται με μέτριες καταστάσεις οι οποίες στο τέλος τους οδηγούν σε τέλμα οικονομικό, ψυχολογικό και κοινωνικό.
Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας;
Με προσπάθεια να κάνω το καλύτερο που μπορώ με τα δεδομένα που υπάρχουν. Η αλήθεια είναι ότι ένας από τους λόγους που επέλεξα το εξωτερικό για μόνιμη κατοικία μου πλέον ήταν και η κρίση αλλά περισσότερο η συνειδητοποίηση ότι η Ελλάδα θα αργήσει να γίνει κράτος πρόνοιας για τους πολίτες της και να τους βοηθήσει πραγματικά να εξελιχθούν.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Με όλα τα γεγονότα που συνέβησαν τα τελευταία χρόνια, και αναφέρομαι κυρίως στην τρομοκρατία, στον πόλεμο της Συρίας, στο προσφυγικό, έχω παρατηρήσει ότι αυξάνονται οι άνθρωποι και οι οργανισμοί που ευαισθητοποιούνται με θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και προστασίας τους και έχουν αρχίσει να δραστηριοποιούνται ενεργά. Αυτό με γεμίζει με ελπίδα για το μέλλον, τουλάχιστον σχετικά με θέματα παράπλευρων ανθρώπινων απωλειών στην γενικότερη στρατηγική και θεωρώ πως αν συνεχιστεί αυτή η δραστηριότητα τους θα θρηνούμε πολύ λιγότερα θύματα στο άμεσο μέλλον.
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί.
Κάτι που μου έμαθε η μητέρα μου από πολύ μικρή και είναι η δύναμη που με κινεί να κάνω τα πάντα… ”Να μην τα παρατάς ποτέ! Γιατί δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να κάνεις αν το θέλεις πραγματικά πολύ!”
Δάφνη μου να είσαι καλά. Καλό κουράγιο σε όλα.
Να είσαι καλά φίλε Θωμα!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου