Γκούρλια Άρτεμις | Άλλαξε αυτό που δεν σου αρέσει. Αυτό θα πω και σε όσους επιλέξουν να με στηρίξουν. Ας τα αλλάξουμε μαζί!

Αρχικά αγαπητή θα μου πεις τα βασικά για σένα: 
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, πολιτική, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 
(Μπορείς να είσαι όσο λαλίστατη θες!)

Γεννήθηκα το 1993 στη Λαμία και μεγάλωσα στις Αχαρνές Αττικής. Τελειώνοντας το σχολείο, πέρασα Πολιτικές Επιστήμες και Διεθνείς Σχέσεις στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου με βασικό κριτήριο πως η συγκεκριμένη επιστήμη θα μου δώσει επιπλέον γνώσεις για να γίνω εκτός από ενεργή και πιο χρήσιμη. Με το ίδιο κίνητρο επένδυσα στις ξένες γλώσσες και μιλάω άριστα αγγλικά και γερμανικά και προσπαθώ να τελειοποιήσω τα γαλλικά.  Παράλληλα αγαπώντας την επικοινωνία και την εξωστρέφεια σπούδασα Δημοσιογραφία σε ιδιωτική σχολή. Σήμερα κάνω τα πρώτα μου επαγγελματικά βήματα στον ιδιωτικό τομέα.
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την τοπική αυτοδιοίκηση; 

Τώρα, όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση, δεν το βλέπω ως ενασχόληση «πολιτική» με την αυστηρή έννοια του όρου, όπως έχουμε συνηθίσει να το λέμε. Το βλέπω ως ένα πεδίο προσφοράς για την γειτονιά που μεγάλωσα και την ευρύτερη περιοχή, την οποία την ξέρω πολύ καλά. Με αυτό ως βασική σκέψη, αποφάσισα να πω το ναι στον κ. Σγουρό και να είμαι υποψήφια. Ξέρετε πως η γενιά μου, παρά το γεγονός πως έχει επικριθεί, είναι μία γενιά που μεγάλωσε ουσιαστικά μέσα στην κρίση και εκφράζει πολύ συχνά τους προβληματισμούς της μέσω των κοινωνικών δικτύων. Θεωρώ ότι δεν φτάνει. Εξού και πήρα την απόφαση να ασχοληθώ με τα κοινά. Θα σας πως μία σκέψη μου. Είμαι 26 ετών. Η Ελλάδα είναι σε κρίση τα 8 τελευταία χρόνια, δηλαδή από τα 18 μου. Συνεπώς δεν έχω ζήσει στην ενήλικη ζωή μου την Ελλάδα εκτός κρίσης. Και μόνο με αυτή την σκέψη δεν μπορώ να μείνω αμέτοχη. 

Ως δραστήρια και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’; 
Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν; 

Θα αντιστρέψω την ερώτηση. Το θέμα δεν είναι αν διαπιστώνω «μπούλινγκ» ή όπως αλλιώς θες πέστο. Το θέμα είναι κατά πόσο το αφήνεις εσύ να γίνει αποδεκτό. Ξέρεις προέρχομαι από μία οικογένεια που μου έχει μάθει να σέβομαι τους παλαιότερους. Να μαθαίνω από εκείνους. Από την άλλη δεν περιμένω από κάποιον να με «δεχτεί», όπως με ρωτάς, αλλά να με σεβαστεί αντίστοιχα όπως και εγώ εκείνον. Και κυρίως να μου δώσει την ευκαιρία να εκφραστώ μέσα από μία συλλογικότητα ισότιμα. Και εγώ και η γενιά μου. Και μπορώ να σου πως πως ο κ. Σγουρός μου έδωσε αυτή την δυνατότητα στο ακέραιο.

Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια; 

Η απάντηση είναι αυτονόητη. Αλλά ξέρεις κάτι; Είναι της μόδας να δηλώνεις «ευαίσθητος». Το θέμα είναι κατά πόσο κάνεις πράξη κάτι. Εγώ το κάνω στην καθημερινότητα μου και ελπίζω να μου δοθεί η ευκαιρία να το κάνω και συντονισμένα μέσω της αυτοδιοίκησης. Η όποια ευαισθησία δεν είναι πεδίο διαφήμισης, αλλά κυρίως εσωτερικής ανάγκης να βελτιώσεις τον μικρό κόσμο γύρω σου. Και πίστεψε με η διαφορά φαίνεται, σε όποιον το χρησιμοποιεί και σε όποιον το πιστεύει. 

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38); 
Τι σε ενοχλεί; 
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; 

Η γενιά μας είναι αδικημένη. Γιατί βιώνει μία κρίση την οποία δεν δημιούργησε, αλλά χρεώνεται όλες τις συνέπειες της. Από την άλλη θεωρώ πως είμαστε μία γενιά που έχει λάβει από την προηγούμενη, όλα τα εφόδια από άποψη σπουδών και παροχών, ώστε να πάει την χώρα ένα βήμα παρακάτω. Για να το καταφέρει όμως είναι ένας συνδιασμός πραγμάτων. Το βασικότερο; Να μην αφήνεις τους άλλους να αποφασίζουν για σένα. Ετσι σου δίνω έναν ακόμη λόγο γιατί αποφάσισα να είμαι υποψήφια. Από την άλλη ένα όνειρο μου θα ήταν να δω τους συνομηλίκους μου να επιστρέφουν στην Ελλάδα. Αλλά για να γίνει αυτό πρέπει να υπάρξουν οι προυποθέσεις. Ξέρεις έχω πολλούς φίλους που ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό. Οταν η κουβέντα πάει στην πολιτική μου λένε πως, με την απόσταση πλέον που τους χωρίζει, η κατάσταση τους θλίβει όλο και περισσότερο. Πρέπει να εκπεμφθεί μία υγεία, μία νέα νοοτροπία. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν. 

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια; 

Τα βιώνω όπως όλοι οι νέοι της γενιάς μας. Μέσα από την αγωνία την προσωπική μου να δω πως θα πορευτώ στο μέλλον και τι ξημερώνει και την αγωνία των γονιών μου, των φίλων μου των συμμαθητών μου. Δεν υπάρχει κάποια διαφορά. Και ξέρεις πως αν αυτό το φιλοσοφήσεις λίγο τότε σπάνε και τα «κομματικά δεσμά» που μας κρατάνε ομήρους σε γραμμές που πολλές φορές δεν υπάρχουν. Τα προβλήματα, δεν έχουν πάντα και παντού χρώμα. Οι αγωνίες των ανθρώπων, οι παθογένειες που βιώνουμε όλοι σε αυτή την χώρα, οι κακές νοοτροπίες και η ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει είναι αυτά που μας ενώνουν. Και εγώ σε αυτά θέλω να επενδύσω και όχι σε όσα μας χωρίζουν που πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Είναι γεγονός. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.

Άλλαξε αυτό που δεν σου αρέσει. Αυτό θα πω και σε όσους επιλέξουν να με στηρίξουν. Ας τα αλλάξουμε μαζί!