«Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τον κόσμο. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω!»

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. 

Ονομάζομαι Σοφία Χατζησαββίδου και ομολογώ ότι είναι η πρώτη φορά που δίνω μία συνέντευξη προσωπική, η οποία δεν αφορά αυστηρά τα επαγγελματικά μου. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Βαθύλακκο. Ένα πάρα πολύ όμορφο χωριό της Κοζάνης! Το ξέρετε; («Γιατί, αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει», λέγαν οι παλιοί). Είμαι, 24 χρονών  περήφανη και πολλή αυστηρή αδελφή, για τον Φίλιππο και τον Παναγιώτη. 

Το 2013 ήρθα στην Κομοτηνή. Έτσι ξεκίνησαν όλα! Πέρασα στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικής Επιστήμης του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης. Βέβαια, από πολύ νωρίς συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρκούσε μόνο η ιδιότητα της φοιτήτριας. Ένιωθα έντονα την ανάγκη να «σπαταλήσω» την ενέργεια μου δημιουργικά! Είχα ιδέες αλλά μου έλειπε το περιβάλλον για να τις αναπτύξω. Και ναι, ξέρω πολύ καλά, ότι αυτό συμβαίνει με τους περισσότερους νέους ανθρώπους στην χώρα μας! Εγώ όμως, είχα την τύχη, το 2014 να βρεθώ στο Europe Direct Κομοτηνής και να ενταχθώ στο δυναμικό team των εθελοντών του! Από τότε μέχρι σήμερα, δεν έχω βγάλει τον εθελοντισμό από την ζωή μου. 

Ξέρεις, όταν κάνεις δραστηριότητες εθελοντικά, η αξία του έργου που παράγεις πολλαπλασιάζεται, γιατί μέσα από αυτό, βλέπεις την εξέλιξη του ίδιου σου του εαυτού! Πραγματικά, προκαλώ όλους τους ανθρώπους, που μπορεί σήμερα να διαβάζουν αυτήν την συνέντευξη, να τεστάρουν το ήθος του χαρακτήρα τους, κάνοντας εθελοντισμό! Αντέχετε;

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 

Το 2017 υπέγραψα την πρώτη μου σύμβαση για το Europe Direct Κομοτηνής και μέχρι σήμερα εργάζομαι για το Κέντρο, ως υπεύθυνη επικοινωνίας και δράσεων. Παράλληλα, τρέχω και το κομμάτι του συντονισμού των πέντε εθελοντικών ομάδων του Κέντρου, μία διαδικασία που φέρνει σε επαφή με πολλούς νέους και τις ανησυχίες τους!

Στο πλαίσιο της εργασίας μου, έχω συμμετάσχει σε συναντήσεις του πανευρωπαϊκού δικτύου των Europe Direct, που διοργανώνει η Γενική Διεύθυνση Επικοινωνίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, σε εκπαιδευτικά σεμινάρια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (για την επικοινωνία των Ευρωπαϊκών Εκλογών) και σε προγράμματα κατάρτισης του δικτύου Eurodesk, σε θέματα πληροφόρησης νεολαίας αλλά και ανάπτυξης δράσεων. 

Αν θα έπρεπε να φανταστώ ένα ιδανικό εργασιακό περιβάλλον, τότε θα έλεγα πως η πραγματικότητα που ζούμε σε αυτό το Κέντρο, ξεπερνάει κάθε φαντασία! Όλα ξεκινούν από δύο καταπληκτικούς συνεργάτες, φίλους, οικογένεια (την Λουίζα και τον Χρήστο). Με αυτήν την ομάδα έχουμε καταφέρει να μετουσιώσουμε την ιδέα σε πράξη. 

Συνήθως λένε, ότι η δουλειά στο γραφείο ρουτινιάζει. Η δική μου ποτέ! Καθημερινά μιλάω με πολλούς ανθρώπους για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση καινοτόμων project που άλλοτε έχουν αντίκτυπο στο ευρύ κοινό και άλλοτε σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες. Στόχος όλων όσων κάνουμε, είναι ο προβληματισμός, η κινητοποίηση και η ενημέρωση των πολιτών γύρω από επίκαιρα ζητήματα, ευρωπαϊκά αλλά και εθνικά. 

Όταν δημιουργήθηκαν αυτά τα Κέντρα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σκοπός τους ήταν να παρέχουν την πληροφορία στον πολίτη που την αναζητούσε. Εμείς δεν περιμένουμε τον πολίτη να έρθει στην πόρτα μας, αλλά πηγαίνουμε οι ίδιοι και χτυπάμε την δική του!

Παράλληλα, τους τελευταίους μήνες έχω αρχίσει να δραστηριοποιούμε και στον χώρο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας. Είμαι μέλος στο ΔΣ της ΚοινΣεπ «Θράκης Κίνητρο», με έδρα την Κομοτηνή και αντικείμενο της δράσης μας είναι η χρήση όλων των δικτύων αλληλεγγύης αλλά και διαθέσιμων χρηματοδοτικών μέσων για τη στήριξη (κυρίως) των νέων ανθρώπων μέσω της εκπαίδευσης και της απασχόλησης. 

Υ.Γ. Όσον αφορά την κοινωνική επιχειρηματικότητα και την ΚοινΣεπ «Θράκης Κίνητρο», θα επανέλθω σύντομα!!!

Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.

Δεν ξέρω αν η γενιά αυτή είναι έτοιμοι να μας «δεχθεί». Για να είμαι ειλικρινής, δεν με απασχόλησε ποτέ να αναζητήσω την απάντηση και, κατ’ επέκταση, τις αιτίες σε ένα τέτοιο ερώτημα. Προσωπικά, είναι δεν είναι έτοιμοι, θεωρώ επιτακτική την ανάγκη να συνεργαστούμε. Πάντα πίστευα, και εξακολουθώ να πιστεύω, ότι ένας άνθρωπος για να είναι απόλυτα ολοκληρωμένος πρέπει να έχει την ωριμότητα ενός μεσήλικα και τις ιδέες ενός έφηβου. Καταλαβαίνεις βέβαια πόσο δύσκολο είναι αυτό!!! 

Ο μόνος τρόπος λοιπόν είναι να δώσουμε χώρο στους νέους ανθρώπους (αν χρειαστεί και μία κλωτσιά) να αναλάβουν πρωτοβουλίες, να τους εμπιστευτούμε και κυρίως να τους ακούσουμε - τελικά έχουν να μας πουν κάτι; -. Ωστόσο, έχω και μία συμβουλή για τους νέους. Μην περιθωριοποιείτε, μην απαξιείτε και μην υποβαθμίζετε την εμπειρία αυτών που έχουν τα διπλά σας χρόνια. Ένας βρετανός τραπεζίτης είχε πει, «Η σωστή κρίση είναι προϊόν εμπειρίας και η εμπειρία είναι προϊόν λανθασμένης κρίσης.» 

Σκεφτείτε το!

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις; 

Συνεργάζομαι με νέους ανθρώπους από το 2014 και οι περισσότερες δράσεις στις οποίες έχω εμπλακεί προέκυπταν από τους νέους για τους νέους! Όπως συνήθως λέμε με τους συνεργάτες μου, είμαστε τυχεροί γιατί συνεργαζόμαστε με την «αφρόκρεμα» της νεολαίας, και εννοούμε εκείνους οι οποίοι έχουν ανησυχίες, έχουν όνειρα για το μέλλον τους και βάζουν στόχους υψηλούς.

Ωστόσο, δεν είναι λίγες οι φορές που η γενιά μου με απογοητεύει. Απογοητεύομαι όταν βλέπω ημιμάθεια, απογοητεύομαι όταν βλέπω αδράνεια, απογοητεύομαι όταν συναντώ οπαδούς του «ωχαδερφισμού», απογοητεύομαι όταν δεν συμμετέχουν στις εκλογές (το ελάχιστο που πρέπει να κάνεις για την Δημοκρατία), απογοητεύομαι όταν έρχονται στο γραφείο και δεν γνωρίζουν ούτε τρία ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα. 

Αν το σκεφτώ λίγο ακόμα, θα βρω πολλούς ακόμα λόγους για να απογοητευτώ, γι αυτό το σταματώ εδώ.  Στον αντίποδα, έχουμε παιδιά διαμάντια. Παιδιά με ικανότητες, παιδιά με διάθεση για να εργαστούν και να συνεργαστούν. Το ερώτημα είναι, πως εντοπίζεις αυτά τα παιδιά; Θέλει κόπο, θέλει οργάνωση, θέλει προσπάθεια. 

Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 11 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα. 

Οικονομικά δεν ξέρω. Εγώ μεγάλωσα στην «εποχή των ισχνών αγελάδων», όχι την άλλη, εκείνη «των παχιών». Ανήκω στην γενιά που τα περισσότερα χρόνια μεγάλωσε μέσα στην οικονομική κρίση. Δεν κατάλαβα την διαφορά στην τσέπη μου, δεν κατάλαβα την διαφορά στην αγορά εργασίας. Δεν έχω άποψη.

Κοινωνικά όμως, έχω άποψη. Και η άποψη μου είναι ισχυρή, είναι απόλυτη και είμαι κάθετη. Κάθε άνθρωπος πρέπει να αναλογιστεί πρώτα την κοινωνική κρίση που βιώνουμε. Θα μου πεις, υπάρχει κόσμος που δεν έχει να ταΐσει τα παιδιά του. Έχεις δίκαιο. Λέμε το ίδιο πράγμα. Αν η κοινωνία μας, ήταν θωρακισμένη με ήθος και παιδεία, τότε δεν θα υπήρχαν άστεγοι, ούτε παιδιά να ζητιανεύουν, ούτε γονείς εγκληματίες. Αυτά. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.

Είμαι από την φύση μου άνθρωπος θετικός. Απεχθάνομαι την αρνητική ενέργεια και την μιζέρια. Κάθε μέρα πρέπει να είναι καλύτερη από την προηγούμενη. Αυτός είναι ένας μικρός στόχος που θέτω στον εαυτό μου καθημερινά, για εξάσκηση!

Σίγουρα φαντάζομαι έναν κόσμο να ζει ειρηνικά, χωρίς πολέμους και αδικίες (μην βιαστείς να με παρομοιάσεις με υποψήφια στα καλλιστεία του Αντ1), προσπαθώ όμως καθημερινά να κάνω καλύτερο πρώτα τον δικό μου κόσμο, στην μικρή κοινωνία στην οποία ζω, ελπίζοντας ότι ο καθένας μας, με αυτόν τον τρόπο, συμβάλει στο σύνολο.

«Να αγαπάς την ευθύνη. Να λες εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τον κόσμο. Αν δεν σωθεί, εγώ θα φταίω», και αυτός είναι ο Καζαντζάκης, ο άνθρωπος που τα έργα του μιλάνε στην ψυχή μου.