Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ. Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Έρχομαι από την όμορφη πόλη της Κοζάνης, ενώ ένα έκτακτο περιστατικό στάθηκε η αφορμή να αναγράφεται ως τόπος γέννησης μου η Θεσσαλονίκη. Διανύω το 4ο έτος της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Είμαι μέλος της ELSA Thessaloniki, Editor για τις Διεθνείς και Ευρωπαϊκές Σχέσεις στον Όμιλο Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων και πρόσφατα ξεκίνησα τη δική μου ραδιοφωνική εκπομπή στο NEWN WEBRADIO. Σχήμα Παραλόγου, για όσους ενδιαφέρονται, κάθε Τρίτη στις 19.15. Tη συγκεκριμένη περίοδο με βρίσκεις να ακροβατώ ανάμεσα σε διάφορα project, κυρίως προσομοιώσεις θεσμών τοπικής αυτοδιοίκησης αλλά και MUN, Youth Exchanges. Πυρετωδώς ετοιμάζουμε τη 2η Προσομοίωση Δημοτικού Συμβουλίου στην Κοζάνη, μετά από μια επιτυχή διεξαγωγή της 1ης. Μου αρέσει να αρθρογραφώ για θέματα της Διεθνούς και Ευρωπαϊκής Νομικής και όχι μόνο επικαιρότητας. Η άλλη πλευρά μου, αυτή που μου επιτρέπει να σκέφτομαι πέρα από όλα τα υπόλοιπα της καθημερινότητας, καλύπτεται από τον όμορφο χώρο που μου δίνει το Together. Free Press της Δυτικής Μακεδονίας, το οποίο είναι και ένα εγχείρημα που μου έχει δώσει ποικίλλα ερεθίσματα, και του έχω μια αδυναμία, αν θέλεις. Εφόσον μπορέσω και βρώ κάποιο χρόνο μέσα σε όλα αυτά, προτιμώ να χορεύω, Swing χορούς, με jazz διάθεση, πιο ανέμελη, που σε ταξιδεύει στις εποχές του ’20, του ’40, του ’60. Γενικότερα πιστεύω πως έχουμε μια ενέργεια μέσα μας, ειδικά σε αυτή τη φάση ηλικιακά, που μας κάνει παραγωγικούς, που μας δίνει το κίνητρο να προσφέρουμε, να εξελισσόμαστε. Και για να προλάβω τη λέξη «κούραση» που κάποιος μπορεί να μου αντιτάξει... όσο υπάρχει μουσική και καλό φαγητό, δεν υπάρχει η λέξη κούραση.
Είναι οι 50plus έτοιμοι να μας δεχθούν; Επαγγελματικά - Κοινωνικά.
Διαπιστώνω δυο κατηγορίες 50plus. Oι ανοιχτόμυαλοι που «επενδύουν» στην ποιοτική απορρόφηση μας στην κοινωνική και πολιτική πραγματικότητα, και άρα εκτιμούν την ποιοτική μας εκπαίδευση, την ποιοτική μας διαμόρφωση και συμπεριφορά και από την άλλη, όσοι έχουν διαμορφώσει για τη νέα γενιά μια εικόνα παθητικότητας ως προς τα δρώμενα, κάτι όμως που επιθυμώ να απορρίπτω, δεδομένων των ραγδαίων κυμάτων που έχει η νεανική δραστηριοποίηση λάβει ειδικά τα τελευταία 5 χρόνια, έστω και στο θεσμό διοργάνωσης δράσεων, παρακολούθησης συνεδρίων και τα σχετικά. Δεν ξέρω αν είναι έτοιμοι, το σίγουρο είναι ότι οφείλουν να μας παραδώσουν το βήμα που μας αναλογεί, ή καλύτερα το βήμα που διεκδικούμε επάξια, πιστεύω. Δε θα δεχόμουν να μας το παραδώσουν απλά κατά λογική αναγκαιότητα, θα πρέπει και εμείς να είμαστε άξιοι των περιστάσεων που απαιτεί η διαμόρφωση της καθημερινότητας μας από εμάς τους ίδιους. Σε κάθε περίπτωση οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι αυτό που παραλαμβάνουμε πρέπει να το εξελίξουμε, να το μεταμορφώσουμε εάν δε μας ικανοποιεί, και να το κατευθύνουμε με νέο, καθαρό βλέμμα σε ένα αύριο που θα είναι αδιαμφισβήτητα πιο αισιόδοξο, από αυτό το αύριο που θα παραλάβουμε εμείς.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Δε θεωρώ ότι υπάρχει άνθρωπος που δεν είναι ευαίσθητος όσον αφορά όλα αυτά τα ζητήματα. Η διαφορά έγκειται στον τρόπο με τον οποίο αυτή η ενσυνείδηση μετουσιώνεται σε συμπεριφορά και τι αντίκρυσμα έχει αυτή. Πάντα πίστευα πως αυτό φαίνεται στις μικρές και απλές καθημερινές κινήσεις. Στις μικρές και απλές συμπεριφορές. Μου αρέσει να σχολιάζω την πολιτική επικαιρότητα, να ψάχνω το κάτι παραπάνω, τη μεγάλη εικόνα που βρίσκεται πίσω από την εκ πρώτης όψεως μικρή. Μου αρέσει να διαλέγομαι για τα διεθνή ζητήματα, να τα αναπτύσσω με επιχειρήματα, και ξέρεις αυτό δεν είναι πάντα εύκολο. Τουλάχιστον, υπάρχει η προσπάθεια. Κάτι που πρέπει να προσέχουμε καθημερινώς είναι η προσέγγιση μας προς το περιβάλλον, διότι πολύ πιθανό να βρεθούμε προ απροόπτου. Η βαφτισιμιά μου, η οποία είναι τετάρτη δημοτικού και προβληματίζεται, έχει γράψει μεταξύ άλλων σε κάποιο κείμενο της «το περιβάλλον πρέπει όλοι να το προσέχουμε πιο πολύ και να το βλέπουμε σαν το σπίτι μας. Εκείνο έτσι κι αλλιώς το φροντίζουμε, και αυτό πρέπει να κάνουμε και με το περιβάλλον, ξεκινώντας από την ανακύκλωση». Ας μην προσθέσω τίποτα άλλο, νομίζω με κάλυψε. Αρκεί να ξυπνήσουμε, όλοι μας ανεξαιρέτως. Και για όλα τα θέματα που θίξαμε.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Δεν είμαι ειδικός και σίογυρα είμαι και εγώ κομμάτι αυτής της γενιάς. Επιλέγω να συνανστρέφομαι με ανθρώπους που με εμπνέουν, με ανθρώπους που έχουμε μια δημιουργική αλληλεπίδραση, οπότε στο άμεσο περιβάλλον μου βλέπω νέους με όραμα, που επιλέγουν την πράξη, και ας ξέρουν ότι δε θα αποκομίσουν κάποιο χρηματικό για παράδειγμα όφελος. Βλέπω συνομιλήκους μου να επιμένουν στο να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους, όπως προσπαθώ και προσωπικά, γνωρίζοντας τις υφιστάμενες συνθήκες, που καμιά φορά είναι σοβαρό εμπόδιο. Το δρόμο αν δεν τον βρεις, τον φτιάχνεις, έχει πει ο Λουντέμης, και είναι κάτι που δε μπορώ να μη συμμερισθώ. Τώρα γενικά από τη νέα γενιά, ως σύνολο, ίσως θα οραματιζόμουν μια πιο γενικευμένη τάση συντονισμένης συμμετοχής στα κοινά με κάποιο πρακτικό αντίκρυσμα στη βελτίωση της καθημερινότητας μας. Αν φύγω από το μικροσκόπιο του άμεσου περιβάλλοντος μου, ας πούμε, ένα παράπονο είναι η αποχή από τις εκλογές. Μια απαξίωση που δεν έχει κανένα απολύτως αποτέλεσμα, ίσα ίσα διατηρεί μια κατάσταση που όλοι κατηγορούμε, αλλά κανείς δε θέλει να αλλάξει. Εν τέλει, βλέπω μια πόλωση. Οι πολύ ενεργοί νέοι, και οι αδιάφορα αποστασιοποιημένοι από οτιδήποτε αφορά το κοινωνικό σύνολο. Αυτό αλλάζει σίγουρα αν εκτιμήσουμε το ότι η ματιά μας είναι πιο ξεκάθαρη επενδύοντας στην πολύπλερη καλλιέργεια μας, και όχι απλα στη χρησιμοθηρική εκπαίδευση. Ξέρω όμως, πως ποτέ δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται, και πιστεύω στη γενιά μας, αρκεί αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας ώριμα.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 11 χρόνια; Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα.
Νομίζω η λέξη κρίση είναι χιλιοειπωμένη σε τέτοιο βαθμό που στην πράξη μας περνά αδιάφορη. Ναι, όλοι βιώσαμε ίσως δύσκολες καταστάσεις, ωστόσο ακράδαντα πιστεύω πως αδιέξοδο δεν υπάρχει. Η λύση είναι η παρουσία. Το αντίδοτο είναι η συμμετοχή σε όλα. Οπότε θα πω πως ήταν ένα καλό μάθημα πολιτικής αυτογνωσίας, που καλά θα κάνει να γίνει γρήγορα αντιληπτή. Μακάρι να στάθηκε η αφορμή να αναζωπυρωθεί η όντως δημιουργία, και κάπως να εντοπίσουμε το τι μάθαμε από αυτή. Το να μοιρολατρούμε για το τι περάσαμε, δεν ωφελεί, ίσα ίσα παρατείνει μια νοοτροπία αδράνειας.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Θα σου παραθέσω ένα στίχο του Πασχαλίδη «με τον καιρό να ναι κόντρα, έχει τιμή σαν πετάς». Πάντα σκέφτομαι και εκτιμώ τη δυναμική αντιμετώπιση των πραγμάτων. Οξεία αντανακλαστικά σε κάθε βήμα μας, πείσμα όσον αφορά την πορεία μας, με την έννοια της μη παραίτησης με την πρώτη δυσκολία. Μπορεί να είναι οξύμωρο, αλλά όλα αυτά, νομίζω απαιτούν και μια κάποια ειλικρίνεια. Είναι για μένα το τρίπτυχο της εξέλιξης. Δυναμισμός, Προγραμματισμός, Δουλειά. Χωρίς συντονισμένη και σοβαρή δουλειά, όλα έχουν ημερομηνία λήξης, ακριβώς γιατί δεν έχουν σταθερά θεμέλια. Και η δουλειά όμως από μόνη της δεν έχει αποτέλεσμα αν γίνεται μηχανικά, χωρίς κίνητρο, χωρίς ένα ευρύτερο όραμα, χωρίς συγκεκριμένους στόχους. Όλα βρίσκονται κάπου στη μέση. Για να εκτιμήσουμε την Ιθάκη μας, που ακόμη μπορεί και να μην ξέρουμε ποια είναι, θα περάσουμε σίογυρα από όλα τα κύματα του ταξιδιού, της προσπάθειας να φτάσουμε στον προορισμό. Ας πωφεληθούμε από αυτά που ο προορισμός απλόχερα θα μας χαρίσει (ήδη έχουμε βιώσει πολλά από αυτόν). Και επειδή όλα είναι κύκλος, θέλω να κλείσω με μια σκέψη που επιμένω να την έχω ως οδηγό σε κάθε μου απόφαση, σημαντική ή ασήμαντη. Σε όλα αυτά τα εφήμερα που ραγδαία αλλάζουν, σημασία έχει να είσαι αυτός που γεμίζει την ψυχή σου με στιγμές, εμπειρίες, αναμνήσεις. Σε όλα αυτά τα εφήμερα που ραγδαία αλλάζουν και δε θα τα ξαναζήσουμε, σημασία έχει να κάνεις αυτό που δεν έρχεται σε αντίθεση με το είναι σου. Σε όλα αυτά τα εφήμερα που ραγδαία αλλάζουν, σημασία έχει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σου, είναι όμορφο να μοιράζεσαι, και είναι όμορφο να ανεβαίνεις τα σκαλιά των στόχων σου, με ανθρώπους που ειλικρινά επιλέγεις. Μόνο έτσι. Αγαπημένε μου Θωμά σε ευχαριστώ πολύ για όλα κατ΄αρχάς. Χαίρομαι τόσο πολύ γιατί η γνωριμία μας είναι η αρχή πολλών. Οπότε δε θα πω τίποτα περαιτέρω!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου