Take it or leave it

ΠΗΓΗ: Take it or leave it

Αυτό θα είναι ένα πολύ σύντομο κείμενο. Ένα κείμενο το οποίο θα εκφράσει μια βασική μου απορία, όσον αφορά στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Και αυτή η απορία γεννήθηκε κυρίως από τη δική μου συμπεριφορά και δευτερευόντως από τα γύρω ακούσματα μου.

Πάντα παλεύουμε - και κυρίως πάλευα - να "σώσω" καταστάσεις, αλλάζοντας τον άνθρωπο που είχα δίπλα μου. Και δε μιλάω μόνο σε ερωτικό επίπεδο. Μιλάω κυρίως για φιλικό και οικογενειακό. Πάντοτε πίστευα ότι έχω μέσα μου τη δύναμη, με πίεση και επανάληψη να κάνω τον άλλον να... αλλαξοπιστήσει. Να καταφέρω να... του αρέσει η μαρμελάδα φράουλα αντί για βερίκοκο, να τον πιέσω να γίνει πιο εγωιστής ή λιγότερο εγωκεντρικός, να τον κάνω λιγότερο ευέξαπτο, να τον διαμορφώσω όπως εγώ πίστευα ότι θα πρέπει να είναι για να μπορέσουμε να συμβιώσουμε. 

Ξαναδιαβάστε την πρόταση. 

Προσπαθούμε μανιωδώς να διαμορφώσουμε σαν Θεοί τους ανθρώπους που μας περιβάλλουν, με βάση τα δικά μας πρότυπα και ανάγκες. Νομίζουμε ότι είναι πλαστελίνη, εύκαμπτη και άψυχη, έτοιμη να την κάνουμε ό,τι ακριβώς θέλουμε εμείς.

Και αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί μεγαλώνουνε και καταλήγουν να μισούνε τον εαυτό τους. Πως να τον αγαπήσουν όταν όλοι γύρω τους προσπαθούν να ασκήσουν απρεπή επιρροή πάνω στο εγώ τους;

Προσπαθούμε να διορθώσουμε τον εγωκεντρισμό με... εγωκεντρισμό. Άκου εκεί αστείο..

Δε μάθαμε ποτέ να ζούμε γιατί δε μάθαμε ποτέ να αποδεχόμαστε τον άλλον όπως ακριβώς είναι, χωρίς τις μικρές μας αλλαγές πάνω του "για το καλό του". Πιστεύω ακράδαντα πως δε θα μάθουμε και ποτέ να ζούμε. και κυρίως να αγαπάμε. Γιατί αγαπώ δε σημαίνει σε διαμορφώνω όπως εγώ θέλω για να σε αντέχω.

Αγαπώ σημαίνει αλλάζω τον εαυτό μου για να είναι πιο ανοιχτός στην ιδέα ότι εσύ, που είσαι άλλος από μένα, είσαι πράγματι άλλος από μένα και για να πάψω να προσπαθώ να σε κάνω κλώνο μου και υπηρέτη των αναγκών μου. Μαθαίνω να κάνω πίσω για σένα, όχι πολύ πίσω, ένα βήμα πίσω, όπως κι εσύ για μένα.

Και αν δεν μπορώ να συμβιώσω μαζί σου ούτε τότε, θα σου δείξω πάλι την αγάπη μου αφήνοντας σου το χέρι και όχι αλλάζοντας σου ταυτότητα.

Ώρες ώρες σκέφτομαι πόση ασχήμια υπάρχει εκεί έξω και με πόση ασχήμια έχω φερθεί και εγώ η ίδια. Και επειδή κουράστηκα να τα λέω μόνο σε μένα και να προσπαθώ να με αλλάξω για να μπορέσω να απαλλαγώ από την κτητικότητα και τον εγωκεντρισμό μου, αποφάσισα να τα πω και σε εσένα, μήπως καταλάβεις αυτά που με λόγια δε λέγονται.

Μήπως.

Take it or leave it είναι οι άνθρωποι. Και αν κάποιον θες να πλάσεις, εσένα να πλάσεις. Γιατί δεν έχεις το δικαίωμα να προσπαθείς να αλλάξεις κανέναν, άμεσα ή έμμεσα (νευράκια, θυμούς, μούτρα και τέτοιες αηδίες, ψυχολογικούς εκβιασμούς του πεταματού)

Καλή εβδομάδα!