H συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Κατάγομαι από την όμορφη Άρτα ωστόσο γεννήθηκα και μεγάλωσα στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης. Εκεί έζησα και τα πιο όμορφα χρόνια της ανήλικης ζωής μου πριν μετακομίσω οριστικά στην Αθήνα. Σπούδασα φωτογραφία και digital marketing όπου είναι η βασική μου απασχόληση αυτή την περίοδο. Μου αρέσει να περνάω πολύ χρόνο με τον αγαπημένο μου σκυλάκο τον Τέντι και φυσικά με την οικογένεια μου. Σαν χόμπι θα έβαζα την ιπασσία πρώτη ιεραρχικά καθώς ασχολούμαι από 5 χρονών και είναι κάτι που μου αρέσει πολύ και με χαλαρώνει.
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί;
Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;
Μένω στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Αθήνα. Εντούτοις λατρεύω τα ταξίδια και να γνωρίζω καινούργια μέρη και να συλλέγω εικόνες. ΠΙστεύω πως ίσως κάποια στιγμή θα μπορούσα να ζήσω στο εξωτερικό έστω για κάποιους μήνες τον χειμώνα. Γιατί το καλοκαίρι την Ελλάδα μας δεν την αλλάζουμε… Αν όμως έφευγα κάποια στιγμή στο εξωτερικό για καλύτερες συνθήκες εργασίας θα μου έλειπε η οικογένειά μου, οι φίλοι μου και όλα αυτά που αγαπώ να κάνω στην Ελλάδα. Οι βόλτες, το καλό φαγητό και τόσα άλλα μοναδικά πράγματα αυτού του τόπου.
Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο;
Επαγγελματικά – Κοινωνικά.
Όπως συνέβαινε από πολύ παλιά οι μεγαλύτερες γενιές αντιμετωπίζουν με κάποια επιφύλαξη τα νέα παιδιά και το αύριο που πρεσβεύουν. Αυτό δεν είναι απαραίτητα αρνητικό καθώς μεταφέρουν εμπειρίες και βιώματα απαραίτητα για την εξέλιξη και την πρόοδο των νέων ανθρώπων. Θεωρώ ότι στην Ελλάδα του 2020 υπάρχουν ευκαιρίες για τους νέους που μοχθούν και παλεύουν επαγγελματικά και κοινωνικά. Σίγουρα υπάρχουν στρεβλώσεις αλλά επειδή είμαι αισιόδοξη θέλω να πιστεύω πως τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ.
Ναι είμαι πολύ ευαισθητοποιημένη ειδικά όσον αφορά τα κοινωνικά θέματα. Πιο συγκεκριμένα σε ότι έχει να κάνει με την κακοποίηση ζώων, τον σεξισμό που υφίστανται οι γυναίκες, το μπούλινγκ σε μικρά παιδιά και τον ρατσισμό σε μειονότητες και διαφορετικούς ανθρώπους. Για εμένα προσωπικά αυτά τα θέματα αποτελούν κόκκινη γραμμή και προσπαθώ στην καθημερινότητά μου να βάζω το δικό μου λιθαράκι για την εξάλειψή τους.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Δεν θα έλεγα ακριβώς ότι έχω παράπονα από την γενιά μας. Είναι μια γενιά που βίωσε και βιώνει δύσκολες κρίσεις και επιβιώνει. Στέκεται στα πόδια της, δημιουργεί και δείχνει τον δρόμο. Παρόλα αυτά θα ήθελα μεγαλύτερη συμμετοχή της γενιάς μας στα κοινά, στα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα που μας ταλανίζουν. Σαν πολίτες δεν έχουμε μόνο δικαιώματα αλλά και οι υποχρεώσεις. Η βασική μας υποχρέωση είναι να ενημερωνόμαστε, να ψάχνουμε και να φιλτράρουμε ότι πληροφορίες λαμβάνουμε έτσι ώστε να δημιουργήσουμε όλοι μαζί πιο ευνοϊκές συνθήκες για το μέλλον μας.
Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση
που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια;
Εργασιακά, μα και σαν άτομο στην καθημερινότητα
Όπως όλοι έτσι και εγώ περάσαμε δύσκολα χρόνια με την οικονομική κρίση που μέχρι και σήμερα πλήττει την χώρα μας. Οι ευκαιρίες έγιναν πολύ λιγότερες και για μένα και για όλους ενώ αναγκαστήκαμε να αναθεωρήσουμε συνήθειες προηγούμενων ετών. Σταθήκαμε όμως στα πόδια μας και σε αυτό έπαιξε πολύ μεγάλο ρόλο η δεμένη ελληνική οικογένεια. Και αυτό για μένα είναι κάτι που πρέπει να κρατήσουμε για όλες τις δυσκολίες και τα κακοτράχαλα μονοπάτια που θα βρεθούμε.
Πως βίωσες και βιώνεις τον κορονοιο και τα αποτελέσματα του;
Η πανδημία και το lock down ήταν καταστάσεις πρωτόγνωρες σε όλους μας. Τα βλέπαμε μόνο στις ταινίες. Το περάσαμε όμως και αυτό με θετικά –μέχρι στιγμής – αποτελέσματα σαν χώρα. Δείξαμε ότι μπορούμε να κάνουμε πράγματα που δεν έκαναν πολύ πιο ισχυρές και ανεπτυγμένες χώρες. Δείξαμε απαράμιλλη υπευθυνότητα και αυτό πρέπει να είναι οδηγός μας για την συνέχεια. Προσωπικά στην περιόδο της καραντίνας βρήκα χρόνο να ξεκουραστώ, να ασχοληθώ με τον εαυτό μου και να κάνω πράγματα που ο φρενίρης σύχρονος ρυθμός ζωής δε μου επέτρεπε. Μου έλειψε φυσικά η καθημερινότητα, οι φίλοι και τα ταξίδια μου, ωστόσο τώρα σιγά σιγά τα ξαναβρίσκουμε.
Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές…
ποιες ευχές κάνεις;
Υγεία, συντροφικότητα και καλύτερες συνθήκες ζωής για όσους αγαπώ αλλά και για όλο τον κόσμο
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Κάτι φωτεινό.
Το αγαπημένο μου μότο ‘’Αξίζει φίλε να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει’’ αποτυπώνει όλα όσα ελπίζω για το μέλλον. Να παλεύουμε για τα όνειρά μας, να στεκόμαστε δίπλα στους ανθρώπους μας και να αντιμετωπίζουμε την ζωή σαν ένα όμορφο ταξίδι απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή όπως ποθεί ο καθένας
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου