Η ιδεολογία δεν παίζει ρόλο, σημασία έχει ποιος θα βοηθήσει με πράξεις τον Ελληνισμό

Υπογράφουν οι κ.κ.:

Φωτεινή (Φαίη) Κυριακίδου, Φιλόλογος Παν. Ιωαννίνων / Υπεύθυνη Γυναικών Δημ.Τ.Ο. Ν.Δ. Νέας Σμύρνης 
Χαρακίδα Αλεξία, Πολιτικός Επιστήμονας Δ.Π.Θ. / Τομεάρχης Έρευνας και Καινοτομίας Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Αιτωλ/νίας / Υπεύθυνη Επικοινωνίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας Ο.Ν.ΝΕ.Δ. / Δημοσιογράφος
Δήμητρα Κλαούντια Ζόγκα, Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες Α.Π.Θ. / Μεταπτυχιακό στην Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία Α.Π.Θ.
Κωνσταντίνα (Ντίνα) Νταγκίνη, Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. / Στέλεχος ΚΕ.ΑΣ.Μ.
Γρηγόριος (Άκης) Γιαννούλης, Απόφοιτος Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. / Μέλος Δ.Σ. Ο.Ν.ΝΕ.Δ. Φαρσάλων / Στέλεχος ΚΕ.ΑΣ.Μ.
Πασχάλης Ιωαννίδης, Φοιτητής Νομικής Σχολής Α.Π.Θ. / Στέλεχος ΚΕ.ΑΣ.Μ.
και
Μαρκοπουλος Χ. Θωμάς, Επικοινωνιολόγος / Μεταπτυχιακό Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας Παν. Μακεδονίας / Δημοσιογράφος

In God We Trust! Παραδοσιακά ισχύει ίσως -αλλά και μας αρέσει να το λέμε- ότι το δημοκρατικό κόμμα είναι πιο φιλελεύθερο και προοδευτικό ενώ το ρεπουμπλικανικό πιο συντηρητικό και λαϊκό. Σε περασμένο άρθρο η ομάδα μας (OffTheRecordNews) ανέλυσε με πολύ προσοχή και με στερεά επιχειρήματα ότι όλο αυτό δεν ισχύει και τόσο πολύ μάλλον. Τα 2 αυτά τεράστια και παλαιά κόμματα-ρεύματα έχουν εξαιρετικά παρόμοιες θέσεις σε επίπεδο ιδεών και πράξεων. Είναι λάθος να φανατίζεται ο μέσος Ελληνας και να νομίζει ότι είτε ο κος Τραμπ είτε ο κος. Μπάιντεν ειναι ''πατερούληδες'' μιας κάποιας ιδεολογίας. Το πολιτειακό και πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ είναι δομημένο έτσι ώστε να ξεπερνά ιδεολογίες και ''-ισμούς'' (check and balance etc.). Οι Ελληνίδες και οι Ελληνες των ΗΠΑ, μα και εκείνοι που έχουμε συγγενείς στις ΗΠΑ και τέλος γενικά ο ελληνισμός επί της Γης πρέπει να επιλέξει εκλογικά ή πνευματικά εκείνον τον κύριο που θα βοηθήσει κατά το δυνατόν την Πατρίδα μας και την κυρίαρχη θρησκευτική μας άποψη. Ρεαλιστικό και επικερδές αυτό σίγουρα. 

Με την επιλογή της κα. Καμάλα Χάρις ως υποψήφιας αντιπροέδρου, ο Τζο Μπάιντεν έκανε το προτελευταίο βήμα στον δρόμο που οδηγεί προς τις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου. Εάν μάλιστα δεν στραβοπατήσει στο τελευταίο – τις 3 τηλεμαχίες (ή την τηλεμαχία) με τον κο. Ντόναλντ Τραμπ – και δεν μεσολαβήσει κάποια τεράστια κρίση ή ανατροπή που θα αλλάξει το σκηνικό, τότε μπορεί να ελπίζει ότι οι δημοσκοπήσεις θα επιβεβαιωθούν και στις 20 Ιανουαρίου 2021 περίπου θα ορκιστεί ως ο 46ος πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.  Από τη θέση αυτή, ο εξαιρετικά έμπειρος σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και διεθνούς διπλωματίας κο. Μπάιντεν – στην πραγματικότητα, αυτό είναι και ένα από τα μεγάλα του ατού – θα κληθεί να διαχειριστεί μια σειρά ανοιχτά μέτωπα και επικίνδυνες αντιπαραθέσεις. Ανάμεσά τους θα είναι και η κατάσταση χάους η οποία επικρατεί στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, την οποία αναμφίβολα επιτείνει ο αναθεωρητισμός της Τουρκίας του Ταγίπ Ερντογάν. 

Δικαίως, λοιπόν, τόσο στην Άγκυρα όσο και στις πρωτεύουσες των υπόλοιπων άμεσα ενδιαφερόμενων χωρών έχουν αρχίσει να καταστρώνουν τα σχέδιά τους και να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια, προσπαθώντας να δώσουν απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα. Όπως, για παράδειγμα: Ποια θα είναι, άραγε, η στάση του Μπάιντεν απέναντι στην Τουρκία και τον πρόεδρό της; Εάν ο κος. Τραμπ κερδίσει ξανά τις εκλογές, τότε οι σχέσεις ανάμεσα σε Τουρκία και ΗΠΑ θα παραμείνουν σε μεγάλο βαθμό αμετάβλητες. Στην περίπτωση που επικρατήσει ο Μπάιντεν, τότε πράγματι η διμερής σχέση θα εξακολουθήσει να μην είναι εύκολη, ενώ στα υπάρχοντα προβλήματα θα προστεθούν και ορισμένα νέα. Όμως, οι σχέσεις δεν πρόκειται να διαραγούν πλήρως...

Καθώς οι εκλογές για την αμερικανική προεδρία πλησιάζουν Ρεπουμπλικάνοι κι Δημοκρατικοί ετοιμάζονται να παίξουν όλα τα χαρτιά τους με μόνο στόχο τη νίκη του υποψηφίου τους, Ντόναλντ Τραμπ και Τζο Μπάιντεν αντίστοιχα. Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την πολιτική αναμέτρηση, όπως και σε κάθε προηγούμενη, θα παίξει το ποιος θα κερδίσει με το πρόγραμμά του περισσότερες ομάδες ψηφοφόρων. Έτσι βλέπουμε άλλες campaigns να στοχεύουν στην προσέλκυση των ''αφροαμερικανών'', των ''ισπανόφωνων'' κλπ, σε αντίθεση με άλλες που απευθύνονται στη μεγαλύτερη εκλογική ομάδα τους ''λευκούς''.  Παράλληλα οι υποψήφιοι προσπαθούν να εξασφαλίσουν την επίσημη ή και την ανεπίσημη στήριξη των διαφόρων λόμπυ, όπως το Ισραηλινό ή το Ελληνικό, που θα μεταφραστεί σε ψήφους στην κάλπη. 

Σε αυτή την εκλογική κούρσα όμως ποια θα πρέπει είναι η στάση των Ελλήνων ομογενών που έχουν δικαίωμα ψήφου στις αμερικανικές εκλογές, ώστε να εξασφαλιστεί ότι ο υποψήφιος που θα εκλεγεί θα μεριμνήσει ο αμερικανικός παράγοντας να διασφαλίσει τα συμφέροντα της Ελλάδος; Οι Έλληνες των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, μπορεί να μην είναι πληθυσμιακά ένα από τα μεγαλύτερα γκρουπ ψηφοφόρων, ωστόσο δεν παύει μα αποτελεί ένα σημαντικό κομμάτι του εκλογικού σώματος. Παράλληλα είναι αναγκαίο να ληφθεί υπόψη ότι αρκετοί ομογενείς είναι εύρωστοι οικονομικά και μπορούν να συμβάλουν αποφασιστικά μέσω τις οικονομικής ενίσχυσης στην επικράτηση του ενός ή του άλλου υποψηφίου. Μια ερευνα της Πρεσβειας της Ελλαδος στις ΗΠΑ δηλώνει ότι κάθε 1 ομογενής Ελληνας δίνει δουλειά σε 8 άλλους ομογενείς ή γενικά Αμερικανούς πολίτες. 

Από αυτή την εξίσωση δεν μπορεί να παραλείψει κάνεις και τη σημασία της ορθοδόξου Αρχιεπισκοπής Αμερικής. Πιο συγκεκριμένα η Αρχιεπισκοπή περιλαμβάνει 540 ενορίες, 800 ιερείς και περί τους 440.000 έως 2.000.000 πιστούς, ανάλογα με την πηγή και τη μέθοδο καταμέτρησης που χρησιμοποιείται. Τα περισσότερα μέλη είναι συγκεντρωμένα στις Βορειοανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Πολιτείες με τα υψηλότερα ποσοστά πιστών είναι η Μασαχουσέτη, το Νιου Χάμσαϊρ, το Ρόουντ Άιλαντ και η Νέα Υόρκη. Ωστόσο, μεγάλος αριθμός μελών υπάρχει επίσης στη Φλόριντα και την Καλιφόρνια.  Συνεπώς η στήριξη του Έλληνα Αρχιεπισκόπου Αμερικής, έστω κι αν αυτή είναι έμμεση , προς ένα υποψήφιο μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην επικράτηση του υποψηφίου στις ανωτέρω Πολιτείες. 

Με βάση τα ανωτέρω στοιχεία , είναι εύκολο να γίνει κατανοητό ότι η ελληνική ομογένεια μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην εκλογή του επόμενου προέδρου της ηγέτιδος δύναμης του ελεύθερου κόσμου. Ωστόσο η ομογενείς πρέπει να λειτουργήσουν συντονισμένα. Να στηρίξουν δηλαδή όλοι τον υποψήφιο , του οποίου το πρόγραμμα θα συμβαδίζει περισσότερο με τις ελληνικές θέσεις και συμφέροντα. Εκείνον που θα στηρίξει με πράξεις τον οικουμενικό ελληνισμό και τον παγκόσμιο χριστιανισμό. Άμεσα και έμμεσα την Ελλάδα και φυσικά την Κύπρο. Δεν πρέπει να παραλειφθεί ότι οι Έλληνες ομογενείς πάντοτε ήταν το μεγάλο όπλο της χώρας. Αυτοί ήταν που συνέβαλαν τα μέγιστα στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας με το συνάλλαγμα που έστελναν στις οικογένειες και τους συγγενείς τους πίσω στην πατρίδα το 19ο και τον 20ο αιώνα. Σήμερα, εν μέσω των κρίσιμων καταστάσεων εξαιτίας της εύρυθμης κατάστασης που επικρατεί που επικρατεί στην Ανατολική Μεσόγειο, μπορούν να αποτελέσουν ένα μοχλό πίεσης προς την αμερικανική κυβέρνηση με στόχο την προώθηση των συμφερόντων της μητέρας πατρίδας.

Η Ελλάδα επιθυμεί οι ΗΠΑ να είναι σύμμαχος και αρωγός της στα φλέγοντα ζητήματα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Μέχρι στιγμής οι ΗΠΑ με ηγέτη τους τον κο. Ντ. Τράμπ -και προ των αμερικανικών εκλογών- δεν έχουν ταχθεί ξεκάθαρα υπέρ της Ελλάδος.  Ωστόσο, σε διπλωματικό και πολιτικό επίπεδο αναγνωρίζουν ξεκάθαρα το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδος να υπερασπισθεί τα χερσαία και θαλάσσια σύνορα της όσον αφορά τις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Επίσης, οι ΗΠΑ τη δεδομένη στιγμή ενδιαφέρονται για την εξομάλυνση και τον κατευνασμό των εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο θεωρώντας σημαντικά μέλη για το ΝΑΤΟ τόσο την Τουρκία όσο και την Ελλάδα στην Ανατολ. Μεσόγειο καθώς και τη Γαλλία η οποίο τάσσεται ανοιχτά υπέρ της Ελλάδος.  Ο Ντ. Τραμπ σε πρόσφατες δηλώσεις του εξήρε τον ρόλο της Ελλάδας ως σταθεροποιητικό παράγοντα στην Ανατολ. Μεσόγειο. Συνεπώς, η Ελλάδα αποζητάει τώρα και μετέπειτα από τις Αμερικανικές εκλογές μια ΗΠΑ ξεκάθαρη ως προς την προάσπιση της Ευρώπης, της Ελλάδας, σε ζητήματα με τις τρίτες χώρες καθώς και με το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα.


Η Ελλάδα διαθέτει ισχυρές σχέσεις με της ΗΠΑ λόγω της ελληνικής ομογένειας η οποία αποτελεί μια πολυπληθή και ακμάζουσα μειονότητα στις ΗΠΑ. Έτσι, βασικός στόχος της Ελλάδας είναι η διασφάλιση των πολιτισμικών της στοιχείων εντός και εκτός των συνόρων της. Κύριο μέλημα της είναι η προάσπισης της Ορθόδοξης κληρονομιάς και εν γένει της Ορθοδοξίας-Χριστιανισμού.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί. Οι ΗΠΑ εξέφρασαν τις ανησυχίες τους και τη δυσαρέσκεια τους, όμως τα λόγια απομακρύνονται από τις πράξεις ορισμένες φορές. Οι εταίροι της Ελλάδος πρέπει να έχουν τον ίδιο παλμό για ζητήματα που σχετίζονται με ανθρώπινα δικαιώματα, θρησκευτικά καθώς και με αξίες διαχρονικές που δεν μπορούν να εξαλείφονται από άφρονες πρόσκερες αποφάσεις.  

Μολονότι σε γενικές γραμμές η εξωτερική πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών παραμένει στα βασικά σημεία και θέσεις της σταθερή ανεξαρτήτως κυβερνήσεων, αδιαμφισβήτητο είναι πως η έκβαση των εκλογών και το σχέδιο για την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος Πρόεδρος θα επηρεάσει τις εξελίξεις και στην περιοχή μας. Οι επερχόμενες εκλογές θα είναι σίγουρα αμφίρροπες. Από τη μια ο νυν Πρόεδρος , παρόλο που έχει δεχθεί οξεία κριτική τόσο για εσωτερικά ζητήματα, όπως η πλημμελής διαχείριση της πανδημίας ή η αδρανής και απαθής στάση του απέναντι στις διαμαρτυρίες του ''B.L.M.'', όσο και για θέματα εξωτερικής πολιτικής (η ακύρωση της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν ή οι «περίεργες» σχέσεις του με το καθεστώς Ερντογάν και τον Τούρκο Πρόεδρο), εξακολουθεί να διαθέτει αξιόλογο λαϊκό έρεισμα. Λόγω, ακριβώς, της βελτίωσης της αμερικανικής οικονομίας και των μαζικών επαναπατρισμών αμερικανικών δυνάμεων από τη Μέση Ανατολή, ο μέσος Αμερικανός πολίτης φαίνεται πως έχει ακόμη λόγους να ψηφίσει το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα στις επερχόμενες εκλογές. 

Από την άλλη δεν είναι λίγοι αυτοί που διψούν για πολιτική αλλαγή, τόσο εξαιτίας του χαρακτήρα της διακυβέρνησης Τραμπ, όσο και εξαιτίας της πάγιας βούλησης του αμερικανικού εκλογικού σώματος για επίλυση κοινωνικών και άλλων ζητημάτων που χρονίζουν. Πολλοί είναι αυτοί που βλέπουν την αλλαγή αυτή στο πρόσωπο του Joe Biden, πράγμα που επιβεβαιώνεται και από τις δημοσκοπήσεις, προσδοκώντας από αυτόν την επίλυση των προβλημάτων που η διακυβέρνηση Τραμπ δεν πέτυχε ,ενώ άλλοι κριτικάρουν τόσο τον ίδιον για τον ιδιαίτερα αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του, όσο και το Δημοκρατικό Κόμμα συλλήβδην για τους άστοχους χειρισμούς των προηγούμενων ετών και ιδίως της διακυβέρνησης Ομπάμα. Εν πάση περιπτώσει αυτό που θα ευνοήσει την δικιά μας Πατρίδα, αλλά και το Χριστιανικό στοιχείο της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής εν γένει, θα είναι μια ισχυρή αμερικανική παρουσία στο Πολιτικό Ισλάμ και στην καινούρια Νέο-Οθωμανική του έκφανση. Η ανοχή τόσο του αμερικανικού, όσο και του Νατοϊκού παράγοντα στις εκτροπές τις Τουρκίας πρέπει να τελειώσει, διότι αυτή η συμπεριφορά (και η πολιτική των ίσων αποστάσεων που την υποθάλπει) φθείρει τη Συμμαχία, τα αμερικανικά και τα ελληνικά συμφέροντα.

Διαπιστώνει κανείς δε πως οι θέσεις του Μπάιντεν δεν είναι διόλου ενθαρρυντικές για την Άγκυρα. Ανάμεσα στα άλλα, έχει ταχθεί εναντίον της συνέχισης της αποθήκευσης πυρηνικών όπλων στη βάση του Ιντσιρλίκ, έχει επικρίνει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της Τουρκίας στη Συρία και ισχυρίζεται πως οι Κούρδοι της περιοχής έχουν προδοθεί, έχει κάνει αρνητικά σχόλια όσον αφορά στις επιδόσεις της Τουρκίας στα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελευθερία των ΜΜΕ, απαιτεί κυρώσεις στην περίπτωση που δεν αποσυρθούν οι ρωσικοί S-400 από το τουρκικό έδαφος, έχει αντιταχθεί στη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, έχει δεσμευτεί πως θα αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Αρμενίων, ενώ τηρεί σιγή ιχθύος όσον αφορά την έκδοση του ιμάμη Φετουλάχ Γκιουλέν στην Τουρκία. Από την άλλη πρόσφατα ο κος Ντ. Τραμπ προσέθεσε στην κυβέρνηση του έναν νεαρό πολιτικό, Ελληνα Ομογενή και μάλιστα στην θέση του Υφυπουργού Άμυνας των ΗΠΑ. Τον κύριο Μιχαήλ Κράτσιο. 

Η γενική αίσθηση που επικρατεί, πάντως, μοιάζει να οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Μπάιντεν, ως πρόεδρος, δεν θα είναι τόσο φιλικά διακείμενος προς την Τουρκία και θα εμφανιστεί σαφώς λιγότερο ανεκτικός απέναντι στα «τερτίπια» του Ερντογάν. Μια τέτοια εκτίμηση, όμως, εκτός από πρόωρη είναι και παρακινδυνευμένη, ειδικά εάν κάποιοι αποφασίσουν να κάνουν τα μελλοντικά τους σχέδια ποντάροντας από τώρα στη στήριξη του Μπάιντεν.  Πολυ απλά διότι, ανεξαρτήτως του ποιος θα καταλήξει να βρεθεί στον Λευκό Οίκο, είναι γνωστό ότι ακόμη και εκείνοι οι πρόεδροι που στο παρελθόν είχαν αρνητικές απόψεις για την Τουρκία άμβλυναν τις θέσεις τους από τη στιγμή που εξελέγησαν. Οι ΗΠΑ δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν την Τουρκία στην περιοχή. Γι' αυτό, άλλωστε, στην Ουάσινγκτον σε κάθε κόμμα και κυβέρνηση, υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα αυτοί που θα παίζουν τον ρόλο του «καλού και του κακού μπάτσου», υπηρετώντας όμως την ίδια βασική στρατηγική της Αμερικής. Σημασία λοιπόν έχει, η ελληνική κυβέρνηση, η ελληνική διπλωματία και ο κραταιός Ελληνισμός των ΗΠΑ να επιλέξουν την κατάλληλη στιγμή και με πολύ προσοχή ποιον θα στηρίξουν. Φαίνεται ότι εκείνοι, Τραμπ - Μπάιντεν, πήραν τις αποφάσεις τους... May The God bless USA, ladies and gentlemen!