Ο Πολιτισμός στην εποχή της κρίσης (Β' μέρος)

Με τον Αντιδήμαρχο Πολιτισμού και Τουρισμού Δήμου Κιλκίς, κο. Θεμιστοκλή Κοσμίδη

Παρακολουθώντας τις εξελίξεις της τελευταίες ημέρες διαπιστώσαμε όλοι ότι η κρίση του κορωνοϊού δεν έχει τελειώσει ακόμα και ο ιός είναι δυστυχώς ακόμη παρών. Παράλληλα όμως έγινε αντιληπτό ότι η κρίση γεννά -πολιτιστικές- ευκαιρίες. Η προσπάθεια του Εθνικού Θεάτρου και του Φεστιβάλ Αθηνών-Επιδαύρου να μεταδοθεί ζωντανά η παράσταση "ΠΕΡΣΕΣ" προξένησε το ενδιαφέρον μεγάλων ειδησεογραφικών οργανισμών όπως ο Economist και οι Financial Times. Έτσι το αρχαίο δράμα μεταδίδει τα μηνύματα του σε πολύ περισσότερο κόσμο προσαρμοζόμενο στις επιταγές των αναγκών του παρόντος. Η Ελλάδα πρωτοπορεί και σε δείχνει τι μπορεί να κάνει σε ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ επίπεδο. Σε επίπεδο τοπικό και συγκεκριμένα στον Δήμο Κιλκίς τι μπορεί να γίνει; Η Δημοτική Αρχή επί διοίκησης Κυριακίδη έχει δείξει ότι μπορεί να προσαρμοστεί στις δύσκολες συνθήκες που διανύουμε και ότι μπορεί να πάρει σημαντικές πρωτοβουλίες. Μία από αυτές τις πρωτοβουλίες ήταν η έναρξη της δράσης του δημοτικού περιφερειακού κινηματογράφου, μία δράση που θα φέρει την έβδομη τέχνη σε όλες τις γωνίες του Δήμου. 

Από την δράση του Δημοτικού Περιφερειακού Κινηματογράφου (Τέρπυλλος Κιλκίς)



Μήπως αυτή η σημαντική δράση θα μπορούσε ενδεχομένως να εμπλουτιστεί με ζωντανή αναμετάδοση των πολιτιστικών δρωμένων από τα ψηφιακά μέσα του δήμου για άτομα που δεν έχουν για παράδειγμα δυνατότητα μετακίνησης. Από μία πρόσφατη συζήτηση που είχα με έναν ικανό Αντιδήμαρχο του Δήμου Κιλκίς, κρατάω μία κουβέντα του: "Μπάμπη ο πολιτισμός χρειάζεται ομαδική δουλειά". Αυτό είναι μία σημαντική παράμετρος στα πολιτιστικά δρώμενα είτε αυτό αφορά ένα Δήμο, την Περιφέρεια ή ένα Πολιτιστικό σύλλογο. Αν δεν υπάρχει ομαδικό πνεύμα και συνεργασία τότε όσο καλή και να είναι μία ιδέα και ένα project είναι αδύνατο να πετύχει. Ίσως ένα τέτοιο ενδεχόμενο πρόβλημα να είναι μεγαλύτερο από οποιαδήποτε οικονομική δυσκολία. Έχει αποδειχτεί ότι αρμονική και ομαδική συνεργασία υπάρχει. Ο τόπος μας, το Κιλκίς μας όμως, χρειάζεται ακόμη περισσότερα. Χρειάζεται δράσεις που θα τον αναδείξουν σε τουριστικό προορισμό, πρώτη και όχι δεύτερη και τρίτη επιλογή, να αντιμετωπίζεται ισότιμα και όχι σαν ένας φτωχός συγγενής. Το αξίζει ο τόπος μας, το αξίζουν οι άνθρωποι του!