Το τελευταίο διάστημα έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου μετά την καταγγελία της χρυσής ολυμπιονίκη Σοφίας Μπεκατώρου για σεξουαλική παρενόχληση και βιασμό. Η μια καταγγελία διαδέχεται την άλλη κυρίως από άτομα του θεάτρου για άτομα του ίδιου χώρου κ εργασιακού περιβάλλοντος αλλά είναι γνωστό πως δεν είναι μόνο αυτός ο χώρος που υποφέρει από τέτοιες καταστάσεις! Το κακό σε όλο αυτό είναι πως αυτές οι καταγγελίες άργησαν πολύ να γίνουν ώστε πολλά από αυτά τα αδικήματα να έχουν πλέον παραγραφεί! Κάπου εδώ πολύς κόσμος αναρωτιέται γιατί οι καταγγελίες γίνονται τώρα που είναι πια αργά και όχι τότε που συνέβησαν? Δεν υπάρχει ένας λόγος αλλά τρείς! Ο πρώτος έχει να κάνει με το ποιος είναι ποιος… τι εννοώ? Αν ερχόταν μια καταγγελία από μια νεαρή ηθοποιό εις βάρος ενός καταξιωμένου ηθοποιού με πολύ καλό όνομα ποιόν θα πιστεύατε?
Είναι σίγουρο πως το 90% θα έλεγε του κουνήθηκε για να πάρει το ρόλο και επειδή δεν τον πήρε τον κατηγορεί ενώ τώρα που είναι και τα θύματα γνωστοί ηθοποιοί ο κόσμος τους πιστεύει πιο εύκολα γιατί τώρα δεν έχουν κάτι να κερδίσουν για να πει κάποιος πως έχουν λόγο που το έκαναν. Ο δεύτερος λόγος είναι η κατακραυγή! Η κοινωνία μας τώρα είναι έτοιμη να δεχθεί τέτοιες κατηγορίες πριν μερικά χρόνια δεν ήταν. Πριν μερικά χρόνια όλοι θα έπεφταν από τα σύννεφα και θα πάθαιναν κυριολεκτικά σοκ! Ο τρίτος λόγος έχει να κάνει με τις φοβίες που έχει ο κάθε άνθρωπος στο να μιλήσει, με τις πιέσεις που μπορεί να δέχεται να μην το κάνει και με τις αποδείξεις που δεν έχει. Όταν είναι ο λόγος του θύματος κόντρα στο λόγο του θύτη συνήθως δεν βγάζεις άκρη συν του ότι μπορεί ο θύτης να σε έχει φοβίσει ώστε να φοβάσαι να πας μόνος σου… όταν όμως μαζεύονται πολλά θύματα του ίδιου θύτη τότε είναι πολύ πιο εύκολο να γίνει η καταγγελία!
Μέσα σ’ όλα αυτά κατά το ρητό που λέει πλακώσανε και οι γύφτοι… έχουμε και τους πολιτικά ανάπηρους που προσπαθούν να επωφεληθούν με τη δυστυχία των θυμάτων! Και εδώ ερχόμαστε στην περίπτωση του γνωστού σκηνοθέτη- διευθυντή του Εθνικού θεάτρου που κατηγορείται για βιασμούς ανηλίκων! Ξεκίνησε το ξεκατίνιασμα της αντιπολίτευσης, που δεν της βγαίνουν τα κουκιά στις ψήφους, και παίζοντας το παιχνίδι της ηθικολογίας ζητάει από την κυβέρνηση να παραιτηθεί γιατί εκείνη είχε διορίσει το συγκεκριμένο άτομο! Εγώ θα σας κάνω μερικές ερωτήσεις πολύ απλές και θα απαντήσετε μόνοι σας στο αν η αντιπολίτευση έχει δίκιο ή άδικο που ζητάει εκλογές. Ανάμεσα στον κύκλο των φίλων σας ξέρετε τι κάνουν όλοι στο κρεβάτι τους? Και αν απαντήσετε ναι πόσο σίγουροι είσαστε? Φίλους, αν θέλατε να τους βοηθήσετε με το να τους δώσετε δουλειά πχ, έχετε πάνω από έναν ή μόνο έναν? Και μια τελευταία ερώτηση αν ήσασταν εσείς πρωθυπουργοί αποδειγμένα έξυπνοι και πονηροί με φιλοδοξία να βγείτε πάλι, θα διορίζατε κάποιον, έστω φίλο σας, που θα ξέρατε ότι κουβαλάει πολύ άσχημες αμαρτίες, οι οποίες αν έβγαιναν προς τα έξω θα γινόταν μεγάλος χαμός δεδομένου κιόλας πως τα πολιτικά πρόσωπα τα ξεσκονίζουν από το ψάξιμο, ή θα βάζατε κάποιον άλλο φίλο σας για να είχατε το κεφάλι σας ήσυχο?
Οι πιο πονηροί θα σου πουν μα αφού υπήρχαν φήμες… αν ήταν να κάναμε δουλειά με τις φήμες και επειδή υπάρχει πολύ ζήλεια στον κόσμο τα λάθη που θα κάναμε θα ήταν ολέθρια! Πόσες φορές δεν έχετε δει κάποιον που τον είχαν για άγιο άνθρωπο να έχει φτάσει να κάνει μέχρι και φόνο? Πόσες φορές δεν έχετε ακούσει να λένε τα χειρότερα για κάποιον και να αποδεικνύεται πως ήταν το καλύτερο παιδί? Είναι το λιγότερο αστείο να κρίνεις έναν άνθρωπο από τις φήμες εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις. Αν κρινόταν η ζωή μας από τις φήμες θα μας είχαν όλους στείλει στα δικαστήρια για κάτι και θα μπαίναμε φυλακή… και επειδή θα βγουν κάποιοι να πουν: σοβαρή κυβέρνηση έχουμε που δεν κατάλαβε τι παίζει… χωρίς να είχε μιλήσει κάποιο θύμα δεν μπορούσε να κάνει τίποτα γιατί το δικαίωμα της αθωότητας, ειδικά πριν μιλήσει κάποιος, το έχουν όλοι… Τώρα που οι αθλιότητες βγήκαν στο φώς και είναι γεγονός οι κατηγορίες, θα δούμε τι θα κάνει η κυβέρνηση με την ελπίδα να κατηγορηθεί ο ένοχος και να μη βγει λάδι επιστρέφοντας στη δουλειά του όπως η συγγενής πρώην υπουργού που έφαγε το κοριτσάκι στο χειρουργείο, βγήκε λάδι και επέστρεψε στην καθημερινότητά της ελέω του συγγενή υπουργού!!! Τα συμπεράσματα δικά σας τα δικά μου δύο: Το πρώτο? είναι αισχρό να πατάμε στις δυστυχίες των ανθρώπων για να πετύχουμε τα δικά μας σχέδια και το δεύτερο? στο σπίτι του κρεμασμένου δε μιλάνε για σχοινί!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου