The ReMARKables: H Εβελίνα Δάφνη, Δικηγόρος και Υπεύθυνη Τομέα Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας στη Β3 Νομαρχιακή οργάνωση Βορείου τομέα Αθηνών, μιλά στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά και το OfftRN

The ReMARKables: H Εβελίνα (Ευαγγελία) Δάφνη, Ασκούμενη Δικηγόρος Δ.Σ.Αθηνών, Απόφοιτη Ε.Κ.Π.Α. και Υπεύθυνη Τομέα Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας στη Β3 Νομαρχιακή οργάνωση Βορείου Τομέα Αθηνών, μιλά στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά και το OfftRN

THE REMARKABLES... ανήμερα της Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου και Κοινωνικής Εργασίας 2021. Η 54η συνέντευξη στην νέα μας αυτή στήλη. Καλεσμένη μας μια νεράιδα με σπαθί και ασπίδα! Πολυπράγμων και δραστήρια. Εργατική και μαχήτρια. Κυρία και κορίτσι μαζί. Μου κάνει την τιμή και που μου μιλάει... Μια μικρή-μικρή μοντέρνα όχι ''Σταχτοπούτα'', μα ''Οδυσσέας''... (H συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά)

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή Εβελίνα: 

Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, πολιτική ενασχόληση, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.

Καλησπέρα Θωμά, χαίρομαι πολύ που κάνουμε μαζί αυτή την συζήτηση και σ’ευχαριστώ θερμά για την πρόσκληση. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Γυμνό Ευβοίας, ένα χωριό του Δήμου Ερέτριας, το οποίο βρίσκεται 1,5 ώρα μακριά από την πρωτεύουσα. Μετακόμισα στην Αθήνα, στα 18 μου χρόνια, προκειμένου να σπουδάσω στο τμήμα της Νομικής σχολής του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά το πέρας των σπουδών μου επέλεξα να μείνω και να εργαστώ στην Αθήνα, ως ασκούμενη Δικηγόρος, επισκέπτομαι ωστόσο συχνά την Εύβοια, καθώς εκεί βρίσκονται η οικογένεια μου και αρκετοί φίλοι μου. Σήμερα, είμαι 25 ετών και σε λίγους μήνες ολοκληρώνω την πρακτική μου άσκηση.

Από μικρή θυμάμαι, πως ήμουν ευαισθητοποιημένη γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, ενημερωνόμουν, συζητούσα με τους καθηγητές μου, την οικογένεια μου και προσπαθούσα να σχηματίσω μια όσον τον δυνατόν πληρέστερη και αντικειμενική εικόνα για τα ζητήματα της επικαιρότητας αλλά και για πάγια κοινωνικά προβλήματα. Η Νομική, αργότερα, ήταν για μένα ένα πολύτιμο εργαλείο που με βοηθούσε να κατανοήσω γεγονότα και καταστάσεις εμβαθύνοντας πολύ περισσότερο σε αυτά. Παρότι πάντοτε ήθελα να ενημερώνομαι και να σχηματίζω τη δική μου άποψη, δεν συνήθιζα να την εκφράζω δημόσια παρά μόνο σε φιλικές συζητήσεις. Δεν υπήρξα ενεργή σε κομματικές παρατάξεις στο Πανεπιστήμιο. Προτιμούσα να ακούω, να μαθαίνω, να αμφιβάλλω κριτικά μέχρι να καταλάβω ποιες είναι οι ιδέες στις οποίες πιστεύω και γιατί. Μια γόνιμη διαδικασία προσωπικής αναζήτησης που δεν σταματά εδώ αλλά συνεχίζεται και θα συνεχίσει αδιάκοπα, για πλείστα θέματα. Η εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Προεδρία της Νέας Δημοκρατία, οι φρέσκιες ιδέες και ο αέρας ανανέωσης που έφερε αγγίζοντας ένα μεγάλο κομμάτι του κέντρου και αποτινάσσοντας παρωχημένες απόψεις του χθες, ήταν ο λόγος που σκέφτηκα να ασχοληθώ πιο ενεργά με τα πολιτικά δρώμενα λαμβάνοντας μέρος στο μεγάλο συνέδριο επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, το 2016. Έκτοτε, είχα την χαρά να γνωρίσω πολλά αξιόλογα και δραστήρια άτομα της γενιάς μου, με τα οποία συνεργάστηκα πραγματοποιώντας εθελοντικές δράσεις και καταθέτοντας ολοκληρωμένες προτάσεις προς αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων σε ζητήματα παιδείας, δικαιοσύνης και όχι μόνο. 

Όλα αυτά συνέβαλαν στο να δεχθώ φέτος, την τιμητική πρόταση να αναλάβω πλέον ως τομεάρχης Παιδείας, τον τομέας Παιδείας της Νέας Δημοκρατίας στη Β3 Νομαρχιακή οργάνωση Βορείου τομέα Αθηνών. Πρόκειται για μια από τις μεγαλύτερες και ιστορικότερες τοπικές οργανώσεις, ωστόσο ο λόγος που αποδέχθηκα αυτή την πρόταση, πέρα από την προσωπική ενασχόληση και το ενδιαφέρον για τα σημαντικά ζητήματα της Παιδείας, ήταν η ίδια η οργάνωση και οι άνθρωποι που την απαρτίζουν. Είναι ίσως από τις ελάχιστες φορές που βλέπω τόσους νέους, χαρισματικούς και εργατικούς ανθρώπους με ιδέες και αξίες να πλαισιώνουν μια πολιτική οργάνωση και να ασχολούνται ενεργά και να προσφέρουν με κάθε μέσο. Δεν υπάρχουν απλά για τον τίτλο και αυτό είναι έκδηλο μέσα από τις συνεχείς και πολυάριθμες δράσεις της νομαρχιακής.

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; 

Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; 

Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Είναι ένα ερώτημα που παραμένει μετέωρο μέσα μου. Αγαπώ πολύ την Ελλάδα, υπάρχουν τόσα πολλά που σκέφτομαι πως δεν θα μπορούσα να αποχωριστώ φεύγοντας από την χώρα μου, κυρίως την οικογένεια μου και τους φίλους μου. Θα ήθελα ωστόσο, να περάσω ένα διάστημα της ζωής μου στο εξωτερικό, για το λόγο αυτό σκέφτομαι αρκετά την ιδέα ενός μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών, σε κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού. Θεωρώ πως είναι μια πρωτόγνωρη και ενδιαφέρουσα εμπειρία, που σου ανοίγει νέους ορίζοντες. Με αυτόν τον τρόπο, έχεις την ευκαιρία να γνωρίσεις ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, να ενταχθείς στις εκεί κοινωνίες και να αναπτύξεις δεσμούς μαζί τους, φιλίας, συνεργασίας ή και απλής έστω κοινωνικής συναναστροφής. Θα ήθελα να ζήσω αυτή την εμπειρία, βέβαια, υπό έναν όρο, ότι δεν θα αποχωριστώ ποτέ το μοναδικό ελληνικό καλοκαίρι. Ο άφθονος ήλιος, όλες τις εποχές του χρόνου, και το απέραντο γαλάζιο της Ελλάδας είναι δύο στοιχεία της χώρας μας, που είναι απίθανο να μη σου λείψουν. 

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; 

Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Θεωρώ πως ναι. Σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι παραμένουν προσκολλημένοι σε παρωχημένες ιδέες, πιστεύω ωστόσο, πως μεγάλο μέρος της ηλικιακής αυτής ομάδας ανθρώπων, αντιλαμβάνεται την ανανέωση ως αναγκαία και μάχεται μαζί μας για αυτήν. Προσπαθώ να μην χαρακτηρίζω ποτέ αυθαίρετα και γενικευμένα ένα κοινωνικό σύνολο. Η άποψη μου είναι πως πάντα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις, εν προκειμένω γηραιότεροι αλλά και σοφότεροι που μας αφουγκράζονται και μας βοηθούν.  

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας;

Τι σε ενοχλεί; 

Ανήκω σε μια γενιά η οποία μεγάλωσε και μεγαλώνει μέσα σε μια παρατεταμένη, οικονομική και κοινωνική κρίση. Είναι αναμφισβήτητα μια δύσκολη συγκυρία που μας έχει απογοητεύσει αλλά ταυτόχρονα μας έχει ωριμάσει αρκετά. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε το παρελθόν, μπορούμε όμως να ενεργήσουμε στο παρόν, προκειμένου να καθορίσουμε σημαντικά το μέλλον. Αυτό που θα ήθελα να αλλάξουμε ως γενιά είναι, να γίνουμε περισσότερο δραστήριοι και λιγότερο ευθυνόφοβοι. Είναι εύκολο να κατηγορούμε άλλες γενιές αλλά και παλαιότερες κυβερνήσεις για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε στο παρόν. Πιο χρήσιμο, όμως, κατά την γνώμη μου είναι να μελετάμε την ιστορία μας, να διδασκόμαστε από αυτή, να ενημερωνόμαστε με πληρότητα για τα τεκταινόμενα και να συμμετέχουμε ενεργά στα κοινωνικά δρώμενα. Με τον ουσιαστικό διάλογο, χωρίς κομματικές παρωπίδες, χωρίς ραθυμία, με σεβασμό και ευγένεια, πιστεύω πως είναι δυνατόν να επιτευχθεί αλλαγή προς το καλύτερο.

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Η πανδημία ήταν ένας κεραυνός εν αιθρία για όλους μας. Ήρθε, και με ένα μαγικό ραβδί, νιώθω πως σταμάτησε το χρόνο. Η ζωή μας είναι πολύ διαφορετική πια, απουσιάζουν από αυτήν τα πιο απλά, καθημερινά αλλά ταυτόχρονα σημαντικά πράγματα όπως μια αγκαλιά, μια συνάντηση με φίλους, μια εκδρομή. Μου λείπει πολύ αυτή η ξεγνοιασιά και η απλότητα των πραγμάτων, τουλάχιστον όπως κάποτε τη θεωρούσαμε. Παραμένω όμως αισιόδοξη και εύχομαι να επιστρέψουμε σύντομα, σε μια κανονική καθημερινότητα, όλοι υγιείς.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… 

ποιες ευχές κάνεις;

...Μμμμ, τρεις ευχές! θα έλεγα πως εύχομαι 1. Να τελειώσει η πανδημία 2. Να σταματήσει η περιβαλλοντική καταστροφή  3. Να υπάρξει η τέλεια κοινωνία!

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 

Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 

Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. 

Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Μια θετική και ελπιδοφόρα σκέψη μου είναι πως σύντομα η πανδημία θα τελειώσει, θα αποχωριστούμε τις μάσκες και θα φορέσουμε τα πιο φωτεινά μας χαμόγελα. Υπάρχουν δύο φράσεις που με παρακινούν να δουλέψω σκληρά με τον εαυτό μου και να στοχοθετώ συνεχώς. Και οι δύο φράσεις είναι του  συγγραφέα Λέων Τολστόι: 

“Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός του εαυτός και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του. Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος. Και όσο ο παρονομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.”

‘Να έχεις ένα στόχο για όλη σου την ζωή, ένα στόχο για ένα μέρος της ζωής σου και ένα στόχο για κάθε χρόνο.  Ένα στόχο για κάθε μήνα, ένα στόχο για κάθε εβδομάδα, ένα στόχο για κάθε μέρα, ένα στόχο για κάθε ώρα, για κάθε λεπτό. Και να θυσιάζεις το μικρότερο στόχο για το μεγαλύτερο.”