The ReMARKables: H Ιωάννα Τρίγκα, δημοσιογράφος - ρεπόρτερ, μιλά στο OfftRN και τον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά

The ReMARKables: H Ιωάννα Τρίγκα, δημοσιογράφος - ρεπόρτερ, μιλά στο OfftRN και τον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά 

THE REMARKBLES... φθάσαμε με το καλό τις 64 συνεντεύξεις στην στήλη μας. Σήμερα φιλοξενούμε ένα πολύ νέο, εργατικό και δραστήριο άτομο. Γεμάτο χυμούς, όνειρα και νιάτα. Την δημοσιογράφο και ρεπόρτερ, νεαρά κυρία, Ιωάννα Τρίγκα! 

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: 

Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.

Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Νέα Σμύρνη. Ωστόσο ως Βέρα Αθηναία, είμαι περήφανη για τις Κωνσταντινουπολίτικες και τις Ποντιακές ρίζες των προ-πάππων μου. Οφείλω να σε ενημερώσω ότι πολύ πρόσφατα έμαθα για τις Ποντιακές, όλως τυχαίως και όχι μόνο αισθάνθηκα περηφάνια, κατάλαβα γιατί με άγγιζε τόσο πολύ το Ποντιακό. Εν συνεχεία, φοίτησα στο προπτυχιακό τμήμα των Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και τα 24 έτη με βρίσκουν στο μεταπτυχιακό τμήμα της ‘’Δημοσιογραφίας και των Νέων Μέσων’’ στο ΕΚΠΑ.  Στα επαγγελματικά μου ακολουθώ πιστά και με πάθος τον δημοσιογραφικό κύκλο. Βρίσκομαι στο τοπικό διαδικτυακό κανάλι της Νέας Σμύρνης, ονόματι NSTv (NeaSmirniTv) με δική μου εκπομπή που φέρει το όνομα ‘’Picky Blinders’’ και διεξάγεται σε ζωντανή μετάδοση κάθε Τετάρτη στις 21:30 μέσα από το nstv.gr. Κάνω ρεπορτάζ, αρθρογραφώ στην εφημερίδα ‘’Προφήτης’’ ενώ παράλληλα είμαι μέλος της Ένωσης Συντακτών Ηλεκτρονικού Τύπου και Λοιπών Σύγχρονων Μέσων. Βεβαίως, δε θα σου κρύψω ότι μεγάλο μου πάθος αποτελεί η ενασχόληση με τη ραδιοφωνία, κάτι που υπήρξε ως το σκαλοπάτι που με οδήγησε στον σημερινό επαγγελματικό μου δρόμο. Είναι ό,τι καλύτερο έχω βιώσει και τώρα με τον κορωνοϊό μου λείπει. Σε άλλα νέα, αθλούμουν ανέκαθεν και συνεχίζω, είναι ένα κομμάτι που δεν εγκαταλείπω γιατί μεγάλωσα στον αθλητισμό. Πιο συγκεκριμένα αυτή την περίοδο κάνω cross-training και στίβο, ενώ παλαιότερα υπήρξα μπασκετμπολίστρια σε επίπεδο πρωταθλητισμού για δώδεκα συνεχόμενα χρόνια στον Πανιώνιο. Μετέπειτα ασχολήθηκα με λάτιν χορούς κατακτώντας κάποιες διακρίσεις αλλά σταμάτησα λόγω Πανελληνίων. Δε θα σου κρύψω ότι θέλω να ξαναρχίσω κάποια στιγμή και να κατεβαίνω σε αγώνες. Στον ελεύθερο μου χρόνο, εκτός της γυμναστικής, μου αρέσει το διάβασμα ψυχολογικών βιβλίων και τα ντοκιμαντέρ και talk show στο κανάλι Deutsche Welle τα οποία παρακολουθώ στα γερμανικά. Η καθημερινότητά μου θα χαρακτηριζόταν γεμάτη, ιδιαίτερα στο προ-πανδημικό στάδιο και μέσα σε όλα να χωράω και τις βόλτες μου με φίλους. Τώρα οι έξοδοι περιορίστηκαν κατά πολύ με μόνη πιστή συνήθεια εκτός των άλλων να αποτελεί το παιχνίδι με τον βαφτισιμιό μου. Δεν τον αποχωρίζομαι!

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; 

Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; 

Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Δύσκολη ερώτηση διότι είμαι φιλόπατρις. Αγαπώ την χώρα μου τόσο που το σενάριο του να φύγω στριφογυρίζει ως η τελευταία λύση. Δε θα σου κρύψω ότι ένα εκ των ονείρων μου αποτελεί η δημοσιογραφία στον Γερμανόφωνο Τύπο. Το αν θα γύριζα είναι μια πολύ υποθετική ερώτηση, διότι ποτέ δε ξέρεις τα σχέδια της μοίρας. Αν έπρεπε να απαντήσω, θα έλεγα ‘’εξαρτάται’’. Αν η ζωή μου ήταν ιδανική στο εξωτερικό, θα έμενα εκεί ασυζητητί. Βέβαια, οι εξορμήσεις στην Ελλάδα θα ήταν πολύ συχνές. Εδώ είναι η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, η μέχρι τώρα ζωή μου. Άρα απαντάω και στο ερώτημα τι θα μου έλειπε αν ξενιτευόμουν, συμπληρώνοντας τον ουρανό και τη θάλασσα της χώρας μας που με γαληνεύουν! Αλλά η ιδέα να κυνηγήσω τα όνειρά μου στο εξωτερικό σε ακαδημαϊκό και επαγγελματικό στάδιο με εξιτάρει.

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; 

Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

 Θα σου αντιστρέψω λίγο την ερώτηση: Είμαστε εμείς έτοιμοι να δεχθούμε τον τίτλο της ‘’γενιάς του αύριο’’; Αρχικά για μένα πρέπει να δώσουμε τον ορισμό της φράσης αυτής. Η ‘’γενιά του αύριο’’ φέρει τον άνθρωπο αντιμέτωπο με μία εξέλιξη όπου στη ζυγαριά μεταξύ αρνητικών και θετικών πορισμάτων υπερτερούν τα θετικά. Θεωρώ ότι είμαστε μια γενιά που ακροβατούμε μεταξύ δύο άκρων: της εξελικτικής πορείας που επιβάλλεται κοινωνικοπολιτικά αλλά προ πάντων τεχνολογικά και από την άλλη των αξιών μιας (ξε)περασμένης γενιάς και ιδίως κατάλοιπών της. Η μεσότητα επέρχεται κατά τη σύγκρουση αυτού του δίπολου την οποία εμείς βιώνουμε τη σήμερον εποχή. Για να απαντήσω στην ερώτηση λοιπόν, διεκδικείς το μερίδιό σου στην κοινωνία. Δεν περιμένεις να σε αποδεχτούν απαραίτητα. Κρίνεσαι και κρίνεις. Δεν είναι ο ένας κριτής και ο άλλος αποδέκτης. Εμείς ως γενιά πρέπει να στέψουμε τους εαυτούς μας ως αξιέπαινη γενιά που αφήνουμε πίσω το λιθαράκι για το οποίο αξίζει να μεριμνά κάποιος. Δεν ξέρω αν η γενιά του χθες μας αποδέχεται, ξέρω ότι όσο μας αποφεύγει άλλο τόσο μας μιμείται. Ίσως να προσπαθούμε να γεφυρώσουμε το ‘’χάσμα ιδεών’’ και όχι απαραίτητα γενεών. Η κάθε γενιά είναι η ιδεολογία αυτής. 

Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Είμαι από τη φύση μου κοινωνικοποιημένο άτομο μα κυριότερα ανήσυχο πνεύμα. Ευελπιστώ εξίσου ευαισθητοποιημένη. Δε θα μπορούσα να μην είμαι, πρώτα από όλα ως άνθρωπος και σε δεύτερο στάδιο όσον αφορά τη δουλειά μου. Γι’ αυτό και θα δεις στην αρθρογραφία και τις εκπομπές μου να καταπιάνομαι από ένα ευρύ κοινωνικοπολιτικό φάσμα και όχι μόνο. Οτιδήποτε με απασχολεί το ερευνώ και προβάλλω την αλήθεια μου. Με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Αγαπώ τη φύση, τα ζώα. Αξίζουν την ευλάβειά μας γιατί μας φιλοξενούν ενώ εμείς καρπωνόμαστε από αυτά. Όσον αφορά τη διεθνή ειδησεογραφία την παρακολουθώ προσπαθώντας να μην ταράσσομαι πολύ. Είμαι ανήσυχη για το μέλλον σε κάθε τομέα. Είναι υποχρέωσή μας να ξέρουμε πού οδεύουμε για να καταλάβουμε τι θέλουμε στη ζωή μας, βασικά επί κοινωνικού συνόλου, το προσωπικό διαφέρει και σου επιδίδει παραπάνω ανοχή.

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; 

 Η εγωμανία. Έχουμε πολύ ψηλά το ‘’εγώ’’ και όχι το ‘’εμείς’’ όσον αφορά τον εαυτό μας και όχι τον απέναντι. Από την άλλη, νιώθω έντονα ότι η γενιά μας υποστηρίζει το μότο ‘’ουδείς αναντικατάστατος’’ το οποίο προσωπικά απεχθάνομαι, ακριβώς επειδή αγαπώ με πάθος και υπερασπίζομαι τον άνθρωπο. Προσπαθώ μετά μανίας να βρω τι κάνουμε τόσο λάθος. Είμαστε μια γενιά με όλα τα εχέγγυα αλλά ο καθένας μόνος του. Το χειρότερο για ένα κοινωνικό σύνολο είναι η μοναξιά. Με ενοχλεί η φαιά ουσία που ξοδεύεται αδιαλείπτως για ένα κομμάτι που φθείρει: την εξωτερική εμφάνιση. Με ενοχλεί να υπάρχει το ‘’φαίνεσθαι’’ χωρίς το ‘’είναι’’ έστω στο ελάχιστο. Είμαστε σαν κλειστοί προβολείς. Επίσης με ενοχλεί η προχειρότητα που έχει αντικαταστήσει τη σπιρτάδα.

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση 

που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; 

Τι σε ταλαιπωρεί; 

Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.

Ουσιαστικά η γενιά μας σκληραγωγήθηκε στην κρίση γιατί ωρίμαζε εντός της φρενίτιδας αυτής. Να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν μου έλειψε κάτι σαν παιδί όσον αφορά την γονική φροντίδα και βοήθεια. Το κακό της ιστορίας της κρίσης είναι ότι μας έχει αφήσει την ανασφάλεια. Έχουμε φτάσει στο σημείο σε μια ανταγωνιστική αγορά να μετράμε τα πτυχία μας και να μη μας φτάνουν τα δύο χέρια, όμως να πρέπει να συμβιβαστούμε με το λίγο για μεγάλο χρονικό διάστημα κι αν θα βρούμε την οικονομική και κοινωνική σταθερότητα που επιζητούμε. Έστω τα βασικά. Με ενοχλεί να ζητιανεύω τον κόπο μου. Θέλω να παλεύω σκληρά με το αντάλλαγμα που αναλογεί στη δουλειά μου. Το βιοποριστικό είναι το κομμάτι που πολλές φορές σε αναγκάζει να σκεφτείς με διαφορετικό ηθικό κώδικα απ’ ότι θα μπορούσες ο ίδιος να φανταστείς. Η κρίση έδωσε προτεραιότητα στο υλικό, αψηφώντας το ηθικό σε αρκετά πεδία. 

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

 Τα στάδια του κορωνοϊού με βρήκανε σε διαφορετικές φάσεις το καθένα. Στο πρώτο στάδιο ήρθα αντιμέτωπη με μια πολύ σημαντική απώλεια ενός αγαπημένου ανθρώπου από την οικογένειά μου. Άρα ο εγκλεισμός με βρήκε πιο φοβισμένη, απογοητευμένη και σύμφωνη. Αν σου πω ότι ήξερα τι μου γινόταν θα σου πω ψέματα. Αλλού πατούσα κι αλλού βρισκόμουν. Ήταν και η στιγμή όπου άρχισα να σκέφτομαι πολύ δυναμικά την επαγγελματική μου πορεία. Τη δεύτερη φορά άρχισα να δυσανασχετώ περισσότερο διότι είχα βάλει τη ζωή μου σε μια τάξη όπως οι περισσότεροι: Σπουδές, δουλειές και λοιπές δραστηριότητες. Είμαι και σε έναν κλάδο όπου χρειάζεται την συναναστροφή και την διά ζώσης επαφή και ως εξωστρεφές άτομο περιορίζομαι όπως όλοι μας άλλωστε. Στην τρίτη καραντίνα έχω φτάσει στα όριά μου με όλα. Νιώθω κουρασμένη με το συνθετικό ‘’τηλε-‘’. Όλα μέσα από έναν υπολογιστή. Είναι κάτι που πλέον με σκοτώνει. Σαφώς όμως κατανόησα καθ’ όλο το διάστημα ότι χωρίς την υγεία δεν είμαστε τίποτα. Οι νεότεροι το συνειδητοποιούμε στα πολύ αργότερά μας! Έτσι είναι η φύση.

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές…

ποιες ευχές κάνεις;

Υγεία, καλοτυχία, ωριμότητα. 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 

Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 

Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. 

Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Στη ζωή μου βλέπω πάντοτε το ποτήρι μισο-γεμάτο. Είμαι από τους ανθρώπους που θα ψάξω να βρω το άσπρο στο μαύρο. Παλεύω για αυτά που θέλω, δίνομαι και για αυτό θεωρώ ότι έχω κερδίσει τα περισσότερα στοιχήματα με τον τωρινό εαυτό μου. ‘’Αυτός που αγωνίζεται μπορεί να χάσει, όμως αυτός που δεν αγωνίζεται είναι ήδη ηττημένος’’ έλεγε ο Γερμανός δραματουργός Bertolt Brecht και το ασπάζομαι πλήρως. Όταν θα παλέψεις, θέλω να πιστεύω ότι η μοίρα θα σε ανταμείψει. Η τωρινή κατάσταση που βιώνουμε παγκοσμίως λοιπόν είναι ο μαζικός αγώνας από τον οποίο παλεύουμε να βγούμε υγιείς αλώβητοι και. Δε θα πω το καθόλου πλέον τετριμμένο να είμαστε καλά ψυχικά και σωματικά μετέπειτα της περιπέτειας που μαστίζει. Σίγουρα όμως το μέλλον θα είναι ευοίωνο αν βάλουμε μυαλό και ψάξουμε μέσα μας τον άνθρωπο, τον βρούμε και τον αγαπήσουμε.