Ελλάδα - Ισραήλ: Μια σχέση από την οποία μόνο θετικά πηγάζουν

Υπογράφου οι κ.κ.: 

- Αλεξία Χαρακίδα, Κοινωνική Διοίκηση και Πολιτική Επιστήμη Δ.Π.Θ. / Π.Μ.Σ. Δημοσιογραφία και Νέα Μέσα Ε.Κ.Π.Α. / Π.Μ.Σ. Δημόσιο Δίκαιο και Δημόσια Πολιτική Ε.Κ.Π.Α. / Δημοσιογράφος

- Χαράλαμπος (Μπάμπης) Καραγεωργίου, Φοιτητής Ιστορίας και Εθνολογίας Δ.Π.Θ. 

- Φωτεινή (Φαίη) Κυριακίδου, Σύμβουλος Ανάπτυξης / Φιλόλογος Παν. Ιωαννίνων / 

Υπεύθυνη Τομέα Γυναικών Νέας Δημοκρατίας Νέας Σμύρνης 

και

- Μαρκόπουλος Χ. Θωμάς, Π.Μ.Σ. Διεθνών Σπουδών, Ευρωπαϊκών Σπουδών και Διπλωματίας, Παν. Μακεδονίας / Επικοινωνιολόγος / Δημοσιογράφος

     Τις τελευταίες μέρες παρατηρούμε να διαδραματίζονται σκηνές πολέμου  στο Ισραήλ και τη Λωρίδα της Γάζας με αρκετούς νεκρούς και χιλιάδες τραυματίες. Οι εντάσεις ανάμεσα στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη έχουν ξεκινήσει  έδω και δεκαετίες χωρίς να έχει δοθεί λύση στα προβλήματα και στις μεταξύ τους διαφορές. Πιο συγκεκριμένα, όλα ξεκίνησαν πριν από 70 περιπου χρόνια ιδρύθηκε και επίσημα το κράτος του Ισραήλ όταν ο Δαβίβ Μπεν Γκουριόν, επικεφαλής του Παγκόσμιου Σιωνιστικού Κογκρέσου κήρυξε στο μουσείο του Τελ Αβίβ την ίδρυση του Ισραήλ. Αυτό σήμανε για τους Εβραίους την επιστροφή στην “Γη της Επαγγελίας”. Ωστόσο για τους Άραβες της Παλαιστίνης ήταν η αρχή του τέλους, η Nakba, δηλαδή η “Ημέρα της Καταστροφής” Το Παλαιό κράτος του Ισραήλ είχε πάψει να υφίσταται από το 70 όταν η Ιερουσαλήμ είχε κυριευτεί από τους Ρωμαίους του αυτοκράτορα Τίτου. Το ονόμασαν Ιουδαία και Παλαιστίνη της Συρίας. Η Βρετανία κατάφερε να πάρει τον έλεγχο της περιοχής της Παλαιστίνης μετά την κατάρρευση της οθωμανικής αυτοκρατορίας στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η περιοχή αυτή είχε καταληφθεί από μειονότητα των Εβραίων και πλειονότητα Αράβων. Όταν η Διεθνής Κοινότητα έδωσε την άδεια στη Μ.Βρετανία να εγκαθιδρύσει ένα “διεθνές σπίτι” στην Παλαιστίνη για τους Ιουδαίους  εντάσεις μεταξύ των δύο μεγάλωσαν. Το 1947 η Διεθνής Κοινότητα ψήφισε να χωριστεί η Παλαιστίνη σε κράτη των Εβραίων και των Αράβων με την Ιερουσαλήμ να μετατρέπεται σε μία διεθνή πόλη. Το πλάνο έγινε αποδεκτό από τους Εβραίους, αλλά απορρίφθηκε από τους Άραβες. 

     Το 1948 οι Βρετανοί αποχώρησαν και οι Εβραίοι ηγέτες δήλωσαν τη δημιουργία του Κράτους του Ισραήλ. Πολλοί Παλαιστίνιοι αντιτάχθηκαν και ακολούθησε πόλεμος με επιθέσεις. Οι επιθέσεις ‘έλαβαν τέλος ένα χρόνο αργότερα με εκεχειρία και το Ισραήλ έλεγχε το μεγαλύτερο μέρος της περιοχής. Η Ιορδανία κατέλαβε τη γη που έγινε γνωστή ως “Δυτική Όχθη” και η Αίγυπτος κατέλαβε τη “Γάζα”. Η Ιερουσαλήμ χωρίστηκε μεταξύ των Ισραηλινών στη Δύση και των Ιορδανών στην Ανατολή. Τα επόμενα χρόνια  κάθε πλευρά κατηγορούσε την άλλη από τη στιγμή που δεν υπήρξε ειρηνευτική συμφωνία. Το 1967, το Ισραήλ κατέλαβε την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Δυτική Όχθη, καθώς και τα περισσότερα μέρη από τις οροσειρές Γκόλαν στη Συρία, τη Γάζα και την αιγυπτιακή χερσόνησο του Σινά. Ήταν ο Πολεμος των 6 Ημερων στον οποιο 4 αραβικα κρατη (Λίβανος, Συρία, Ιορδανία, Αίγυπτος, με εμεση στιρικη από Ιράκ βεβαια) της περιοχης πηγαν να ‘’εξαφανίσουν’’ το Ισραήλ αλλα δεν τους βγηκε… όπως θα ηθελαν. Το Ισραηλ μετα από ένα χρονικο διάστημα επέστρεψε το 80-85% των κτήσεων του. Έχει άριστες είτε αρκετά καλές σχέσεις με Ιορδανία και Αίγυπτο! Το Ισραήλ διεκδικεί ολόκληρη την Ιερουσαλήμ, ενώ οι Παλαιστίνιοι ισχυρίζονται πως η ανατολική Ιερουσαλήμ είναι η πρωτεύουσα ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους. Τα τελευταία  χρόνια το Ισραήλ έχει χτίσει οικισμούς σε όλες αυτές τις περιοχές, όπου ζουν περισσότεροι από 600.000 Εβραίοι. Οι Παλαιστίνιοι λένε ότι είναι παράνομοι σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και αποτελούν εμπόδια στην ειρήνη που θέλουν να εγκαθιδρύσουν τις περιοχές. Βλέπουμε τις τελευταίες ημέρες μια τεταμένη κατάσταση στην Μέση Ανατολή που έχει οδηγήσει στην ανοιχτή σύγκρουση μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραήλ. Ποια όμως πρέπει να είναι η θέση της πατρίδας μας σε αυτή την κρίση; Ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών ήταν ο πρώτος εκπρόσωπος ξένης κυβέρνησης που επισκέφτηκε την περιοχή μετά το ξέσπασμα της κρίσης ζητώντας άμεσα την λήψη πρωτοβουλιών για ειρήνευση και καταδίκασε τις πράξεις πολέμου. Η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια έχει ανεβάσει στροφές στον διπλωματικό τομέα και κρατάει τις σχέσεις της πατρίδας μας με το Ισραήλ στο καλύτερο δυνατό σημείο με την σύναψη συμφωνιών και συμμαχιών. Η Ελληνική πλευρά τόνισε το αυτονόητο.  Η λύση στην οποία πρέπει να καταλήξουμε είναι σαφής. Είναι η λύση, την οποία προβλέπουν το διεθνές δίκαιο και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Δύο κράτη στα σύνορα του 1967 με την Ιερουσαλήμ πρωτεύουσα και των δύο κρατών. Αυτό που προέχει στην παρούσα φάση και είναι άμεση ανάγκη είναι η παύση πυρός και η διάνοιξη μιας διπλωματικής οδού η οποία θα οδηγήσει σε λύσεις στα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής της Μέσης Ανατολής. 

     Ο λανθάνων και υποβόσκων αντισημιτισμός που ταλανίζει τη χώρα μας και που συχνά πυκνά εκφράζεται με το γελοίο τρόπο της βεβήλωσης εβραϊκών τάφων ή συνθημάτων στους τοίχους έχει πολιτικές αναφορές τόσο στην άκρα δεξιά, όσο και στην άκρα αριστερά και βασίζεται κυρίως σε συνομωσιολογικές θεωρίες, όπως άλλωστε και σε όλη την Ευρώπη και Δύση. Σε ψυχαναλυτικό επίπεδο, λένε δεκάδες επιστήμονες, ότι ο αντισημιτισμός μάλλον εδράζεται ιστορικά στο φθόνο και τη ζήλεια των Ευρωπαίων, Δυτικών και Ρώσων απέναντι τους Εβραίους και μετέπειτα Ισραηλινούς για τα επιτεύγματά τους. Π.χ. διότι πάντα η εβραϊκής καταγωγής έμποροι είχαν μεγάλο ρευστό πλούτο, διαμαντικά κλπ. Άλλωστε έχουμε δει όλες/όλοι την ιστορική και μορφωτική, Σαιξπυρική μυθοπλασία, τον ''Έμπορο της Βενετιάς'', είτε σε ταινία, είτε στο θέατρο.  Αυτά σιγά σιγά περνάνε όμως στο παρελθόν. Σήμερα... Η στρατηγική συμμαχία Ελλάδας  - Ισραήλ – Κύπρου (και στο βάθος, Ιταλία και Αίγυπτος) είναι κρίσιμη και για τις τρεις χώρες και πρέπει να αποκτήσει κοινωνικό βάθος με ουσιαστική γνωριμία και αλληλοκατανόηση, διότι πρόκειται για μία κατάσταση κορυφής. Η άγνοια και η παρανόηση πρέπει να δώσουν τη θέση τους στη γνώση και στη συνεργασία. Το ενδεχόμενο να βρεθούν οι δύο λαοί μαζί σε δραματικές δοκιμασίες λόγω του αλλοπρόσαλλου τουρκικού επεκτατισμού μα και τις απάνθρωπης ισλαμικής τρομοκρατίας, επιβάλλει την διεύρυνση και την εμβάθυνση των σχέσεων των δύο λαών. Έχουμε τεράστιες θρησκευτικές διάφορες και κρατάμε τις θέσεις μας σταθερά, μα σε όλα τα άλλα επίπεδα και κυρίως διπλωματικά και αμυντικά οφείλουμε να έρθουμε εξαιρετικά κοντά. Σε τροχιά απευθείας στρατιωτικής σύγκρουσης της Τουρκίας με το Ισραήλ οδηγεί το ενδεχόμενο σύναψης συμφωνίας της Άγκυρας με την Χαμάς για ΑΟΖ στα πρότυπα της Λιβύης, προειδοποιεί η Jerusalem Post αυτές τις μέρες. Το δημοσίευμα κάνει αναφορά στο χθεσινό πρωτοσέλιδο της Yeni Safak σύμφωνα με το οποίο η Τουρκία μπορεί να εφαρμόσει «μοντέλο της Λιβύης» για το Ισραήλ, υπογράφοντας  συμφωνία με τη Γάζα που διοικείται από τη Χαμάς για να αποκτήσει πρόσβαση σε δικαιώματα στα ύδατα και στο φυσικό αέριο στα ανοικτά του Ισραήλ. Η τουρκική εφημερίδα βασίζει το δημοσίευμά της σε πρόταση του ναυάρχου Τζιχάντ Γιαϊτζί, εμπνευστή του τουκολιβυκού συμφώνου και γνωστού θεωρητικού της «Γαλάζιας Πατρίδα». Το μοντέλο βασίζεται σε συμφωνία που προώθησε η Τουρκία στην,  στριμωγμένη από τους αντιπάλους της, κυβέρνηση της Λιβύης το 2019, η οποία είχε ως αποτέλεσμα η Τουρκία να στείλει Σύρους μισθοφόρους και drones στη Λιβύη κατά παράβαση του εμπάργκο όπλων γράφει. Το σενάριο που προωθείται από την τουρκική εφημερίδα, πιθανώς με την υποστήριξη της κυβέρνησης, ισχυρίζεται ότι η Τουρκία μπορεί να υπογράψει συμφωνία με τους Παλαιστινίους και να αυξήσει τη στήριξή τους δια θαλάσσης. Αυτό θα έβαζε το Ισραήλ και την Τουρκία σε πορεία στρατιωτικής σύγκρουσης. Η Τουρκία φιλοξενεί ηγέτες της Χαμάς και υποστηρίζει τη Χαμάς. Το δυνητικό της σχέδιο για τη σύνδεση Τουρκίας και Γάζας δια θαλάσσης θα βλάψει τα σχέδια αγωγών φυσικού αερίου του Ισραήλ με την Κύπρο και την Ελλάδα. Όπως αναφέρει εξηγώντας τις προθέσεις της Τουρκίας, η Άγκυρα θα τραβήξει μια γραμμή από την τουρκική ακτή απευθείας στη Γάζα, φαινομενικά διαιρώντας τη θάλασσα και δημιουργώντας ένα διάδρομο. Αυτό θα αποκόψει το Ισραήλ από την Ελλάδα και τον αγωγό της Ανατολικής Μεσογείου που θέλουν να χτίσουν το Ισραήλ η Ελλάδα και η Κύπρος. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι... η Κύπρος δεν υπάρχει και ότι τα ελληνικά νησιά δεν έχουν δικαιώματα κυριαρχίας γύρω τους. Η Ελλάδα και η Κύπρος βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά, υποστηρίζοντας ότι μεγάλο μέρος της Μεσογείου γύρω από την Κύπρο και τα ελληνικά νησιά συνδέεται με αυτά. Η Κύπρος έχει συμφωνίες με την Αίγυπτο και το Ισραήλ, ενώ και η Ελλάδα με την Αίγυπτο έχουν υπογράψει συμφωνίες και διατηρούν καλές διαχρονικά σχέσεις. Πάνε να σπάσουν κάποιοι αυτό το ισχυρό τετράγωνο; 

     Ο East Med εν έτη 2021 είναι ένα έργο διπλωματικής σημασίας και αυτό το στοιχείο είναι που του εξασφαλίζει τη στήριξη από την Κομισιόν, αλλά και από την Ουάσινγκτον, στο πλαίσιο της στρατηγικής επιλογής για περιορισμό της ενεργειακής εξάρτησης της Ευρώπης από το ρωσικό φυσικό αέριο, που συχνά μετατρέπεται σε όπλο άσκησης πολιτικής επιρροής στην ανατολική και βαλκανική Ευρώπη κυρίως. Συγχρόνως όμως είναι και έργο που περιορίζει και την επιδιωκόμενη από την Τουρκία μετατροπή της σε έναν βασικό κόμβο (!!!) μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, κάτι που δημιουργεί φυσικά και εξάρτηση από τις κάθε φορά... διαθέσεις του εκάστοτε Τούρκου ηγέτη. Η Ελλάδα μας, οι αδερφοί Κύπριοι μα και οι καλοί μας φίλοι Ισραηλίτες μόνο κέρδη μπορούν να έχουν από μια στενή, συμπαγής και διαρκής επικοινωνία και συμμαχία. Ώστε να υπάρχουν οικονομικά και κοινωνικά οφέλη. Πλούτος στον τομέα της ασφάλειας και της ανάπτυξης. Και σίγουρα, ένας αδιαπέραστος γίγαντας-φρουρός στα υπέροχα και τόσο γοητευτικά μεσογειακά ύδατα. Ένας φύλακας της Δύσης απέναντι στο χαοτικό και ακραίο Ισλάμ, όταν και όποτε αυτό επιλέξει να χαλάσει την μπαρουτοκαπνισμένη ειρήνη της γειτονιάς μας. Πρέπει να έχουμε έτοιμες τις άμυνες μας! Οι σχέσεις Ελλάδας με το Ισραήλ άρχισαν να χτίζονται το 1990-93, μέχρι τότε δεν υπήρχε κάτι ουσιαστικό. Δεν υπάρχουν διαρκής διακρατικές φιλίες, δεν χρειάζεται να υπάρξουν ίσως, υπάρχουν όμως εθνικά και λαϊκά συμφέροντα. Στα διεθνή ζητήματα η Ελλάδα μόνο ρεαλιστικά οφείλει να σκέπτεται. Και εκεί ανάμεσα δεν χωράνε παλιακά ταμπού! Η ζωή πάει μπροστά. 

     ΥΓ: Προς το παρόν οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έχουν το βλέμμα τους με έντονη προσοχή και σημαντικό ενδιαφέρον στην ευρύτερη γειτονία μας. Στα Βαλκάνια και την Ανατολ. Μεσόγειος. Όμως τι θα γίνει αν σε ένα μήνα - σε ένα χρόνο στραφούν εκεί που πραγματικά θέλουν, που κυριολεκτικά τους νοιάζει στρατιωτικά, οικονομικά και διπλωματικά. Δηλ. στο μέτωπο Άπω Ανατολή και Ινδικός Ωκεανός; Τι θα γίνει αν μείνουμε χωρίς την θετική αμερικανική παρουσία και βοήθεια; Μήπως πρέπει να ''μπετοναρουμε'' ακόμη περισσότερο τις στενές μας σχέσεις με Κύπρο, Γαλλία, Ισραήλ, Η.Α.Ε. και Αίγυπτο; Με Αρμενία, με Λιβύη; Να θυμόμαστε πάντα ότι η Πατρίδα μας είναι 3 πράγματα: Χριστιανική-Ορθόδοξη, Δημοκρατική, Ευρωπαϊκή!