Έχεις ανοίξει ποτέ τα μάτια σου να δεις πόσος πόνος και θλίψη υπάρχει γύρω σου; - Κείμενο από την Ζουνάρα Ειρήνη

Συντάκτρια - Αναλύτρια Κοινωνικών, Ανθρωπιστικών και Νομικών Ζητημάτων 

Ζουνάρα Ειρήνη, Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ.

Γεννήθηκε στα Γιαννιτσά και μεγάλωσε στην όμορφη πόλη του Βόλου. Είναι 22 ετών και τεταρτοετής φοιτήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο Θράκης. Η Ειρήνη έχει πολύ ανεπτυγμένα φιλοζωικά ένστικτα, καθώς έχει δημιουργήσει μια Φιλοζωική ομάδα και μέσα από αυτή, πολλά ενεργά μέλη όπως και η ίδια περιθάλπουν αδέσποτα ζωάκια , κακοποιημένα και μη και φροντίζουν ώστε να βρουν ένα σπίτι σε οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας όπου τα μεταφέρει εθελοντικά η ίδια. Μαζί με την ομάδα , έχει δημιουργήσει και μια σελίδα περί νομικών, κοινωνικών και φιλοζωικών θεμάτων την ονομαζόμενη "Zonar's book". Γνωρίζει Αγγλικά και αρκετά Τούρκικα καθώς οι ρίζες της κρατάνε από τη Σμύρνη. Είναι ένα κορίτσι που λατρεύει τη τέχνη και ό,τι αφορά αυτή. Το θέατρο, το τραγούδι, τον χορό, τα ποιήματα, τη συγγραφή. Προσπαθεί όλα αυτά να τα διαμορφώσει στη ζωή της και ανά τακτά χρονικά διαστήματα να ασχολείται με κάποιο από αυτά διότι την γεμίζουν και την ταξιδεύουν σε έναν ιδανικό κόσμο που αυτή ονειρεύεται. Έχει ιδιαίτερη φαντασία και μεγάλη αγάπη για το διάβασμα λογοτεχνικών βιβλίων όπως και ποιημάτων. Έχει γράψει δύο δικά της βιβλία στην ηλικία των 12 ετών, πολλά ποιήματα και της αρέσει να γεμίζει τις άδειες σελίδες των τετραδίων της με διάφορους στίχους που την εκφράζουν και συμπίπτουν με τη διάθεση της. Λατρεύει τα ταξίδια και κυρίως τα απρόοπτα ταξίδια , αυτά που τη ξεσηκώνουν μέσα σε λίγα λεπτά και απλά αλλάζει πόλη χωρίς να την ενδιαφέρει τίποτα. Αυτό που τη χαρακτηρίζει ιδιαίτερα είναι ο αυθορμητισμός της και η αγάπη της. Νιώθει τη καρδιά της τόσο γεμάτη από αγάπη που θεωρεί πως μπορεί να τη μοιράσει ανιδιοτελώς σε όλο το κόσμο, στα ζωάκια και στο πλανήτη που τη φιλοξενεί.

Έχουμε βυθιστεί όλοι στη ρουτίνα που μας έχει ρουφήξει, καθημερινή απασχόληση μας οτιδήποτε είναι μάταιο, μόνη μας ασχολία ο Κορωναϊός και ο διαπληκτισμός με τους συμπολίτες μας για το αν φοράνε μάσκα ή αν θα εμβολιαστούν. 

Οι βιβλικές καταστροφές και τα πρωτόγνωρα θανατηφόρα συμβάντα γύρω μας σπέρνουν. Φωτιές, πλημμύρες, εκατοντάδες νεκροί. Άνθρωποι και ζώα γύρω μας υποφέρουν φρικτά, παγκόσμια παράλυση.

Έχει καταντήσει ο άνθρωπος ένα ρομπότ, το μυαλό του γεμάτο κουτάκια εγκλωβισμένο σε ανούσιες καταστάσεις παραβλέποντας οτιδήποτε ουσιαστικό.

Άραγε αναρωτήθηκες ποτέ αυτή τη στιγμή που εσύ κάθεσαι στο καναπέ σου και απολαμβάνεις την ηρεμία του σαββατοκύριακου σου τι μπορεί να συμβαίνει σε έναν συνάνθρωπό σου; Τι ζουν οι άνθρωποι αυτή τη στιγμή που η ζωή τους κινδυνεύει και ίσως καταλήξουν και οι ίδιοι να πάλλονται μέσα στις φωτιές;

Έχεις ανοίξει ποτέ τα μάτια σου να δεις πόσος πόνος και θλίψη υπάρχει γύρω σου;

Άνθρωποι με μάσκες , όχι φαρμακευτικές , μάσκες με χαμόγελα και καλοζωγραφισμένη χαρά, προσπαθώντας να πείσουν τους γύρω τους πόσο ευτυχισμένοι είναι. Κι εσύ την πατάς, το πιστεύεις, τους ζηλεύεις ή και όχι , απλά προσπαθείς να πειστείς κι εσύ ότι όλα είναι καλά και αν δεν είναι θα γίνουν.  

Πως θα γίνουν αν δε κάνεις τίποτα ; Πως θα γίνουν όταν το μόνο μέλημα του ανθρώπου είναι η καταστροφή του δίπλα του ; Όταν η μοναδική ανιδιοτελής αγάπη που μπορείς να βρεις γύρω σου βρίσκεται στα τετράποδα όντα ; Και εσένα σου αρκεί αυτό, λες έτσι είναι οι άνθρωποι και απλά το αποδέχεσαι.  Και τρέφεις το σώμα σου, με τα καλύτερα φαγητά, τα καλύτερα ροφήματα, τις πιο ενισχυτικές βιταμίνες και η ψυχή σου; 

Τι γίνεται με τη ψυχή σου; Αδυνατεί ...χάνεται...πονάει η ψυχή σου. Μη κλείνεις τα μάτια σου, δες καθαρά, μη συμβιβάζεσαι σε αυτά που θέλουν να σου σερβίρουν ώστε να απασχολείται το μυαλό σου. Οι ώρες περνούν , γίνονται μέρες και μετά μήνες. Μην αφήνεις το χρόνο να περνάει, αναζήτησε, οι απαντήσεις βρίσκονται μπροστά σου , αρκεί να θες να δεις.

Ίσως ήρθε η ώρα να βγάλουμε τις παρωπίδες και να αναρωτηθούμε τι πραγματικά είναι όλα αυτά που συμβαίνουν και προς τα πού οδεύουμε;