Συντάκτρια - Αναλύτρια Πολιτικών, Κοινωνικών Ζητημάτων & Ανθρώπινων Σχέσεων
Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα, Πολιτική Επιστήμων, Α.Π.Θ. / Β.Α. / M.SC.
Η Δήμητρα Κλαούντια Ζόγκα γεννημένη τον Αύγουστο του 1993 στη Κορυτσά και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει με άριστα και εκφωνώντας τον όρκο του Τμήματος Πολιτικών Επιστήμων ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Cesare Alfieri της Φλωρεντίας με κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Media», όπου αρίστευσε, συμμετείχε σε συνέδρια και workshops. Το πάθος της είναι η φιλοσοφία και η ανάλυση λόγου με αποτέλεσμα να κάνει μεταπτυχιακό στη Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της διετέλεσε τη πρακτική της άσκηση στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όπου διαμένει και εργάζεται. Από μικρή την απασχολούσαν κοινωνικά ζητήματα και όπως λέει και η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματα. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του σχολείου της, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέδρια και σεμινάρια εντός και εκτός συνόρων. Λατρεύει τα ταξίδια και τη γυμναστική αφού στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και τη γλώσσα της καρδιάς.
Μιας πεταλούδας τίναγμα η Αλλαγή!
“Όλη η ηδονή της αγάπης είναι στην αλλαγή..”
(Μολιέρος)
Μέρες με πολλή έμπνευση, βράδια ανήσυχα χωρίς καμία αποτύπωση στο χαρτί. Ίσως γιατί ξεκίνησα να ελέγχω το ατίθασο είναι μου και αυτό μου προκαλεί να ελέγχω και την έκφραση. Έκφραση ψυχής, συναισθημάτων, αυθορμητισμού. Ίσως γιατί φοβάμαι και δειλιάζω στην υπερβολή της ψυχής μου, μήπως αγριέψει ή συμπαρασύρει και άλλα μαζί. Ίσως, όταν ηρεμώ, σιωπώ και παρατηρώ ξεκινάω να αντιλαμβάνομαι πιο συνειδητά και να είμαι λιγότερο επικίνδυνη για εμένα και περισσότερο για τους ‘Άλλους!
Περπατώντας στα στενά της πόλης, περνώντας βουητά, ήχους, πρόσωπα σε συνάντησε η σκέψη μου. Σε συνάντησε εκεί που σου είχε δώσει την πρώτη χειραψία, εκεί που είχε αισθανθεί τον πρώτο ηλεκτρισμό και εκείνο το διεισδυτικό βλέμμα. Δεν είναι ότι πάω πρώτη φορά σε εκείνο το μέρος, έχω πάει άπειρες φορές αλλά εκείνο το βράδυ ήταν διαφορετικό. Ήταν σαν να με φώναζε το είναι σου και να μου έλεγε «πες μου ποια είσαι απόψε;» και εγώ μην μπορώντας να συναντήσω και να ακούσω την φωνή σου. Απλά φώναξα φέρε «μια Άλλη, την κλασσική, την κόκκινη!» Εκεί στο μπαρ με τις αντανακλάσεις του καθρέφτη, τα χαμηλά φώτα, μιλώντας για εμένα, ακούγοντας προσωπικές ιστορίες άλλων σημαντικών ήθελα να φωνάξω «μου έχεις λείψει.» Δείλιασε το χέρι, όχι γιατί φοβάμαι αλλά γνωρίζοντας ότι εάν γινόταν πράξη θα προκαλούσα ζήτημα στο παρόν και στο μέλλον … σου! Αυτό που μου έχει μάθει η ζωή και η αξιοπρέπεια είναι να μην ενοχλείς αυτούς που προχωράνε και δεν αποτελείς επιλογή τους ή καλύτερα πρώτη επιλογή. Αφού το ξέρουμε καλά και οι δύο ότι επιλογή σου θα είμαι πάντα! Προσπερνώντας, την ενοχλητική σκέψη με την ξεχωριστή μεταμεσονύκτια παρέα θέσαμε ένα ερώτημα «Αλλάζουν οι άνθρωποι άραγε;». Πολλές απόψεις ακούστηκαν όπως : «οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, προσαρμόζουν την συμπεριφορά τους, οι άνθρωποι αλλάζουν, ωριμάζουν, συνειδητοποιούν, καταλαβαίνουν όταν χάνουν κάτι ή κάποιον, οι άνθρωποι αλλάζουν για λίγο με βάση τον στόχο τους και μετά θα βγάλουν τον πραγματικό τους εαυτό.»
Αυτό το ερώτημα (με ταρακούνησε διότι πάω να πιστέψω και να εμπιστευτώ μια αλλαγή) φυσικά και δεν έλαβε μια σαφή απάντηση αλλά πολύπλευρες οπτικές, λύσεις και απορίες. Αυτό το οποίο θα ήθελα να προσθέσω και δεν πρόλαβα προχθές είναι ότι αλλάζει αρχικά ο λιγότερο εγωιστής και περήφανος. Αλλάζει εκείνος που συνειδητοποιεί, κάνει την ανασκόπηση του, μαθαίνει από τα λάθη του και τα κάνει σωστά. Επίσης, αλλάζει αυτός που δέχεται την αλλαγή και την αλήθεια. Αλλάζει όποιος θέλει πολύ και μοναδικά. Αλλάζει όποιος προχωράει και εξελίσσεται. Ωστόσο, και εσύ αλλάζεις κάθε χειμώνα και το καλοκαίρι ζεις στιγμές «μιας πεταλούδας τίναγμα!» Τινάζεις τα φτερά σου, σκορπάς και σκορπιέσαι για λίγο, μαζεύεις τις χρυσές σταγόνες σου και επιστρέφεις στην μεταμόρφωση σου, στο καταφύγιο σου.
- Αλλάζει τελικά ο άνθρωπος;
- Το καλοκαίρι με πανσέληνο και κρασί!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου