Υπογράφει η Συντάκτρια - Αναλύτρια Πολιτικών Θεμάτων, Κοινωνικών Ζητημάτων & Ανθρωπιστικών Σχέσεων, νεαρά κυρία, Δήμητρα - Κλαούντια Ζόγκα, Πολιτική Επιστήμονας εκ του Α.Π.Θ. / Β.Α. / M.Sc.
Η Δήμητρα Κλαούντια Ζόγκα γεννημένη τον Αύγουστο του 1993 στη Κορυτσά και μεγαλωμένη στη Θεσσαλονίκη. Έχει αποφοιτήσει με άριστα και εκφωνώντας τον όρκο του Τμήματος Πολιτικών Επιστήμων ΑΠΘ. Κατά τη διάρκεια των σπουδών της συμμετείχε στο πρόγραμμα Erasmus φοιτώντας στο πανεπιστήμιο Cesare Alfieri της Φλωρεντίας με κατεύθυνση «Κοινωνιολογία και Media», όπου αρίστευσε, συμμετείχε σε συνέδρια και workshops. Το πάθος της είναι η φιλοσοφία και η ανάλυση λόγου με αποτέλεσμα να κάνει μεταπτυχιακό στη Πολιτική Φιλοσοφία και Θεωρία. Κατά τη διάρκεια του μεταπτυχιακού της διετέλεσε τη πρακτική της άσκηση στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στις Βρυξέλλες, όπου διαμένει και εργάζεται. Από μικρή την απασχολούσαν κοινωνικά ζητήματα και όπως λέει και η ίδια η ψυχή και τα συναισθήματα. Συμμετείχε στη συγγραφική ομάδα του σχολείου της, έχει παρακολουθήσει σεμινάρια δημιουργικής γραφής, συνέδρια και σεμινάρια εντός και εκτός συνόρων. Λατρεύει τα ταξίδια και τη γυμναστική αφού στο παρελθόν έχει ασχοληθεί επαγγελματικά με το μπάσκετ. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά και τη γλώσσα της καρδιάς.
Εδώ θα γυρίσεις!?'
Απρόβλεπτα, απρόσμενα, ατίθασα. Αυτός είναι ο ορισμός της ζωής φώναξε δυνατά. Χαμογέλασε και την τράβηξε προς το μέρος του και της έδωσε ένα φιλί τόσο ηχηρό όσες και οι καταιγίδες του Ιούνη. Απρόσμενη η συνάντηση τους μετά από τόσα χρόνια. Πίστευαν ότι δεν υπήρχε κάτι, ότι δεν υπήρχε όνειρο και ελπίδα, αλλά ένα βραδύ τα αλλάζει όλα τελικά. Απρόβλεπτες οι επιλογές της, γεμάτη έκπληξη η ζωή της και αγώνας ακατέργαστος, διαγώνισμα απροειδοποίητο. Πάντα καλή μαθήτρια, χωρίς αντιγραφές, περνούσε τα μαθήματα, εκτός από τον έρωτα. Τον σπούδασε, έγραφε για αυτόν, τον ερμήνευε, τον υμνούσε αλλά ήταν μετεξεταστέα η ίδια. Δεν είναι ότι δεν τον πίστευε, απλά τον απομυθοποιούσε και αυτός καραδοκούσε και ερχόταν ξαφνικά σαν μια δυνατή βροχή, παρασύροντας τα πάντα στο διάβα του και αφήνοντας αναμνήσεις.
Δεν είχε καλό timing με τον έρωτα. Δεν τα είχαν βρει χρονικά διότι πίστευαν και οι δύο στο άχρονο. Ο έρωτας ερχόταν όταν ήταν μικρή, ανώριμη και δεν γνώριζε να διαχειριστεί τέτοια έντονα συναισθήματα. Ερχόταν όταν ο άλλος δεν ήταν αποκλειστικά δικός της, ερχόταν όταν έφευγε για άλλου προορισμούς, ερχόταν όταν δεν ήταν σίγουρος για εκείνη, ερχόταν όταν ετοιμαζόταν για αλλαγές. Ερχόταν για να της πει μείνε εδώ και εκείνη χαμογελούσε όπως εκείνο το βράδυ, του έκλεινε το μάτι και απαντούσε ψιθυριστά «Με διαβατάρικα πουλιά έρωτα να μην πιάνεις, γιατί είναι διαβατάρικα και γρήγορα τα χάνεις». Αγαπούσε αυτό το τραγούδι ή συγκεκριμένα αυτόν τον στίχο. Την εξέφραζε, ήταν διαβατάρικη και εντόπιζε εκείνους που την ταξίδευαν σε μη γήινα μονοπάτια του έρωτα αλλά στα δύσβατα και συναρπαστικά. Σιγοτραγουδώντας αυτό το τραγούδι, συνομιλούσε με το μέσα της και έλεγε εάν ο έρωτας ή το πάθος ισχύουν, όπου και εάν πάει το διαβατάρικο πουλί δε θα χαθεί, εάν χαθεί δεν ήταν έρωτας. Προσπαθούσε σε κάθε φυγή της να δει δίχως να το ζητήσει εάν εκεί στην αναχώρηση θα ξαναέβρισκε την αντάμωση.
- Είναι παγίδα τελικά η ζωή;
- Παγίδα είναι το φιλί σου και ο καιρός, δε ξέρεις τι να φορέσεις, τι να βγάλεις και εάν θα βγεις τελικά. Γύμνια ψυχής ή ντύσιμο σώματος;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου