The ReMARKables InterViews Vol. 333: H Αγγελίνα Ματαλιωτάκη, Μοντέλο και Ηθοποιός, μιλά στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά και το Off The Record News BlogSpot
Αρχικά αγαπητή θα μου πεις τα βασικά:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι,
ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Η καταγωγή μου από την μεριά του πατέρα μου είναι από την Κρήτη, από την μεριά της μητέρας μου, από την Μικρά Ασία. Εγώ όμως γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα. Σπούδασα ''ειδικός εφαρμογών διαιτητικής'' αλλά ποτέ δεν ονειρεύτηκα να ασχοληθώ με αυτό. Πάντα με γοήτευε ο κόσμος της υποκριτικής και του θεάτρου. Θυμάμαι από πολύ μικρή να στήνω σκηνικά και να παίζω μόνη μου θέατρο στο εξοχικό μας στο Πόρτο Γερμενό, τα καλοκαίρια. Πολλές χαρές ήρθαν αργότερα και στο σχολείο με κάθε ρόλο που μου ανέθεταν οι δάσκαλοι μου. Ήξερα από τότε ότι αυτό είναι το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω στην ζωή μου. Αν και ο χώρος της μόδας και της τηλεόρασης ήρθαν αργότερα, απρόσμενα και χωρίς να τα κυνηγήσω, με γοήτευσαν και τους αγάπησα και τους δύο. Ήταν λαμπεροί και με ψυχαγωγούσαν, ενώ έκαναν την εργασία μου απολαυστική, παρόλο τις πολλές δυσκολίες που είχαν. Στην πορεία έκανα μαθήματα υποκριτικής και ταυτόχρονα ξεκίνησα να εμφανίζομαι και σε τηλεοπτικά σήριαλ. "Καλές δουλειές" στον ΑΝΤ1 με τον Πέτρο Φιλιππίδη, "Εθνική Ελλάδος" του Γιώργου Καπουτζίδη στο MEGA, "Οι συμμαθητές" στον ANT1 και φέτος στο Open στο "Για πάντα παιδιά" και πολλά ακόμη.
Ως δραστήρια και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις
διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό
σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’ ή και όχι μόνο, γενικά;
Γενικά είμαι η θετικός άνθρωπος και έτσι έχω αποφασίσει να βλέπω και τους άλλους, μέσα από τα δικά μου "γυαλιά" αυτό σημαίνει πολύ αθώα και καλοπροαίρετα, μέχρι αποδείξεως του εναντίου φυσικά, αν νιώσω το αντίθετο τελειώνω κάτι πολύ ψυχρά και με συνοπτικές διαδικασίες. Έχω μόνο καλά λόγια να πω για όλες τις συνεργασίες μου μέχρι σήμερα. Ούτε μια στιγμή δεν ένιωσα κάτι ή κάποια συμπεριφορά εναντίον μου. Το ακριβώς αντίθετο θα μπορούσα να πω...
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη,
σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή,
περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια;
Είμαι υπερβολικά ευαίσθητη σχετικά με τους αδύναμους γύρω μου. Πληγώνομαι κάθε φορά που έρχομαι αντιμέτωπη με μια σκληρή εικόνα. Ο κόσμος όμως δυστυχώς δεν είναι παραδεισένιος, υπήρχαν και πάντα δυστυχώς θα υπάρχουν σκληρές συνθήκες διαβίωσης. Κάνω οτι περνάει απο το χέρι μου για να είμαι δίπλα σε κάποιο πλάσμα που με χρειάζεται , όχι πάντα με επιτυχία , δεν είμαι θεός. Το ζητούμενο είναι ο καθένας από εμάς να κάνει έστω μια καλή πράξη ,κάθε μέρα που περνάει και όπου αυτο είναι φυσικά εφικτό. Και αυτός ο κόσμος σίγουρα θα είναι καλύτερος.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38);
Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις φως βελτίωσης;
Παράπονο απο την γενιά μας δεν ξέρω κατά πόσο ειναι εφικτό να έχω, αφού συμπεριλαμβάνομαι και εγώ η ίδια μέσα σε αυτή, έχουμε δηλαδή τις ίδιες επιρροές, δεν ξέρω πόσο αντικειμενική μπορώ να είμαι. Όταν όλοι μαζί κοιτάμε απο το ίδιο "παράθυρο" και παράθυρο εννοώ αλληγορικά τα χρόνια μας. Σίγουρα δεν μου αρέσουν καθόλου οι νέες συνθήκες που έφεραν στην ζωη μας τα social media και η τεχνολογία γενικότερα. Φυσικά έχουν τα θετικά τους, αλλα σίγουρα δηλητηριάζουν τον ψυχισμό μας και τις σχέσεις μας , με μια εικονική και ψεύτικη πραγματικότητα. Υπάρχει μια συνεχόμενη διαφήμιση ψεύτικης - ιδανικής ζωής που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα και δεν αγγίζει καμία ουσία για να γίνει τελικά το ζητούμενο και το ιδανικό. Θεωρώ οτι είναι πολύ επικίνδυνο, γιατί οι νεαρές ηλικίες, όπως ειναι φυσικό δεν έχουν την εμπειρία να το αναγνωρίσουν.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Το προσωπικό μου μότο είναι "Θα περάσει και αυτό..." και συμπεριλαμβάνει όλες τις καταστάσεις αρνητικές και θετικές... Όλα περνάνε και αυτό πρέπει να το θυμόμαστε κάθε φορά που υποφέρουμε ,για να δίνουμε κουράγιο στον εαυτό μας και στους ανθρώπους μας. Αλλά και κάθε φορά που απολαμβάνουμε κάτι υπέροχο, για να το εκτιμούμε την στιγμή που μας συμβαίνει και όχι όταν γίνει πια ανάμνηση και περάσει στην αιώνια εξορία!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου