Ελληνική Εξωτερική Πολιτική με το Βλέμμα στο 2019

... της Κατερίνας Δαουτάκου

Αν το 2018 ήταν ένα έτος ορόσημο για την Ελληνική Εξωτερική Πολιτική , το 2019 θα είναι μία χρονιά καθοριστική για αυτή . Με τις εξελίξεις ολοένα και περισσότερο να τρέχουν τόσο σε περιφερειακό ,όσο και σε διεθνές επίπεδο .  Καταστάσεις που έχουν τα θεμέλια στα πεπραγμένα του έτους που μας αφήνει από στιγμή σε στιγμή   αλλά και σε νέα διλήμματα που προκύπτουν μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές.

Πρώτα από όλα , ένα από τα ζητήματα που θα μας απασχολήσουν είναι το κυριότερο η ροή της εξέλιξης της συμφωνίας των Πρεσπών . Τόσο η Ελληνική Κυβέρνηση , όσο και του Ζάεφ βρίσκονται μπροστά σε νέες δυσκολίες και προοπτικές που δεν περιορίζονται σε αυτό στα όρια των δύο χωρών , αλλά  επεκτείνεται σε αυτό των Βαλκανίων . Οι προθέσεις συγκεκριμένες , οι ορέξεις ακόμα μεγαλύτερες και το ζήτημα του Αλυτρωτισμού να έρχεται  ξανά στο προσκήνιο από την μεριά των γειτόνων . Μεγάλη Αλβανία , Μεγάλη Βουλγαρία  και ούτω καθεξής θα παίξουν σημαντικό ρόλο στο πολιτικό γίγνεσθαι και στα media. 

Γενικότερα ,θα πρέπει να αντιμετωπιστεί το σέρβικο σύνδρομο , με αφορμή την αλλαγή του ονόματος στην πΓΔΜ ,την  ανακατανομή εδαφών μεταξύ της Σερβίας , της Αλβανία , του Κοσόβου και των πληθυσμών που θα προσπαθήσουν να διεκδικούν δικαιώματα και αναγνωρίσεις από τα υπόλοιπα κράτη που έχουν εθνοτικούς δεσμούς . Δεν θα μας κάνει μεγάλη εντύπωση , άμα προκύψουν νέα ζητήματα τόσο με την Τσαμουριά , αλλά και ο Βουλγαρικός Εθνικισμός που δεν έχει γίνει τόσο εμφανής ακόμα . Αναταράξεις που θα αλλάξουν κατά ένα τρόπο την Ελληνική Βαλκανική Πολιτική. 

Πάνω σε αυτό , όμως θα προκύψουν διλήμματα σχετικά με το τι ροπή θα ακολουθήσει η χώρα στα Βαλκάνια .Θα συνεχίσει να είναι θεματοφύλακας στην συνέχεια της Ευρωπαϊκής και Δυτικής Προοπτικής ή θα εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της ; Θα είναι δυνατόν να ισοσταθμίσει  τις δύο κατευθύνσεις χωρίς να δημιουργηθούν επιπλέον εμπόδια και προκλήσεις ; Πράγμα που θα είναι αρκετά δύσκολο, επειδή θα χρειάζεται καθαρό μυαλό και πιο συγκεκριμένη ατζέντα.

Μέσα σε όλα , δεν θα μπορούσε να μην μείνει απ έξω  η αποχώρηση των Αμερικανικών Στρατευμάτων από την Συρία αλλά και η ενισχυμένη συνεργασία Ελλάδας - Κύπρου - Ισραήλ  , όπου δημιουργεί νέο πεδίο σχέσεων με την  Τουρκία. Ο εκνευρισμός καλά θα κρατήσει  τους επόμενους μήνες με την γείτονα χώρα , όσον αφορά το ενεργειακό κομμάτι (Κυπριακή ΑΟΖ) και  της συμπεριφοράς της (Κούρδοι στα σύνορα Τουρκίας - Συρίας και Τουρκική κατοχή στην Κύπρο)  , αφού θα προκληθούν σπασμωδικές κινήσεις από την μεριά της και με την υποστήριξη της Ρωσίας  και το ευνοϊκό περιβάλλον προς αυτήν θα προσπαθήσει να δείξει την δύναμη της σαν περιφερειακός παίκτης . Κάτι στο οποίο , η Ελλάδα είναι θεμιτό να παίξει σε διπλό και σε τριπλό ταμπλό για να προλάβει τις δυνητικές απειλές και να μην θέσει σε πιθανό μελλοντικό κίνδυνο την ακεραιότητα της. 

Ένας παράγοντας ακόμη  που θα παίξει βαρυσήμαντο ρόλο , αν και συνήθως αφήνεται στα ψιλά γράμματα των εφημερίδων , είναι οι Ευρωεκλογές του 2019 . Σημασία θα έχει να παρατηρηθεί το πώς θα ψηφίσουν οι πολίτες στον χώρο της Γηραιάς Ηπείρου . Θα κερδίσουν τα ακραία στοιχεία ή θα κερδίσει η σταθερότητα ; Ας μην ξεχνάμε ότι το 2018 , μόνο ένα ήρεμο έτος δεν ήταν , με τα Κίτρινα Γιλέκα να μην περιορίζονται στα όρια της Γαλλίας  αλλά να δίνουν το έναυσμα και στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης για εξεγέρσεις . Ουσιαστικά , με το να τίθεται το ερώτημα της Ψήφου . Ποια κριτήρια θα λάμβουν υπόψη τους συνολικά οι πολίτες ; Θα κινηθούν κατά των Ελίτ ή υπέρ ; Οι υπόλοιπες χώρες ποιους ευρωβουλευτές θα εκλέξουν και τι στάση θα έχουν προς την Ελλάδα; Θα είναι αυταρχικοί ή ανεκτικοί;

Εν τέλει , δεν θα πρέπει να αμεληθεί το γεγονός  των εθνικών εκλογών , όπου εκεί θα είναι και ο ακρογωνιαίος λίθος για την Εξωτερική Πολιτική του Ελληνικού Κράτους . Αν κάποιος πει ότι το εσωτερικό πλαίσιο δεν θα έχει σημαντική επίδραση στο εξωτερικό και αντίστοιχα, ίσως να μην έχει επίγνωση των αλληλεπιδράσεων του περιβάλλοντος . Ειδικότερα ,  η συγκεκριμένη  αποδοχή θα μας βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση των μελλοντικών πράξεων και καταστάσεων.

Συνολικά , το 2019  δεν θα είναι μόνο μία χρονιά , στην οποία θα εκδηλωθούν καινούργια  διλήμματα και δυσκολίες που δεν ήταν τόσο ορατές και παραλήφθηκαν το 2018 ,  αλλά  θα αποτελέσει μία ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το ομιχλώδες τοπίο της Εξωτερικής Πολιτικής , θα δημιουργήσει νέα στεγανά είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά στις σχέσεις της Ελλάδας με τα υπόλοιπα κράτη συμμαχικά και μη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μας κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον μας , η συνέχεια θα δείξει...