Πριν από τρεις ημέρες μία μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε στο ΚΥΤ της Μόριας στο νησί της Λέσβου. Μία από τις πιο πολυσυζητημένες περιοχές παραμονής των προσφύγων. Η γεωγραφική θέση του νησιού και η «εύκολη» πρόσβαση από τη γείτονα χώρα Τουρκία, είχε σαν αποτέλεσμα η Λέσβος να βρεθεί στο επίκεντρο των συζητήσεων του μεταναστευτικού ζητήματος για τη χώρα μας.
Τα τελευταία χρόνια εφαρμόστηκε κατά κόρον η πολιτική των ανοιχτών θαλασσών από την μεριά της Ελληνικής Κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ. Το «ρεύμα» αυτό μεταφέρθηκε, όπως έγινε ηχηρά αντιληπτό, σε όλους του υποψήφιους πρόσφυγες αλλά και λαθρομετανάστες από Τουρκία, την Συρία, το Ιράκ κ.α., οι οποίοι λόγω των άσχημων συνθηκών που επικρατούσαν στη χώρα τους αλλά και των πολέμων, ήθελαν όπως είναι φυσικό ένα καλύτερο αύριο, εναποθέτοντας τις ελπίδες τους στην Ευρώπη. Από τη μία η πολιτική των κλειστών συνόρων των Κεντρικών Ευρωπαϊκών χωρών και από την άλλη η πολιτική των θαλασσών χωρίς σύνορα, οδήγησε αυτούς τους ανθρώπους στο να παρατείνουν κατά πολύ και άθελά τους φυσικά, την προσωρινή και μεταβατική τους παραμονή στην Ελλάδα.
Οι εικόνες φρικιαστικές…
Μέσα σε βάρκες ασφυχτικά γεμάτες από γυναικόπαιδα αλλά και άντρες πάσης ηλικίας - άλλοι κατάφερναν να φτάσουν στη στεριά και πολλοί πνιγόντουσαν στη θάλασσα, έχοντας πληρώσει αρκετά χρήματα για ν’ αγοράσουν το εισιτήριο της καλύτερης ζωής. Το αποτέλεσμα ήταν το νησί της Λέσβου να μετατραπεί μέσα σε λίγο καιρό σ’ ένα κέντρο φιλοξενίας μεταναστών, χωρίς να μπορεί κανείς λόγω του τεράστιου όγκου εισροών, να καταγράψει ποιοι από αυτούς είναι πρόσφυγες και ποιοι λαθρομετανάστες.
Οι κάτοικοι του νησιού άρχισαν να νιώθουν ανασφαλείς στην ίδια τους τη χώρα, στην ίδια τους τη γειτονιά για πολλούς λόγους. Όταν καταφθάνει μία μεγάλη μάζα ανθρώπων ταλαιπωρημένων, πεινασμένων, απογοητευμένων που το κράτος δεν έχει φροντίσει να τους ελέγξει, είναι απολύτως λογικό να φοβάται κανείς τόσο για την υγεία του μέχρι και για τη ζωή του.
Μέρα με την ημέρα, οι άνθρωποι αυτοί άρχισαν και γινόταν μέρος του νησιού. Ζώντας μέσα στα κατασκευασμένα ΚΥΤ, μέσα σε σκουπίδια και με μηδέν κανόνες υγιεινής, λαμβάνοντας ένα κρατικό επίδομα επιβίωσης, (την ώρα που οι Ελλάδα έμπαινε στο Τρίτο μνημόνιο και οι μισθοί κατρακυλούσαν συνεχώς) άρχιζαν να ζουν με κανονικούς ρυθμούς στο νησί. Αξιοπρόσεχτο είναι το γεγονός ότι κατά το διάστημα αυτό, αυξανόταν όλο και περισσότερο ο αριθμός των ΜΚΟ, ο οποίες επιδοτούνταν με υψηλά ποσά από την Ε.Ε. ώστε να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και να προσφέρουν φροντίδα σε αυτούς τους ανθρώπους.
Αξίζει ν’ αναφερθεί ότι τα επιδοτούμενα ποσά είναι αναλογικά αυξανόμενα με τον αριθμό των μεταναστών. Σε μία υποτυπώδης καταγραφή, σημειώθηκε ότι γύρω από το ΚΥΤ στη Μόρια λειτουργούσαν 20 ΜΚΟ και ο συνολικός τους αριθμός στη Λέσβο είναι 60. Πολύ μεγάλος αριθμός για ένα τέτοιο μέρος και πολύ ύποπτη η αύξηση της επένδυσης σύστασης πρόχειρων ΜΚΟ (όπως αποδείχτηκε μετά από ελέγχους που πραγματοποιήθηκαν με την αλλαγή της Κυβέρνησης). Και ένας άνθρωπος καθόλου καχύποπτος θ’ άρχισε ν’ αναρωτιέται.
Παίρνοντας ως πρότυπο το κλειστό κέντρο της Αμυγδαλέζας του 2012, η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας θέλησε να προβεί στην εύρεση λύσεων για το μεγάλο αυτό αγκάθι του μεταναστευτικού, ξεκινώντας με την πρόταση επαναφοράς των κλειστών κέντρων σύμφωνα με το άνωθεν αρχικό κέντρο. Μία πολύ καλή πρώτη λύση, καθώς θα γινόταν ο έλεγχος για το διαχωρισμό προσφύγων και λαθρομεταναστών. Οι πρόσφυγες θα ζούσαν σε ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, υγιεινής, με όλα τα απαραίτητα μέσα φροντίδας και από την άλλης θα περιοριζόταν η κυκλοφορία τους από όλο το νησί και θα υπήρχε η ικανοποίηση και από τους κατοίκους, καθώς πολλοί ήταν αυτοί που εξέφραζαν τη δυσαρέσκειά τους.
Η κίνηση γίνεται…μπουλντόζες καταφθάνουν στη Μόρια για το γκρέμισμα και την ανέγερση του κλειστού κέντρου και το παράδοξο….ομάδες κατοίκων το εμπόδισαν. Το αποτέλεσμα ήταν η επέμβαση της αστυνομίας ώστε να ολοκληρωθεί το έργο….που…όμως δεν έγινε ποτέ!
Ασύλληπτο γεγονός από μία περιοχή που εξέφραζε επί χρόνια τη δυσαρέσκεια της. Σε δεύτερο χρόνο αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι και κάποιες από τους διαμαρτυρόμενους συμμετείχαν σε ΜΚΟ. Όχι και τόσο απρόσμενη είδηση! Ζώντας σε καθεστώς Δημοκρατίας η αστυνομική βία δε χρησιμοποιείται ως πρώτο μέσον άσκησης της εξουσίας και, εφόσον υπήρξαν αντιδράσεις ασκήσεως βέτο με το σώμα κάποιων, υπήρξε αποχώρηση και αναβολή του αρχικού κυβερνητικού σχεδίου.
Αν και η χώρα μας είναι από αυτές με τα χαμηλά ποσοστά κρουσμάτων αλλά και θυμάτων της πανδημίας του COVID19, λόγω των έγκαιρων και έγκυρων μέτρων από την κυβέρνηση αλλά και λόγω της ουσιαστικής προσπάθειας των πολιτών, ωστόσο έχει «χτυπηθεί» και εκείνη από τον ιό. Με συλλογική προσπάθεια καταφέρνουμε να ανταποκριθούμε στο να μην εξασθενήσει το Ε.Σ.Υ. Πριν από λίγες μέρες, μετά από τεστ που έγιναν, βγήκαν θετικοί κάποιοι φιλοξενούμενοι πρόσφυγες στο ΚΥΤ της Μόριας. Όπως είναι φυσικό, η επόμενη κίνηση ήταν απομονωθεί αυτός ο χώρος και να γίνει κλειστός ούτως ή άλλως για την αποφυγή της διασποράς του ιού.
Αντ’ αυτού, οι ίδιοι οι μετανάστες, όπως λέγεται, άναψαν φωτιές στο ΚΥΤ και διέφυγαν, με αποτέλεσμα να κοιμούνται σε νεκροταφεία, εκκλησίες, κάδους σκουπιδιών και το νησί να ζει μέσα στο κλίμα της αναστάτωσης και του φόβου. Οι τραγικές φιγούρες είναι τα μικρά παιδιά που περιπλανώνται και κοιμούνται στο δρόμο. Ακούστηκαν πολλά γι’ αυτήν την πυρκαγιά. Για το πώς ξεκίνησε, από ποιους κλπ. Έχοντας εμπιστοσύνη στην Ελληνική δικαιοσύνη και με τις εντατικές έρευνες που έχουν ξεκινήσει είναι ανάγκη να αποδοθούν ευθύνες και να προχωρήσουμε σαν κράτος σε ουσιαστικές λύσεις για το μεταναστευτικό μας ορθά και αδέκαστα. Ξεκινώντας με την περίπτωση της Μόριας και συνεχίζοντας σε όλη την Ελλάδα.
Η πατρίδας μας, μας χρειάζεται ενωμένους σε αυτές τις δύσκολες στιγμές και το έχουμε αποδείξει ιστορικά και έμπρακτα πως ενωμένοι καταφέρνουμε τα πάντα. Μόρια SOS!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου