Έξυπνη, Νέα και Ωραία...
Με τσαγανό, απόψεις, όρεξη για δουλειά, σπουδές και φρεσκιες ιδέες!
Ο κος Μπακογιάννης έχει ΟΜΑΔΑΡΑ.
Βαρύς ο ίσκιος της Άρτεμις...
Για να δούμε τι μας είπε!
Αρχικά αγαπητή Άρτεμις, θα μου πεις τα βασικά για σένα:
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, τοπική αυτοδιοίκηση, κλπ.
(Μπορείς να είσαι όσο λαλίστατη θες!)
Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1993. Από το νηπιαγωγείο μέχρι και την Τρίτη λυκείου φοίτησα στην Ελληνογαλλική Σχολή Άγιος Ιωσήφ: ένα ιδιαίτερα αυστηρό σχολείο. Παρά την αυστηρότητά του, μού δίδαξε ήδη από πολύ μικρή ηλικία βασικές αρχές όπως την πειθαρχία, το αίσθημα της ευθύνης, την αγάπη για το συνάνθρωπο καθώς και το τρίπτυχο της γαλλικής κουλτούρας: ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα (Libérté, égalité, fraternité). Αποφοίτησα με άριστα από το σχολείο και θα έλεγα οτι ήμουν πάντοτε το παιδί της ευθύνης χωρίς ωστόσο να παραμελώ τις παρέες μου και τις εφηβικές μου, τότε ανησυχίες. Στα 18 μου χρόνια εισήλθα στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Τμήμα της Φιλολογίας και τέσσερα χρόνια μετά, και με τη λήψη του συγκεκριμένου πτυχίου, αποφάσισα να σπουδάσω και Νομική στη Κύπρο. Ήμουν ερωτευμένη με τη νομική σαν επιστήμη, νομίζω απο τότε που γεννήθηκα. Μεγάλωσα εξάλλου σε νομική οικογένεια και τα Νομικά ήταν και είναι η δεύτερη φύση μου. «Ξενιτεύτηκα» στην όμορφη Λευκωσία για τρία χρόνια κυνηγώντας το όνειρό μου και θυσιάζοντας πολλά κομμάτια της ζωής μου βέβαια, όπως φίλους και οικογένεια. Παράλληλα με τις νομικές σπουδές μου παρακολουθούσα πληθώρα νομικών συνεδρίων ώστε να ενημερώνομαι συνεχώς γύρω από διαφορα νομικά ζητήματα ενώ έκανα και νομικές επιμέλειες σε νομικά βιβλία. Έλαβα το πτυχίο της Νομικής στα τρία χρόνια και ξεκίνησα κατευθείαν το μεταπτυχιακό μου επάνω στο Δίκαιο των Επιχειρήσεων που αφορά στο εμπορικό δίκαιο, το οποίο ολοκληρώνεται τον Ιανουάριο του 2020. Όπως καταλαβαίνεις, από τότε που τελείωσα το σχολείο μέχρι και σήμερα, και χωρίς κανένα διάλειμμα, εξακολουθώ και σπουδάζω, γιατι πιστεύω ιδιαίτερα στην επιστημονική γνώση και προσωπική εξέλιξη του ανθρώπου δια της επιστήμης.
Πρόκειται για μία δύναμη και περιουσία που κανείς δε μπορεί να σου αφαιρέσει. Εξάλλου μεγάλωσα έτσι... στο σπίτι μου πάντοτε υπήρχαν χιλιάδες βιβλία παντός είδους και η παρότρυνση των γονέων μου να διαβάζουμε, τόσο εγώ όσο και η αδερφη μου, ήταν τεράστια... ήταν τρόπος ζωής. Παρά το ατελείωτο διάβασμα, προσπαθούσα πάντοτε να αφήνω ουσιαστικό χώρο και χρόνο για την προσωπική μου άθληση, για θέατρο, σινεμά, βιβλία καθώς και για εθελοντισμό. Παρόντες και συνοδοιπόροι όλα αυτά τα χρόνια, που κυριολεκτικά «δε σήκωσα κεφάλι», ήταν οι γονείς μου και η αδελφή μου καθώς και οι φίλοι μου. Η κλασική ατάκα των φίλων μου είναι: «Κουραστήκαμε να σε βλέπουμε να διαβάζεις». Επομένως, καταλαβαίνεις, έχω μάθει να εργάζομαι σκληρά, εξάλλου έχει και τεράστια σημασία το πώς μεγαλώνεις. Μεγάλωσα με δύο γονείς που που αφιέρωσαν τον περισσότερο χρόνο στην καριέρα τους ο καθένας ξεχωριστά. Τούς στερήθηκα είναι η αλήθεια και μου έλειψαν ως παιδί, όμως έμαθα οτι όποιος εργάζεται και κυνηγάει με δυναμισμό, θάρρος και τόλμη αυτό που επιθυμεί, ο κόπος του ανταμοίβεται αργά ή γρήγορα. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να έχεις πρότυπα δύο φιγούρες, τόσο την πατρική όσο και τη μητρική, πετυχεμένες που δεν έπαψαν ποτέ να παλεύουν. Αποτελούν πηγή έμπνευσης. Ξέρεις, η μητέρα μου πάντα λέει: «Βγες έξω και άρπαξε τη ζωή από τα μαλλιά». Αυτό δεν ξεχνώ ποτέ. Ανεξαρτήτως απο όλα αυτα πάντοτε κεντρική θέση στη ζωή μου είχαν οι φίλοι μου: μη νομίζεις παραμένω ένας νέος άνθρωπος, που θα βγει πολύ, που θα πάει για καφέ, που θα «αράξει» με τους φίλους του... δεν έχω παράπονο έζησα πολύ έντονα τη φοιτητική μου ζωή χωρίς ωστόσο ποτέ να παραμελήσω τις υποχρεώσεις που έχω ως άνθρωπος και πολίτης. Η κοινωνική μου ζωή είναι πηγή ζωής και ελευθερίας για εμένα.
Τι κάνεις επαγγελματικά και πολιτικά αυτόν τον καιρό;
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς;
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή;
Σήμερα παράλληλα με το μεταπτυχιακο μου κάνω και την άσκησή μου ως δικηγόρος. Η άσκηση μου θα διαρκέσει 18 μήνες και ήδη δρομολογώ το διδακτορικό μου... ψάχνω το θέμα συγκεκριμένα. Θα με ενδιέφερε στο μέλλον η ακαδημαϊκή καριέρα στον κλάδο της Νομικής Επιστήμης καθώς διαθέτει πληθώρα εννοιών που επιδέχονται περισσότερες ερμηνείες. Μακάρι να προσφέρω κάτι ως νομικός στον κλάδο αυτό. Είναι όνειρο ζωής. Παράλληλα με αυτά, έλαβα μία πρόταση για Διαμερισματική Σύμβουλός στην 1η Κοινότητα της Αθήνας, από τον συνδυασμό «Αθήνα Ψηλά» του Κ. Μπακογιάννη. Τεράστια η τιμή εννοείται, εφόσον πρόκειται και για τη Αθήνα: την πρωτεύουσα της Ελλάδας, μία πόλη με τεράστιο πλούτο και μακρά ιστορία, μία πόλη την οποία έχω περπατήσει πολύ ως παιδί, ως έφηβη, ως φοιτήτρια και τώρα ως εργαζόμενη. Την πονάω την πόλη αυτή, νιώθω οτι ξέρει πολλά απο τα μυστικά μου, νιώθω να της χρωστάω. Η πρόκληση ήταν τεράστια και για αυτο και δέχτηκα. Το πρόγραμμά μου είναι υπερφορτωμένο μεν, αξίζει τον κόπο δε. Πιστεύω πως ως νέος ενσυνείδητος άνθρωπος, που πάντοτε είχε ιδιαίτερη αγάπη για την πολιτική, έχω πολλά να κάνω και να προσφέρω. Η Αθήνα είναι ένας Δήμος με τεράστιες παθογένειες και στη λύση αυτών θέλω να συμβάλλω με όλες μου τις δυνάμεις. Βασικός μου στόχος με την απόφασή μου αυτή είναι να παρακινήσω νέους ανθρώπους, να πολιτικοποιηθούν, να λάβουν ενεργό ρόλο στην πολιτική ζωή... τούς χρειάζεται τόσο η Αθήνα όσο και η όλη η Ελλάδα. Γνωρίζω την απογοήτευσή τους πολυ καλά γιατί είναι και δική μου απογοήτευση. Και αυτός ήταν και ένας βασικός λόγος που αποφάσισα να πολιτευτώ.
Ως δραστήρια και δυναμική κυρία -και μάλιστα νέα- βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ/επιθέσεις στον επαγγελματικό σου χώρο από άτομα ‘’φτασμένα’’;
Είναι οι 50άρηδες έτοιμοι να μας δεχθούν;
Είμαι μία νεαρή κοπέλα που έχω επιλέξει συνειδητά έναν χώρο όπου ο ανταγωνισμός καλά κρατεί! Δυστυχώς τόσο το μπούλινκ όσο και οι διακρίσεις σε κάθε χώρο πλέον αποτελούν γεγονός. Η αλήθεια είναι πώς, ακόμη τουλάχιστον, δεν έχω δεχθεί τέτοιου είδους επίθεση, έχω υπάρξει ωστόσο μάρτυρας τέτοιων φαινομένων. Ως μάρτυρας λοιπόν και ως ενδεχόμενο θύμα ακριβώς ενός χώρου σκληρού και ανταγωνιστικού, όπως ο νομικός κλάδος,τα καταγγέλω. Βασικώς όμως πιστεύω στην αλληλεγγύη... υπάρχει, το ξέρω, τη βιώνω! Τέτοια φαινόμενα πρέπει να καταστέλλονται και να καταδικάζονται απο όλους μας. Θα πρέπει τα «φτασμένα» άτομα να αφήνουν χώρο στους νεότερους επιστήμονες και επαγγελματίες και να τους δείχνουν εμπιστοσύνη. Ο παλαιότερος έχει μεν την εμπειρία, στερείται όμως συχνά φρέσκων και καινοτόμων ιδεών. Η νεότητα σου δίνει το προνόμιο να σκέφτεσαι πιο «ριζοσπαστικά», να τολμάς. Ένας παλαιότερος είναι πιο συντηρητικός. Στην Ελλάδα επικρατεί η ρήση «εκεί που είσαι ήμουν και εδώ που είμαι θα ρθείς» ή «είσαι μικρός εσύ, δεν ξέρεις ακόμα». Αυτό είναι μεν σωστό, ως αποτέλεσμα του πέρατος των ετών και του γεγονότος οτι μεγαλώνουμε, όμως παράλληλα απαξιώνει τους νέους ανθρώπους... σχεδόν τους αχρηστεύει. Θεωρώ όμως οτι οι 50αρηδες θα αναγκαστούν να μας δεχθούν... αυτός είναι ο κανόνας της ζωής και της εξέλιξης, πρεπει να μας αφήσουν χώρο να ανθίσουμε. Εκείνοι διαθέτουν τη γνώση και την εμπειρία και πρέπει να μην την κρατούν σε «κλεισμένα κουτιά» αλλά να μας την παραχωρούν απλόχερα. Κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάτσουν δίπλα μας και να σταθούν αρωγοί σε όποια προσπάθειά μας. Να είναι δίπλα μας και όχι απέναντι μας.
Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια;
Ενδιαφέρουσα και επίκαιρη ερώτηση καθώς σύντομα πρόκειται να υιοθετήσω ένα αδέσποτο σκυλάκι. Είμαι ιδιαιτέρως ευαισθητοποιημένη στο ζήτημα της υπεράσπισης και της φροντίδας των ζώων και υπέρμαχος του νόμου που ποινικοποιεί πράξεις εγκληματικές κατά των ζώων. Σε γενικότερο επίπεδο θα έλεγα πως έμαθα να είμαι τρομερά ευαίσθητη σε ζητήματα που αφορούν τον άνθρωπο σε εγχώριο αλλά και παγκόσμιο επίπεδο, πόλεμοι, φυσικά φαινόμενα, βία, προσφυγικο, ναρκωτικά... το πάν είναι η ενημέρωση γιατι όταν ενημερώνεσαι συνεχώς είσαι και ικανός και χρήσιμος να παρέχεις μία ουσιαστική βοήθεια. Όσο μπορώ κάνω εθελοντισμό και παρέχω ρούχα και τρόφιμα σε κοινωνικά παντοπωλεία διαφόρων δήμων και ίδιως σε εκείνο του Δήμου Αθηναίων που έχει και το μεγαλύτερο πρόβλημα αστέγων και απόρων. Με συγκινεί ιδιαίτερα το όποιο πρόβλημα ενός συνανθρώπου μου, Έλληνα ή αλλοδαπού, σε Ελλάδα ή εξωτερικό. Θα με δεις συχνά να συγκινούμαι στο άκουσμα κάποιας κακιάς είδησης, να με πιάνει το παράπονο που λέμε... μάρτυρες οι φίλοι και η οικεγένειά μου! Μεγάλωσα εξάλλου με δύο γονείς πολύ δοτικούς. Για παράδειγμα, στην τραγωδία της πυρκαγιάς στο Μάτι ήμουν εκεί... έκλαψα σα να ήταν θύματα δικοί μου άνθρωποι... θύμωσα και προβληματίστηκα. Πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλον. Ο εθελοντισμός όπως και η κοινωνική ευαισθησία γενικότερα είναι η σημαντικότερη πράξη που μπορούμε να κάνουμε ως πολίτες αφενός και ως άνθρωποι αφετέρου.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας (18-38);
Τι σε ενοχλεί;
Βλέπεις σημάδια βελτίωσης;
Χτύπησες φλέβα! Βγάζω το καπέλο στη γενιά μας. Πιστεύω οτι η γενιά μας είναι η πιο ενημερωμένη και η πιο επιστημονικά καταρτισμένη γενιά των τελευταίων εποχών. Και το βασικότερο: μία γενιά που ξέρει να παλεύει όπως καμία άλλη, γεννιά με «κότσια», που ξέρει να εργάζεται, ξενιτεμένη για να δουλέψει ή να σπουδάσει... κι όμως, δε μασάει. Οχι δεν είναι η γενιά της καφετέριας. Πιστεύω στη γενιά μας με όλη μου τη δύναμη, γιατί τη βιώνω καθημερινά. Είναι όμως απολιτική... έχει απαξιώσει την πολιτική σκηνή και ορθώς το έχει κάνει μέχρι τώρα. Έχει απογοητευτεί, την καταλαβαίνω απόλυτα, γιατι και εγώ εχω απογοητευτεί. Δεν έχει κάποιον να την εμπνεύσει και να την παρακινήσει. Η γενιά μας έχει ανάγκη από το φιλί της ζωής. Της το χρωστάμε, μάς το χρωστάνε.
Πως βιώνεις την οικονομική και πολιτική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 10 χρόνια;
Θεωρώ οτι περισσότερο βιώνουμε μία κρίση αξιών. Μία οποιαδήποτε οικονομική ή πολιτική κρίση κάποτε θα τελειώσει, ενώ η κρίση αξιών εδραιώνεται εντός μίας κοινωνίας. Η κρίση αξιών δημιούργησε εύφορο έδαφος στην οικονομική και πολιτική κρίση να ευδοκιμήσουν. Επομένως το ρήγμα είναι πολύ πιο βαθύ. Πλέον δεν γνωρίζουμε σε τί πιστεύουμε, ποιά είναι τα ιδανικά μας, ποίοι είμαστε και που πάμε. Δημοκρατικές αρχές τίς βλέπουμε συχνά για παράδειγμα να καταρρέουν μπροστά στα μάτια μας. Σίγουρα πάντως το να μεγαλώνεις εντός οικονομικής και πολιτικής κατάρρευσης είναι σκληρό και πολλές φορές ολέθριο. Οι μάσκες των πολιτικών έπεφταν η μία μετά την άλλη, αποκαλύπτοντας σκάνδαλα και τα «ενοικιάζεται», οι πτωχεύσεις, οι απολύσεις, οι αναγκαστικοί πλειστηριασμοί έδιναν και έπαιρναν. Και εξακολουθούν. Πρόκειται για μία ολική κατάρρευση του πολιτειακού οικοδομήματος. Παραμένω ωστόσο ένας άνθρωπος θετικός και επιθυμώ να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες με τέτοιο τρόπο ώστε να τις χρησιμοποιώ υπέρ μου, να με δυναμώνουν. Μία οποιαδήποτε κρίση σε αναγκάζει να εργαστείς πολύ πιο σκληρά, να επαναπροσδιοριστείς. Αρχίζεις να αναζητάς τις αξίες των παλαιότερων γενεών και να δημιουργείς και καινούριες. Εξακολουθώ και πιστεύω όμως, πώς εντός οποιασδήποτε πτώσης υπάρχουν ευκαιρίες ανάκαμψης. Εξάλλου κάθε φορά που κλείνει μία πόρτα ανοίγει ένα παράθυρο.
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο;
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο;
Η φράση που σε παρακινεί, αν θες.
Πιστεύω στην εξέλιξη. Κάθε εξέλιξη είναι προς όφελός μας καλή ή κακή, εξαρτάται από ποιά οπτική γωνία θα επιλέξεις να κοιτάξεις κάθε γεγονός. Είμαι ένας φύσει και θέσει αισιόδοξος άνθρωπος και έτσι αντιμετωπίζω κάθε κεφάλαιο της ζωής μου. Πάντοτε ελπίζω οτι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν αν δουλέψουμε σκληρά και πιστέψουμε στον εαυτό μας. Δανείζομαι τη φράση της Σκάρλετ Ο΄Χάρα από το Όσα παίρνει ο άνεμος: «αύριο είναι μία άλλη μέρα». Αυτό είναι το προσωπικό μου μότο. Κάθε «αύριο» είναι μία νέα ευκαιρία να προσπαθήσεις ξανά όσες φορές κι αν έχεις πέσει ή αποτύχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου