Έμπνευσις... η πνοή του πνεύματος!

Όλγα Τσουκαλά, Απόφοιτος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου Πανεπιστημίου, Φοιτήτρια Νομικής στο Πανεπιστήμιο Νεάπολις Πάφου και Αρχισυντάκτρια του Ομίλου Διεθνών και Ευρωπαϊκών Θεμάτων



Θα αναρωτιέται κανείς γιατί άραγε το πνεύμα ως άυλη μορφή και ύπαρξη να χρειαζεται μια κάποιου είδους πνοή; Γιατί κάτι που δεν ζει, δεν εχει σάρκα, οστά και πρώτα απ’ όλα εξωτερική μορφή, η οποία να γίνεται αντιληπτή στον εξω κοσμο να χρειαζεται να ανασάνει, να αναπνέει;

Μια ρεαλιστική ματιά θα καταλάβει πως η πνοή είναι προνόμιο των ζωντανών μορφικών συνθέσεων με κύτταρα και σάρκα τα οποία βλέπεις. Είναι κομμάτι του ανθρώπου η αναπνοή, χωρίς αυτή δεν ζει!

Η δική μου οπτική, που θέλει να να στρέψει την ματιά αυτή σε μια οπτική γωνία μιας άλλης αντίληψης, θα μιλήσει για την έμπνευση ως μία ύπαρξη λίγο πιο πέρα από το προφανές. Ξεκινώντας, πρέπει να γίνει κατανοητό πως την έμπνευση λίγο την βλέπεις μα πιότερο τη βιώνεις. Τη ζεις μέσα από εκείνους που την ενσαρκώνουν. 

Διανύουμε μια εποχή όπου το πνεύμα στερείται οξυγόνου, στερείται πνοής. Δεν δύναται να ανασάνει το πνεύμα σε μια εποχή που καταργεί την αντίληψη για το άυλο και ενδυναμώνει την επιθυμία για το υλικό.

“Έν+πνέω”, μια πράξη, μια πρόσθεση τόσο απαραίτητη, τόσο αναγκαία, τόσο δυνατή να τα βάλει με κάθε πολλαπλασιασμό των υλιστικών φιλοδοξιών. Στα μαθηματικά αυτό δεν μπορεί παρά να θεωρηθεί άτοπο, όμως εδώ γίνεται λόγος για φιλοσοφία ζωής και η σοφία δεν υπόκειται σε κανόνες ούτε τιθασεύεται! 

Η έμπνευση περικλείει το απαραίτητο οξυγόνο για το πνεύμα για να παραμένει ζωντανό και ακμαίο, έτοιμο να σταθεί όρθιο σε κάθε δυστοκία, σε κάθε εποχή πνευματικής ξηρασίας, η οποία ερημοποιεί τον ανθρώπινο νού και τον οπισθοδρομεί. Άλλωστε, πως το υλικό παίρνει μορφή αν δεν υπάρχει η έμπνευση να δώσει την ώθηση στη σκέψη να παράγει ιδέα και η ιδέα να γίνει δημιουργία; Δεν υπάρχει μαγεία στην εποχή αυτή, η μαγεία του νού αποκρυσταλλώνεται όταν αυτό έχει πνοή και η πνοή αυτή είναι η έμπνευση!

Φανταστείτε το πνεύμα ώς ένα πλοίο σε έναν ωκεανό δημιουργίας και εσάς επάνω του ως κυβερνήτη. Τα πανιά του πλοίου ανοιγμένα και αυτό έτοιμο για το γοητευτικό ταξίδι στην δημιουργία και την κατάκτηση της Σοφίας της Ζωής . Λείπει όμως κάτι και το πλοίο παραμένει εκεί στην αρχή ακίνητο και όλο δίψα για το μεγάλο τούτο ταξίδι. Εκεί, λοιπόν, εμφανίζεται η έμπνευση ώς ούριος άνεμος και ωθεί τα πανιά σε κίνηση και το πλοίο ξεκινά το ταξίδι με τον κυβερνήτη έτοιμο να δημιουργήσει μια ακόμη σελίδα στην ιστορία του ωκεανού που σε κάθε άλλη περίπτωση εμφανίζεται αχαρτογράφητος. Που να πάει το πνεύμα χωρίς την έμπνευση για πυξίδα; Ο κυβερνήτης θα παραμείνει κενός στην αφετηρία χωρίς την πνοή του πνεύματος του.

Αποκτά νόημα η ύπαρξη του ανθρώπου όταν το πνεύμα του τον οδηγεί σε ένα σκοπό με την έμπνευση να δίνει μορφή στο όραμα και στην ιδέα και πυγμή στη θέληση για την κατάκτηση του ιδεατού. Ο άνθρωπος γεννιέται ζωντανός με σάρκα και οστά αλλά υπάρχει όταν έχει σκοπό. Η έμπνευση κάνει τον άνθρωπο να θέλει το σκοπό, να τον σχεδιάζει, να τον κυνηγά, να τον βρίσκει όταν κινδυνεύει να τον χάσει. Υπάρχουμε προς χάριν όσων μας εμπνέουν!

Πνέω, πνοή, πνεύμα, έμπνευση, όλη η ουσία σε τέσσερις λέξεις που αν τις βιώσεις μόνο θα τις κατανοήσεις. Ανθρώπινη αναπνοή είναι ο κύκλος του οξυγόνου που εισπνέεται και του διοξειδίου του άνθρακα που εκπνέεται. Πνοή πνεύματος είναι η είσοδος της έμπνευσης στο πνεύμα και η εξαγωγή δημιουργίας και σκοπού ως αυταξία του ανθρώπου. 

Στο φινάλε ο άνθρωπος όπως λέει και η ίδια η ετυμολογία της έννοιας άνθρωπος= άνω+ θρώσκω, είναι εκείνος που κοιτά και θωρεί πάνω από το υφιστάμενο, πάνω από το εμφανές, πάνω από την σάρκα και τα οστά, πάνω και από την ίδια την ζωή. Ο άνθρωπος καθορίζεται από το πνεύμα του και αυτό χωρίς έμπνευση είναι κενό. Ο άνθρωπος χωρίς έμπνευση, ως πνοή στο πνεύμα του, είναι άνθρωπος ατελής και άνθρωπος τέτοιος είναι καταδικασμένος να πλανιέται σε αχαρτογράφητα νερά ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία, ανάμεσα στο υπαρκτό και το ανύπαρκτο, ανάμεσα στο χάος και τη ζωή!

Αγαπήστε ό,τι σας εμπνέει για να βιώσετε την ύπαρξη σας!

Σκέψεις προερχόμενες από έμπνευση που ενσαρκώνονται σε αγαπημένα πρόσωπα με σκοπό να παρακινήσουν ή έστω να προβληματίσουν το πνεύμα σας!

Ο.Τ.