Ελλάδα: Καριέρα στην Ανεργία κάνουν οι Νέοι!

Υπογράφει η Τζαμπαζλή-Δούκα Σωτηρία 



Η Ελλάδα βιώνει έντονα τις συνέπειες της οικονομικής κρίσης και των διάφορων πολιτικών μέτρων την τελευταία δεκαετία. Μία δεκαετία γεμάτη αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Θα μπορούσαμε να πούμε με ευκολία πως είναι η δεκαετία που περιθωριοποίησε την νέα γενιά.

Αναμφίβολα, το «brain drain» είναι ένα φαινόμενο που δεν συναντάμε για πρώτη φορά στην χώρα μας, όμως  αυτό που την διαφοροποιεί από κάθε άλλη φορά είναι η αποκλειστικότητα του στους νέους. Με μεγάλο προβάδισμα η χώρα μας βρίσκεται στην πρώτη θέση στο ποσοστό ανεργίας των νέων, ηλικίας 15-24ετών και προσεγγίζει το 56.7%. Αριθμό που δεν θα εντοπίσουμε σε καμία άλλη χώρα της Ε.Ε.

Έτσι η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε χώρα εξαγωγής νέων πτυχιούχων.

«Το φαινόμενο της διαρροής επιστημονικού προσωπικού αποδεικνύει επιτυχημένα πως χώρες όπως η Ελλάδα, με ισχυρό απόθεμα επιστημονικού ανθρώπινου δυναμικού, επιδεικνύουν αδυναμία διαχείρισης και αξιοποίησης τους.» (Λαμπριανίδης 2011). 

 Ο νέος λοιπόν αδυνατεί να αυτονομηθεί με αποτέλεσμα να μην είναι σε θέση να αξιοποιήσει τις γνώσεις και δυνατότητες του και να προχωρήσει σε σημαντικά βήματα της ενήλικης ζωής. Η αβεβαιότητα που επιφέρει η οικονομική εξαθλίωση του ατόμου τον καθιστά εξαρτημένο από την οικογένεια του και με αυτόν τον τρόπο είναι αδύνατον, ο νέος να επιτύχει την οικονομική αυτονομία που θα του επιτρέψει να εκπληρώσει τους στόχους του αλλά και να βιώσει την ζωή του, όπως την επιθυμεί στην πραγματικότητα.

 Με αφορμή λοιπόν την συγγραφή του παρόντος άρθρου διεξήγαγα ένα ερωτηματολόγιο με σκοπό να παρατηρήσουμε άμεσα τι άποψη έχει η νέα γενιά πάνω στο θέμα. Πράγματι, η έρευνα επιβεβαίωσε με ποσοστό 88.9% να συμφωνεί πως η οικονομική κρίση που έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει επηρεάσει αρκετά την καθημερινότητα τους. 

Επιπλέον, ενδιαφέρον έχει η άποψη πως μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στην κατάσταση αυτή θεωρούν πως έχουν πρώτα η κυβέρνηση και έπειτα οι επιχειρήσεις και οι εργοδότες. Εντύπωση σίγουρα προκαλεί το 35% που ανταποκρίθηκε θετικά στην εγκατάλειψη της Ελλάδας για ένα μέλλον πιο ασφαλές ενώ με ποσοστό 15% αντιπροσωπεύονται όσοι θα εγκατέλειπαν με πολύ μεγάλη δυσκολία την Ελλάδα.

 Μήπως τελικά τα ποσοστά αυτά, μας υπενθυμίζουν την αναγκαιότητα να τεθεί τo ζήτημα προς άμεση αντιμετώπιση; Θα μπορούσε το ζήτημα της ανεργίας να χρησιμοποιηθεί ως επιχείρημα για πιέσεις; Και αν ναι, σε ποιους φορείς;