Μέρος Β'... Τρίτη 7 Απριλίου του 2020 Κάθομαι, λοιπόν, στο δωμάτιο μου με τα παράθυρα ανοικτά και σκέφτομαι πόσο ωραία είναι η ζωή.
Πόσο ωραίο είναι να αγαπάς, πόσο ωραίο είναι να ακούς, να χαμογελάς, να γεύεσαι , να ονειρεύεσαι, να απογοητεύεσαι, να κλαις. Είναι όλα μέρη της ζωής και έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να μάθουμε πράγματα και να αποκομίσουμε εμπειρίες.
Έχουμε έρθει σε αυτόν τον κόσμο για να γίνουμε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας .
Γι αυτό άλλωστε υπάρχουν και οι προκλήσεις στην ζωή, διαφορετικά δεν θα ωριμάζαμε σαν άνθρωποι, ως πνεύμα.
Πολλές φορές πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό χωρίς αυτό να έχει καμία ιδιαίτερη σημασία.
Πρέπει να αρπάξουμε όπως λέει και η μαμά μου την ζωή από τα κέρατα και να την ζήσουμε στο έπακρο με όλες τις εκφάνσεις της είτε καλές είτε κακές.
Όλα και όσοι άνθρωποι έρχονται στην ζωή μας ,έρχονται για κάποιο σκοπό είτε για να μας ωριμάσουν, είτε για να μας διδάξουν, είτε για να μας δυναμώσουν. Αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να κρατάμε τα θετικά από οποία κατάσταση και να προχωράμε.
Η ζωή είναι φτιαγμένη έτσι, για να προχωρά. Και μας καλεί στο ταξίδι αυτό χωρίς όμως να πρέπει να δίνουμε σημασία στον προορισμό. Οφείλουμε να ζήσουμε το ταξίδι με όλη την σημασία αυτής της λέξης.
Το νόημά της ζωής έγκειται στο αν είμαστε και στο κατά πόσο είμαστε έτοιμοι να την ζήσουμε πραγματικά. Και αυτό θα το απαντήσουμε εμείς και οι πράξεις μας. Εμείς και ο εαυτός μας. Εμείς και οι σκέψεις μας.
Εμείς και η οντότητα μας. Ας μην χάνουμε τον χρόνο μας σε ανούσιες καταστάσεις και ας προσπαθούμε για το καλύτερο.
Έτσι πιστεύω θα κατανοήσουμε το νόημα της ζωής και θα είμαστε πλέον έτοιμοι να την ζήσουμε. Μπορεί να κάνω και λάθος όμως.
Εσείς τι πιστεύεται?
Μπορούμε άραγε?
Μαγδαληνή.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου