Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά
Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, κλπ.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη. Είμαι δικηγόρος, με μεταπτυχιακό στο οικονομικό ευρωπαϊκό δίκαιο και τη διαιτησία. Είμαι υποψήφια διδάκτορας στη νομική σχολή του ΑΠΘ. Διετέλεσα δημοτική σύμβουλος για δύο θητείες (2010-2019), στον δήμο Νεάπολης Συκεών και αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου. Αγαπώ την κλασική μουσική. Έχω δύο αδέλφια, τον Κωνσταντίνο που είναι πολιτικός επιστήμονας και συνθέτης, και την Λυδία, επίσης πολιτική επιστήμονας και πιανίστρια.
Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;
Οι δεσμοί που αναπτύσσονται στον τόπο που γεννιέσαι και μεγαλώνεις είναι πάντοτε ισχυροί και παράλληλα αποτελούν σημαντικούς παράγοντες για να αισθάνεσαι πλήρης και ευτυχής. Υπό το πρίσμα αυτό, η μετοίκηση στο εξωτερικό είναι μία διαδικασία δύσκολη και, προσωπικά, όχι επιθυμητή. Εντούτοις, οι περιορισμοί στην αγορά εργασίας, όπως διαμορφώνονται από τις οικονομικές συνθήκες, την καθιστούν μία λύση αναγκαία, ιδιαίτερα για όσους απασχολούνται στους τομείς της έρευνας και της τέχνης. Αισθάνομαι τυχερή που δραστηριοποιούμαι επαγγελματικά στη χώρα μου, παρά τις δυσκολίες που βιώνουμε όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Είναι οι 50-60 plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.
Η ανανέωση ήταν ίσως η λέξη που χρησιμοποιήθηκε περισσότερο στο δημόσιο διάλογο τη δεκαετία ‘10 - ’20. Προβλήθηκε είτε ως λύση, είτε ως επιτακτική ανάγκη. Ωστόσο, χρησιμοποιήθηκε επί το πλείστον προσχηματικά, ιδιαίτερα στον χώρο της πολιτικής.
Η ουσία της, όμως, δεν ήταν δυνατό να χαθεί, ούτε είναι δυνατό να εμποδιστεί η έλευση νέων συνθηκών και προσώπων. Οι νέες γενιές διεκδικούν τον ρόλο και τη θέση τους πολιτικά, κοινωνικά, επαγγελματικά. Και ίσως τελικά αυτή η διεκδίκηση και ο αγώνας είναι που τις εφοδιάζουν με κάθε αναγκαίο στοιχείο για να επιτύχουν.
Είσαι ευαίσθητο και κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ;
Η εννεαετής πορεία μου στην τοπική αυτοδιοίκηση μου επέτρεψε να εκδηλώσω ουσιαστικά το ενδιαφέρον μου για ζητήματα κοινωνικά, περιβαλλοντικά κ.α. και παράλληλα να διαπιστώσω ότι η κοινωνία μας παραμένει ευαισθητοποιημένη, ενεργή και πρόθυμη να προσφέρει. Κάθε δημόσιος διάλογος ή εθελοντική δράση με στόχο την προστασία των ευπαθών και ευάλωτων κοινωνικά ομάδων, της αστικής πανίδας και του περιβάλλοντος είναι πρωτίστως κοινωνική και πολιτική συμπεριφορά. Όλοι έχουμε τη δυνατότητα και οφείλουμε να αποτελέσουμε μέρος μίας αλυσίδας προσφοράς είτε τοπικά, στη γειτονιά ή στον δήμο μας, είτε ευρύτερα.
Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις σημάδια βελτίωσης; Που εντοπίζεις το πρόβλημα, τι προτείνεις;
Η γενιά στην οποία ανήκω σπούδασε και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά μέσα στη δεκαετία της κρίσης. Καταρτίστηκε επιστημονικά, αγωνίζεται και σταδιοδρομεί σε ένα ρευστό περιβάλλον. Είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα, σε μία εποχή υψηλού ανταγωνισμού και μεγάλων ταχυτήτων. Πώς μπορεί, λοιπόν, κάποιος να έχει παράπονο για αυτή τη γενιά;
Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Εργασιακά, μα και ως άτομο στην καθημερινότητα.
Ως ελεύθερη επαγγελματίας βιώνω την αστάθεια της δυσμενούς οικονομικής συγκυρίας και συμμετέχω στον αγώνα για να διαμορφώσουμε ευνοϊκότερες συνθήκες και δεδομένα στο επάγγελμά μας που έχει πληγεί. Ως πολίτης, η κοινωνική ένταση, ο διχασμός, οι ακραίες απόψεις και η βία που αναπτύχθηκαν τα χρόνια αυτά και προκλήθηκαν από τις πολιτικές και οικονομικές συνθήκες, ελπίζω να σβήσουν οριστικά μαζί με κάθε δυσκολία που βιώσαμε.
Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;
Η κατάσταση που διαμορφώθηκε από την πανδημία έχει τροποποιήσει δραστικά την καθημερινότητά μας. Με ψυχραιμία, ενημέρωση και τηρώντας τα μέτρα ατομικής προστασίας προσαρμόζομαι στις νέες ανάγκες και απαιτήσεις. Παρά τις δύσκολες και τις πρωτόγνωρες συνθήκες, θεωρώ ότι ως κοινωνία επιδείξαμε υπευθυνότητα.
Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;
Υγεία x3 !
Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες. Κάτι φωτεινό.
Έχουμε αναπτύξει, ατομικά αλλά και ως κοινωνία, άμυνες που μας επιτρέπουν να αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια, τον φόβο και την ανασφάλεια επιδεικνύοντας αλληλεγγύη, ευαισθησία και δημοκρατική επαγρύπνηση. Αυτό μου επιτρέπει να πιστεύω πως αύριο θα είναι μία καλύτερη μέρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου