Η Χριστιάννα Πίτη μιλά στο OfftRN

Η συνέντευξη δόθηκε στον Μαρκόπουλο Χ. Θωμά 

Αρχικά θα μου πεις τα βασικά για σένα αγαπητή: Καταγωγή, ηλικία, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, οικογένεια, καθημερινότητα κλπ.

Λοιπόν, ξεκινώντας θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πολύ για τη φιλοξενία Θωμά!  Όπως προανέφερες είμαι η Χριστιάννα Πίτη, είμαι 27 ετών και έχω γεννηθεί στη Θεσσαλονίκη, όμως κατάγομαι από την Κοζάνη, όπου και διέμενα μέχρι τα 18 μου έτη! Έπειτα, μετακόμισα στην συμπρωτεύουσα καθώς φοίτησα στη σχολή Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσ/νίκης, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζα και σε ιδιωτική σχολή δημοσιογραφίας! Σε αυτό το μεσοδιάστημα, παρακολουθούσα σεμινάρια που σχετίζονταν και με τις δύο μου επαγγελματικές επιλογές, ενώ φυσικά όταν αποφοίτησα από την ιδιωτική σχολή και μέχρι να αποφοιτήσω και από την 5ετή σχολή της Δασολογίας, εργαζόμουν ανά διαστήματα είτε σε θέσεις μάρκετινγκ και δημοσίων σχέσεων είτε ως δημοσιογράφος σε ραδιόφωνο, sites αλλά και σε εκπομπές τοπικής εμβέλειας στη Θεσ/νίκη, αλλά και στην Κοζάνη. Το τελευταίο έτος έχω μετακομίσει στην Αθήνα και μάλλον έφερα το χάος (χα! χα!), αστειευόμενη το λέω, διότι η αλήθεια είναι ότι ο ερχομός μου συνέπεσε με μια κρίσιμη περίοδο και αναφέρομαι φυσικά στην πρωτόγνωρη κατάσταση που όλοι μας βιώνουμε με τον κορωνοϊό και τις επιπτώσεις του. Τον περσινό χειμώνα βρισκόμουν στην ταξιδιωτική εκπομπή “EIKONEΣ” στο OPEN όπου ανέλαβα τη δημοσιογραφική επιμέλεια, τη συμμετοχή στην εκπομπή -όταν κρινόταν απαραίτητο- αλλά και χρέη camerawoman! Πλέον εργάζομαι ως δασολόγος ενώ παράλληλα τρέχω και το προσωπικό μου site που εμπνεύστηκα στη διάρκεια της  πρώτης καραντίνας, το "Pretty Dose", μαζί με μία εξαιρετική ομάδα που είναι τιμή μου να βρίσκεται στο πλάι μου καθημερινά! Όσο αναφορά τα χόμπι μου, στο παρελθόν έχω ασχοληθεί με τη μουσική και συγκεκριμένα με το πιάνο και το βιολοντσέλο συμμετέχοντας και σε ορισμένες συναυλίες ενώ έκανα το πέρασμά μου και εγώ -όπως τα περισσότερα παιδιά- από διάφορα αθλήματα όπως το μπάσκετ, την ενόργανη γυμναστική, την κολύμβηση αλλά και το βόλεϊ. Πλέον - και υπό κανονικές συνθήκες - χόμπι μου αποτελεί το γυμναστήριο και οι pilates reformer! 

Μένεις Ελλάδα ή φεύγεις εξωτερικό… και γιατί; Αν πας έξω θα γύριζες ποτέ; Τι θα σου λείψει πιο πολύ από τον τόπο μας;

Δεν αποτελούσε ποτέ όνειρό μου να εγκαταλείψω την Ελλάδα και αυτό γιατί αγαπώ την νοοτροπία της, την ιστορία που φέρει, τα ήθη και τα έθιμά της, τις διαπροσωπικές σχέσεις και το δέσιμο που αναπτύσσουμε σαν λαός, όμως αυτό δε σημαίνει ότι εθελοτυφλώ και δεν εντοπίζω και τα κομμάτια που υστερούμε. Έτσι, εάν αποφάσιζα να μεταβώ σε κάποια χώρα του εξωτερικού θα ήταν κατά βάση γιατί έξω μεγιστοποιούνται οι επιλογές για επαγγελματική αποκατάσταση κάτι που εδώ εκλείπει δυστυχώς, διότι όπως όλα δείχνουν υπάρχει υπερπληθώρα άρτια καλλιεργημένων νέων ενώ οι θέσεις εργασίας είναι περιορισμένες. Πιστεύω πως δεν είναι πάντα ακριβώς επιλογή αλλά σε πολλές περιπτώσεις αποτελεί μονόδρομο, είναι αυτό που λέμε καμιά φορά η Ελλάδα διώχνει τα παιδιά της. Λυπηρό αλλά ειλικρινές! Αν έφευγα λοιπόν  θα το έκανα μόνο για μία πιθανή επαγγελματική εξέλιξη και θα μου έλειπαν όλα όσα προανέφερα στην αρχή!

Είναι οι 50-60plus έτοιμοι να μας δεχθούν ως γενιά του αύριο; Επαγγελματικά, Κοινωνικά, Πολιτικά.

Προσωπικά θεωρώ πως η πλειοψηφία των 50-60 plus είναι έτοιμη να μας δεχθεί και να μας δώσει τη σκυτάλη, αλλά με τις δεδομένες συνθήκες στον εργασιακό αλλά και στον οικονομικό τομέα, κάτι τέτοιο είναι ανέφικτο! Δε πιστεύω ότι κανένας 50-60 plus δεν θα επιθυμούσε να ξεκουραστεί και να απολαύσει τους καρπούς τόσων ετών μόχθου και εργασίας βλέποντας ταυτόχρονα τα νέα παιδιά, τα παιδιά του στην ουσία, να στελεχώνουν τις διαθέσιμες θέσεις εργασίας και να παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους! Όμως πως θα γίνει αυτό όταν δεν υπάρχει μία αξιοπρεπής σύνταξη; Όταν τα συνταξιοδοτικά όρια συνεχώς ανεβαίνουν; Όταν δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας για να ανεξαρτητοποιηθεί η νέα γενιά και να μπορέσει να ανελιχθεί; Δυστυχώς, εκτός από περιπτώσεις που αφορούν πολιτικό γόητρο ή θέσεις  ισχύος -που ορισμένοι πιθανόν αρνούνται να αφήσουν-, νομίζω ότι οι 50-60 plus εν τέλει δεν έχουν την πολυτέλεια να αποχωρήσουν και αυτό γιατί στηρίζουν την οικογενειακή και κοινωνική επιβίωση ακόμη και τη δεδομένη χρονική στιγμή, γεγονός που θα έπρεπε να μας προβληματίζει ιδιαιτέρως! 

Είσαι κοινωνικοποιημένο άτομο σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά ζητήματα, θέματα γύρω από τα ζωάκια, κλπ; 

Ούσα δασολόγος και έχοντας λάβει μέρος και σε περιφερειακό επίπεδο στις προηγούμενες εκλογές με μία πολύ ενθαρρυντική ανταπόκριση των πολιτών της περιοχής μου, θα ήταν ψέματα να αρνηθώ την ευαισθητοποίηση μου στους τομείς που προανέφερες! Βασικά θεωρώ πως όλοι θα έπρεπε και θέλω να πιστεύω ότι είμαστε είτε λίγο είτε πολύ κοινωνικοποιημένα άτομα, δεδομένου ότι κοινωνικοποίηση είναι το μέσο με το οποίο επιτυγχάνεται η κοινωνική αλλά και η πολιτισμική συνέχεια! Επομένως αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι μας και δεν πρέπει ούτε να το υποτιμάμε αλλά ούτε και να το παραγκωνίζουμε!

Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας; Τι σε ενοχλεί; 

Δε θα έλεγα πως με ενοχλεί κάτι, όμως αν θες μπορώ να πω ότι με στενοχωρεί που διαπιστώνω ότι είμαστε μία γενιά σε “σύγχυση”. Ίσως εξαιτίας της υπερπληροφόρησης και των πολυάριθμων προσλαμβανουσών  που δέχεται η γενιά μας κάπου έχει μπερδευτεί και καμιά φορά εξωθείται σε ακραίες ιδεολογίες και συμπεριφορές ενώ ταυτόχρονα δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμη να αδράξει ευκαιρίες και να πάρει θέση σε καίρια ζητήματα που κατ’ επέκταση αφορούν την ίδια και το μέλλον της! Βέβαια για να είμαστε ακριβοδίκαιοι σε αυτό ευθύνονται προηγούμενες τακτικές όπως πελατειακές σχέσεις, διαφθορά και γενικά νοοτροπίες του παρελθόντος, που ώθησαν στην αποστασιοποίηση και δημιούργησαν πιο ανενεργούς νέους πολίτες απ’ όσο πιθανόν θα έπρεπε! Φυσικό επακόλουθο; H άγνοια των δικαιωμάτων τους και η επιδίωξη του εύκολου χρήματος, γεγονός που την αδικεί κατά κόρον γιατί είναι η πιο μορφωμένη γενιά μέχρι τώρα, και αυτό θεμιτό θα ήταν να αξιοποιηθεί ορθά και συνετά!

Πως βιώνεις την οικονομική και κοινωνική κρίση που περνά η πατρίδα μας εδώ και 12-13 χρόνια; Τι σε ταλαιπωρεί; Εργασιακά, Κοινωνικά μα και σαν άτομο στην απλή σου ζωή.

Όπως σε όλους σχεδόν έτσι και στη δική μου περίπτωση οι επιπτώσεις της οικονομικής ύφεσης είναι πολυάριθμες και αλυσιδωτές καθώς ναι μεν η ρίζα του προβλήματος είναι η οικονομία, όμως αυτή έχει αντίκτυπο σε όλους τους άλλους τομείς, εφόσον επηρεάζει άμεσα την ποιότητα ζωής μας, την επαγγελματική μας πορεία, την επένδυση στη γνώση, την ψυχοσύνθεσή μας αλλά και τις διαπροσωπικές μας σχέσεις! Πιο συγκεκριμένα κατά κάποιον τρόπο “ευνούχισε” και εμένα όπως την πλειοψηφία των νέων. Ξέρεις είναι πολύ άδικο να παλεύεις χρόνια και να επενδύεις σε κάτι που εν τέλει δεν μπορείς να αξιοποιήσεις και να ανταμειφθείς στην πιο παραγωγική ηλικία της ζωής σου!!!  Σα να σου κόβουν τα φτερά μόλις τα έχεις αποκτήσει! 

Πως βίωσες και βιώνεις τον covid 19 και τα αποτελέσματα του;

Μέσα σε όλα αυτά ήρθε και ο covid-19! Ήταν αυτό που λέμε το κερασάκι στη τούρτα! Ιδίως για εμένα, που η covid -19  εποχή συνέπεσε με τη μετάβασή μου στην Αθήνα, ήταν χτύπημα κάτω απ’ τη μέση! Δεν πτοούμαι όμως! Όσο έχουμε την υγεία μας και ανθρώπους που μας αγαπάνε δίπλα μας, οι δυσοίωνες αυτές καταστάσεις μπορούν να γίνουν υποφερτές! Φυσικά και με επηρέασε, όμως θα ήταν πολύ άδικο να γογγύξω ενώ άνθρωποι γύρω μου έχουν χάσει και χάνουν τις ζωές τους. Ευελπιστώ πραγματικά να τελειώσει το συντομότερο αυτός ο Γολγοθάς που έχει κοστίσει πολύ σε όλους μας!

Σου δίνω ένα τζίνι με 3 ευχές… ποιες ευχές κάνεις;

Γιατί μόνο τρεις; Χριστούγεννα έρχονται ας είμαστε πιο large! 

Χμ! Εύχομαι να έχουμε όλοι την υγεία μας - που ιδίως φέτος με όλη αυτήν την κατάσταση αντιληφθήκαμε πόσο σημαντική είναι- να επέλθει η κανονικότητα στους ρυθμούς της ζωής μας έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζούμε και όχι απλά να υπάρχουμε και τέλος να αποδοθεί δικαιοσύνη και να υπάρχει περισσότερη τύχη σε ανθρώπους που πιθανόν να μη τους έχει χαμογελάσει και πολύ μέχρι τώρα! 

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; Η φράση που σε παρακινεί, αν θες, που σε εμπνέει. Κάτι φωτεινό για την νέα χρονιά.

Θέλω να πιστεύω πως ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς και έτσι να συνεχίσουμε να λειτουργούμε όλοι πιο συνειδητοποιημένοι και με μεγαλύτερη δόση ενσυναίσθησης προς το συνάνθρωπο μας! Δεν έχω ένα συγκριμένο μότο με εκφράζουν αρκετά όμως αυτό που θα ήθελα να επικοινωνήσω είναι να μην παραπονιόμαστε ποτέ για τα προβλήματα που πιστεύουμε ότι κληθήκαμε να αντιμετωπίσουμε!  Ας εμπιστευόμαστε το Θεό! Αυτό που έχει για εμάς, είναι σίγουρα καλύτερο από αυτό που επιζητούμε!!! Ευχαριστώ πολύ για την εποικοδομητική συζήτηση!

Εμείς σε ευχαριστούμε, μας τιμάς πολύ!