Σημαιοφορίδου Κωνσταντίνα | Από το Κιλκίς και τον ΠΑΟΚ μέχρι την πρωτιά στο έτος της στην Νομική

Φίλη Κωνσταντίνα, θα μου πεις τα βασικά: 
Καταγωγή, επάγγελμα, σπουδές, χόμπι, ασχολίες εκτός εργασίας, ενδιαφέροντα κλπ. 

Kατάγομαι από το Κιλκίς, όπου και πέρασα όλα τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια. Το 2014 πέρασα στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, από όπου και αποφοίτησα φέτος, το  καλοκαίρι. Παράλληλα κατά τη διάρκεια των σπουδών μου έπαιζα και χάντμπολ, τα δύο πρώτα χρόνια στην ομάδα του ΠΑΟΚ και μετά στο Πανόραμα, ενώ συμμετείχα και στις εθνικές ομάδες νεανίδων. Ένας σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο,  σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ήθελα να επικεντρωθώ πιο πολύ στις σπουδές μου και τώρα στην πρακτική  άσκηση, με οδήγησαν στην απόφαση να σταματήσω το χάντμπολ, το οποίο βέβαια μου λείπει λιγάκι τώρα. Βέβαια, εξακολουθώ να γυμνάζομαι αλλά στον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο που βρίσκω μέσα στην καθημερινότητα μου αρέσει να κάνω κι άλλα πράγματα (πχ να ακούω μουσική) και κυρίως να συναντώ τους φίλους μου.  Ακόμη μου αρέσουν πολύ και οι ξένες γλώσσες (μιλάω ήδη αγγλικά, γερμανικά, γαλλικά, και ιταλικά), ανεξάρτητα δηλαδή από τη χρησιμότητα τους σε επίπεδο επαγγελματικό-ακαδημαϊκό θεωρώ ότι γενικότερα είναι ένας ωραίος τρόπος να επικοινωνείς με ανθρώπους από άλλες χώρες κι έτσι προσπαθώ όταν βρίσκω χρόνο να κάνω κάποια μαθήματα.

Τι κάνεις επαγγελματικά αυτόν τον καιρό; 
Με τι ασχολείσαι ή ετοιμάζεσαι να ασχοληθείς; 
Ποια τα πλάνα σου για την περίοδο αυτή; 

Την περίοδο αυτή κάνω την πρακτική μου άσκηση, η οποία συνολικά διαρκεί 18 μήνες, σε μία δικηγορική εταιρία ,ενώ ταυτόχρονα έδωσα εξετάσεις και παρακολουθώ τώρα το μεταπτυχιακό του ΑΠΘ στο αστικό δίκαιο, έχοντας πάρει ειδίκευση τη δικονομία. Επομένως, τα πλάνα για το άμεσο μέλλον περιλαμβάνουν άσκηση και μεταπτυχιακό. Μετά την ολοκλήρωση αυτών, θα ήθελα πολύ και ήδη έχω ξεκινήσω να ψάχνω για κάποιο μεταπτυχιακό στο εξωτερικό, μιας και θα ήθελα να δοκιμάσω τόσο τη ζωή στο εξωτερικό όσο και τη φοίτηση σε ένα άλλο πανεπιστήμιο.

Ως δραστήρια και δυναμική γυναίκα και μάλιστα νέα και ανερχόμενη στον επαγγελματικό και κοινωνικό στίβο βιώνεις διακρίσεις/μπούλινκ στον εργασιακό/πολιτικό/ακαδημαϊκό σου χώρο;

Η αλήθεια είναι ότι σε ακαδημαϊκό επίπεδο δεν μπορώ να πω ότι έχω υποστεί κάποιου τέτοιου είδους διάκριση. Στον επαγγελματικό χώρο, όμως, και μιλώντας πιο γενικά το γυναικείο φύλο σε συνδυασμό με το νεαρό της ηλικίας γίνονται η αιτία για τέτοιου είδους φαινόμενα. Προσωπικά υπήρξαν δύο τρεις φορές ήδη σε αυτό το σύντομο χρονικό διάστημα που κάνω άσκηση, όπου αντιμετώπισα μία στάση από κάποιους ανθρώπους τους οποίους γνώριζα για πρώτη φορά, θα μπορούσα να πω, επιφυλακτικότητας ίσως  και υποτίμησης, η οποία δεν ξέρω αν οφειλόταν μόνο στο νεαρό της ηλικίας μου και στην απειρία μου ή στο γυναικείο φύλο ή στο συνδυασμό τους. Κάνοντας μία γενικότερη αναφορά, βέβαια, πιστεύω ότι οι διακρίσεις αποτελούν ένα φαινόμενο που δεν έχει εξαλειφθεί εντελώς από τα κοινωνικά στερεότυπα. Παρ’ όλα αυτά, θα πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι έχει γίνει μία σημαντική πρόοδος, κι αν μιλούμε ειδικά στο χώρο της δικηγορίας υπάρχουν καταξιωμένες γυναίκες, που έχουν ξεπεράσει το ζήτημα αυτό των διακρίσεων. 

Είσαι ευαίσθητη και κοινωνικοποιημένη, σε ότι αφορά κοινωνικά, διεθνή, περιβαλλοντικά, πολιτικά ζητήματα; Ζεις ενεργά το σήμερα; Ποιο το παράπονο σου από την γενιά μας Τι σε ενοχλεί; Βλέπεις φως; Τι οφείλουμε σαν νέα γενιά προς την Ελλάδα; Πως βιώνεις την οικονομική - πολιτική κρίση της πατρίδας μας; Τι λες σε έναν νέο/μια νέα που έφυγε ή ετοιμάζεται να φύγει έξω; (ΟΛΑ ΜΑΖΙ... χείμαρρος!) 

Είμαι κοινωνικοποιημένη, ενημερώνομαι για όσα συμβαίνουν στον κόσμο, σε ότι αφορά κοινωνικά, πολιτικά και περιβαλλοντικά ζητήματα και διαμορφώνω την άποψη μου επί αυτών. Άλλωστε νομίζω ότι δεν μπορεί κάποιος σήμερα να ζει «απομονωμένος», χωρίς να τον ενδιαφέρει το τι συμβαίνει στον κοινωνικό του περίγυρο. Δεν μπορώ να πω ότι έχω παράπονο από τη γενιά μας. Άλλωστε η γενιά μας ήταν εκείνη που βίωσε  πιο έντονα την οικονομική κρίση, που είδε τα όνειρα της να απομακρύνονται και που απογοητεύτηκε από την όλη κατάσταση. Δεν ξέρω αν υπάρχει φως στο τέλος, θέλω να ελπίζω ότι υπάρχει όσο ακόμη η γενιά μας παλεύει και αντέχει.  Δεν μπορείς να πεις κάτι σε ένα νέο παιδί που φεύγει έξω, γιατί θέλει να δημιουργήσει, να αυτονομηθεί, να εξελιχθεί στο επάγγελμά του και να προοδεύσει γενικότερα. Η απόφαση αυτή σίγουρα δεν είναι εύκολη. Άλλωστε κι εγώ, όπως προανέφερα, θα ήθελα πολύ να ζήσω, να εργαστώ και να σπουδάσω στο εξωτερικό για κάποιο χρονικό διάστημα. Παρ’όλα αυτά, αυτό που θα έλεγα σε έναν νέο άνθρωπο που φεύγει στο εξωτερικό για κάτι καλύτερο είναι αυτό που λέω και στον ίδιο μου τον ευατό, καλό θα είναι να μην την ξεχνάμε την Ελλάδα, να επιστρέψουμε δηλαδή και να βοηθήσουμε τη χώρα, όπως μπορεί ο καθένας.

Μια θετική - ελπιδοφόρα σκέψη σου για το αύριο; 
Ποιο είναι το προσωπικό σου μότο; 
Η φράση που σε παρακινεί. 
Μια εικόνα που φέρνεις στο νου σου και σου δίνει δύναμη. 

Το προσωπικό μου μότο είναι το εξής: «Το πόσο ψηλά θα φτάσει κάποιος εξαρτάται μόνο από την προσπάθειά του». Τη φράση αυτή, μας την έλεγε ο προπονητής μου, όσο έπαιζα πιο μικρή στην ομάδα του Κιλκίς, και σταδιακά την έκανα μότο μου. Έτσι κάθε φορά που μπορεί να φτάνω στα όρια μου, που αντιμετωπίζω εμπόδια, μη ευνοϊκές συμπεριφορές ή αντίξοες συνθήκες,( γιατί προφανώς δεν είναι πάντα όλα ρόδινα!) και είμαι έτοιμη να τα παρατήσω, σκέφτομαι αυτό και μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω!